Ας μην κοροϊδευόμαστε: Κανείς δεν πιστεύει πραγματικά στη μεταθανάτια ζωή

[Naranjita]

υπάρχουν ένα σωρό φρικτοί + αργοί θάνατοι και ζωές βασανισμένες που ο θάνατος μπορεί να είναι και ευλογία.

το πως θα πεθάνεις είναι το ζητούμενο. αν είναι στον ύπνο σου, έχει καλώς, αν είναι από φωτιά, πνιγμό ή καμιά φρικαλέα ασθένεια, λογικό είναι να υπάρχει φόβος.

άντε τώρα να πας στον παράδεισο και να δεις καναν χιτλερ με χιτώνα, σανδαλάκι με άσπρη καλτσούλα, να παίζει άρπα στο συννεφάκι, γιατί μετανόησε τελευταία στιγμή και να κοπανάς το κεφάλι σου στο πρώτο δέντρο που θα βρεις γιατί δεν τα κανες τανα ολα όσο ζούσες.

[student]

Ουδεμία δικαιολογία. Κυκλοφορεί και στη δημοτική (εδώ και χρόνια).

Προσπαθώ να είμαι ελαφρώς πιο επιεικής με τους άλλους

Μας κακομαθαίνετε (κύριε πρέσβη)...

[ksk]

Δεν ειμαι αθεος - πιστευω στο Θεο, ΑΛΛΑ δεν τα δεχομαι ολα τα της Θρησκειας. Δεν πιστευω στη μετα Θανατον ζωη. Δεν εχει καμια λογικη η θεωρια αυτη. Πιστευω ο θανατος ειναι το ΤΕΛΟΣ.

Δεν ειμαι μακρια απο αυτο.

Πιστευω ομως οτι ο θανατος ειναι το τελος του "εγω".

Παραδοξως μου φαινεται το πιο λογικο. Οπως δηλαδη το σωμα μετα τον θανατο ξαναενωνεται με την γη ετσι και το "πνευμα" ενωνεται με κατι μεγαλυτερο. Οπως παυει να υπαρχει αυτονομο στην πρωτη περιπτωση, ετσι παυει και στην δευτερη. Στην θεση μου αυτη περιλαμβανονται ολα τα ζωα. Και τα τετραποδα και τα διποδα.

Αλλωστε ο θανατος του "εγω" νομιζω οτι ειναι και ο στοχος ολων των θρησκειων.


Να διευκρινησω εδω οτι λεω "πιστευω" γιατι φυσικα δεν ειμαι σιγουρος

Ξανά ενώνεται με προϋποθέσεις αλλά ναι παύεις να υπάρχεις , να έχεις γνώση εαυτού.
Το σώμα είναι της φύσης συντίθεται αποσυντίθεται και κοκ ενώ η Ψυχή προσπαθεί να έρθει στο στάδιο της Ενωσις.

[ksk]

υπάρχουν ένα σωρό φρικτοί + αργοί θάνατοι και ζωές βασανισμένες που ο θάνατος μπορεί να είναι και ευλογία.

το πως θα πεθάνεις είναι το ζητούμενο. αν είναι στον ύπνο σου, έχει καλώς, αν είναι από φωτιά, πνιγμό ή καμιά φρικαλέα ασθένεια, λογικό είναι να υπάρχει φόβος.

άντε τώρα να πας στον παράδεισο και να δεις καναν χιτλερ με χιτώνα, σανδαλάκι με άσπρη καλτσούλα, να παίζει άρπα στο συννεφάκι, γιατί μετανόησε τελευταία στιγμή και να κοπανάς το κεφάλι σου στο πρώτο δέντρο που θα βρεις γιατί δεν τα κανες τανα ολα όσο ζούσες.

Ο χειρότερος θάνατος είναι στον ύπνο... Δεν υπάρχει χειρότερος ( κατ εμε).
Δεν υπάρχει ο όρος αμαρτία, οι ηθικοί κανόνες είναι ανθρώπινο δημιούργημα.
Υπάρχει όμως ο λόγος της Πτώσης.

[ksk]

'Εχω την αίσθηση πως το θέμα δεν είναι οι άθεοι στην προκειμένη, αλλά όσοι ένθεοι αντιλαμβάνονται στο τέλος της ζωής τους, πως δεν υπάρχει κάτι πέρα απο την παρούσα κατάσταση. Πάει. Ένα κανονάκι έχουμε. Όχι δεύτερο. Ας το διαχειριστούμε το λοιπόν όπως μπορούμε καλλίτερα, δίχως δακρύβρεχτες ή φοβιστικές παρόλες, που μας εμποδίζουν να χαρούμε τη ζωή μας.

Ούτε ιδανικές τοποθεσίες παραδεισένιες, ή καζάνια που βράζουν ρούμι ανάκατο με πσυχές και ανθρώπινα κόκκαλα ξερωγω, ανάλογα με τις πράξεις μας. Και που στο φινάλε, ουδείς γύρισε πίσω για να τις επιβεβαιώσει.

Οι ζωντανοί με τους ζωντανούς

[ksk]

Επιστημονικά ο όρος ψυχή είναι το σύνολο των ανώτερων εγκεφαλικών λειτουργιών. Εξού και ψυχολόγος, ψυχίατρος κλπ.
Η θρησκευτική έννοια της ψυχής ποια είναι ακριβώς; Κάτι άυλο που βγαίνει μέσα από το σώμα μας όταν τελειώνει η ζωή; Ένα φάντασμα δηλαδή; Το οποίο πάει πού ακριβώς; Σε άλλη διάσταση; Σε άλλον κόσμο;

Κακώς δόθηκε αυτή η ορολογία...
Αφορά παθήσεις του εγκεφάλου και μπερδεύεται με τον όρο Ψυχή που χρησιμοποιούν οι θρησκειες.
Φάντασμα; Ενδιαφέρον, οι προπάτορες μου πίστευαν στις Ψυχές που κυκλοφορούν στον άνεμο , ψυχές που έφυγαν βίαια χωρίς να έχουν ολοκληρώσει τον κύκλο τους.
Αυτές λένε χρήσιμοποιουν τα διαμεσα...τέλος παντων.

[aLiCat]

Επειδή δεν εχουνε ανθρωπινη ψυχή.

'Εχουν αλλά είναι κάτω των 21 γραμμαρίων.

Τι είναι η ψυχή ρε φίλε;

Αυτο που ζει στα ονειρα μας ενω το σωμα μας ειναι σε ναρκη.

.

Άραγε δεν θα μπορούσε και αυτό που λέμε πραγματικότητα , η επίγεια ζωή μας, να μην είναι τίποτ'άλλο από ένα όνειρο,
ώσπου να "ξυπνήσουμε" στα όνειρά μας;

[Χαοτικός]

Επειδή δεν εχουνε ανθρωπινη ψυχή.

'Εχουν αλλά είναι κάτω των 21 γραμμαρίων.

Τι είναι η ψυχή ρε φίλε;

Αυτο που ζει στα ονειρα μας ενω το σωμα μας ειναι σε ναρκη.

.

Ποιητής ρε πούστη. Ωραίο. Προσκυνώ

[Εκτωρ]

Μαλλον το αντιθετο συμβαίνει θα έλεγα αρκετοί σε μεγάλη ηλικία ή οταν βρεθούνε σε μεγάλο κίνδυνο οι ίδιοι ή κάποιο αγαπημένο πρόσωπο αρχιζουνε τις προσευχές ενώ μέχρι τότε δεν πίστευαν.

Αυτό λειτουργεί υπέρ της θεωρίας μου. Είναι σα να λένε, "Θεέ μου, μη με πάρεις/μην πάρεις τους δικούς μου κοντά σου σ'ένα καλύτερο κόσμο. Προτιμούμε να μέινουμε σ'αυτό το μπουρδέλο." Αυτό δε βγάζει νόημα, εκτός αν δεν πιστεύουν ότι υπάρχει κάτι μετά το θάνατο, και οι προσευχές τους είναι ένας υποσυνείδητος αμυντικός μηχανισμός.

[Εκτωρ]

Και γιατι να έχει ζωή μετά θάνατον ο άνθρωπος και όχι τα μυρμήγκια ξέρω γω. Επειδή δηλαδή έχεις ανώτερη νοημοσύνη, θέλει να εξουσιασεις και την ανυπαρξία; πσοο θρασυς και ψωνισμενος πρέπει να είσαι;

Μαζί σου. Αν ήταν στο χέρι μου, Παράδεισος για όλα τα ζωντανά πλάσματα.

[Εκτωρ]

Νομίζω ο ίδιος προσπαθείς να δουλεύσεις τον εαυτό σου με αυτήν την πεποίθηση.

Εύκολα μπορεί να παρατεθεί μια λίστα με απολύτως εξακριβωμένα ιστορικά πρόσωπα τα οποία όταν έφτασαν να αντικρίσουν τον επερχόμενο θάνατο κατάματα όχι μόνο δεν "υστερίασαν", αλλά η στάση τους προκάλεσε και ανεξίτηλο θαυμασμό σε πολλούς από όσους τη βίωσαν. Σε βαθμό να γράψουνε και κάποιοι από αυτούς ολόκληρα βιβλία για αυτήν.

Αν θες πέσμου να ξεκινήσω να την παραθέτω αν και πρακτικά θα αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος του Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Οι καλόγεροι δεν πιάνονται. Αν κάποιος τα'χει παρατήσει όλα και έχει πάει να ζει στα κατσάβραχα, αυτός ναι, το χει χαμένο, και ότι και να πιστεύει δε θα με εκπλήξει.
Κοσμικοί που αντιμετωπίζουν έτσι το θάνατο υπάρχουν;

[aLiCat]

Όσοι ισχυρίζονται ότι πιστεύουν σε κάποια θρησκεία είναι κατά βάθος άθεοι σαν εμένα, και κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους.

Όσοι θρήσκοι διαφωνείτε, αναρρωτηθείτε, πως θ'αντιδράσετε αν σας πει ο γιατρός ότι έχετε μια βδομάδα ζωής; Θα πηδάτε απ'τη χαρά σας που θα πάτε κοντά στο Θεό σας να ζήσετε υπό ιδανικές συνθήκες; Αν πιστεύετε αυτά που λέτε, έτσι θα'πρεπε λογικά ν'αντιδράσετε.

Θ'αντιδράσετε έτσι; Όχι. Θα υστεριάσετε. Γιατί θα υστεριάσετε; Επειδή δεν πιστεύετε πραγματικά ότι σας περιμένει κάτι μετά το θάνατο.

Και ποια θα είναι η αντίδρασή σας αν χάσετε δικό σας πρόσωπο; Σίγουρα όχι η αντίδραση κάποιου που περιμένει να το ξαναδεί κάποτε το εν λόγω πρόσωπο.

Γιατί χρησιμοποιείτε εκφράσεις όπως "αδικοχαμένος"; Αν πραγματικά πιστεύετε ότι ο θάνατος είναι πέρασμα σε ένα ανώτερο επίπεδο ύπαρξης, γιατί το αποκαλείτε άδικο όταν συμβαίνει αυτό σε κάποιον;

Ας μη δουλευόμαστε. Ότι και να ισχυρίζεται κάποιος ότι πιστεύει, ότι και να έχει πείσει τον εαυτό του ότι πιστεύει, όταν βρεθεί μπροστά στο θάνατο, τον βλέπει όπως πραγματικά είναι: το αιώνιο τέλος της ύπαρξης.

Για τρεις λογους ενας πιστος μπορει να φοβαται το θανατο..

α) Γιατι φοβαται το σωματικο πονο η την απωλεια του σωματος.

β) Γιατι υποφερει στο να χασει τα αγαπητα του προσωπα.

γ) Γιατι φοβαται μηπως δεν προλαβε να ολοκληρωσει καποια πραγματα πριν φυγει.

.

Θα μπορούσε να προστεθεί και τέταρτος: ο φόβος της απώλειας της αίσθησης του "εαυτού" , του "εγώ"- με όλα τα συμπαρομαρτούντα (όπως λ.χ. οι αναμνήσεις).

[student]

Νομίζω ο ίδιος προσπαθείς να δουλεύσεις τον εαυτό σου με αυτήν την πεποίθηση.

Εύκολα μπορεί να παρατεθεί μια λίστα με απολύτως εξακριβωμένα ιστορικά πρόσωπα τα οποία όταν έφτασαν να αντικρίσουν τον επερχόμενο θάνατο κατάματα όχι μόνο δεν "υστερίασαν", αλλά η στάση τους προκάλεσε και ανεξίτηλο θαυμασμό σε πολλούς από όσους τη βίωσαν. Σε βαθμό να γράψουνε και κάποιοι από αυτούς ολόκληρα βιβλία για αυτήν.

Αν θες πέσμου να ξεκινήσω να την παραθέτω αν και πρακτικά θα αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος του Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Οι καλόγεροι δεν πιάνονται. Αν κάποιος τα'χει παρατήσει όλα και έχει πάει να ζει στα κατσάβραχα, αυτός ναι, το χει χαμένο, και ότι και να πιστεύει δε θα με εκπλήξει.
Κοσμικοί που αντιμετωπίζουν έτσι το θάνατο υπάρχουν;

Κάτι δεν έχεις καταλάβει σωστά.

Ελάχιστοι από τους αγίους που αναφέρονται στον συναξαριστή ήταν εκτός εγκοσμίων. Η συντριπτική πλειοψηφία ήταν κοσμικοί. Οπότε ναι, υπήρξαν σίγουρα πάρα πολλοί κοσμικοί που δεν υστερίασαν (και αντιθέτως καλωσόρισαν ακόμα και μαρτυρικό θάνατο με ανείπωτα βασανιστήρια), υπάρχουν ακόμα σε διάφορα μέρη του κόσμου όπου οι χριστιανοί διώκονται εως θανάτου και σήμερα, και θα υπάρχουν μέχρι του τέλους. Και όσο και αν λιγοστεύουν θα είναι και πάλι αρκετοί ώστε κανείς να μην μπορεί να αυτοαναπαύσει/αυτοδουλεύσει τους όποιους δαίμονές του με το επιχείρημα "δεν υπάρχει κανείς κοσμικός χριστιανός που δεν υστεριάζει αντικρίζοντας το θάνατο". Πόσο δε μάλλον όταν κάποιοι αποδέχονται ευχαρίστως ακόμα και μαρτυρικό θάνατο.

[Αρίστος]

Όσοι ισχυρίζονται ότι πιστεύουν σε κάποια θρησκεία είναι κατά βάθος άθεοι σαν εμένα, και κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους.

Όσοι θρήσκοι διαφωνείτε, αναρρωτηθείτε, πως θ'αντιδράσετε αν σας πει ο γιατρός ότι έχετε μια βδομάδα ζωής; Θα πηδάτε απ'τη χαρά σας που θα πάτε κοντά στο Θεό σας να ζήσετε υπό ιδανικές συνθήκες; Αν πιστεύετε αυτά που λέτε, έτσι θα'πρεπε λογικά ν'αντιδράσετε.

Θ'αντιδράσετε έτσι; Όχι. Θα υστεριάσετε. Γιατί θα υστεριάσετε; Επειδή δεν πιστεύετε πραγματικά ότι σας περιμένει κάτι μετά το θάνατο.

Και ποια θα είναι η αντίδρασή σας αν χάσετε δικό σας πρόσωπο; Σίγουρα όχι η αντίδραση κάποιου που περιμένει να το ξαναδεί κάποτε το εν λόγω πρόσωπο.

Γιατί χρησιμοποιείτε εκφράσεις όπως "αδικοχαμένος"; Αν πραγματικά πιστεύετε ότι ο θάνατος είναι πέρασμα σε ένα ανώτερο επίπεδο ύπαρξης, γιατί το αποκαλείτε άδικο όταν συμβαίνει αυτό σε κάποιον;

Ας μη δουλευόμαστε. Ότι και να ισχυρίζεται κάποιος ότι πιστεύει, ότι και να έχει πείσει τον εαυτό του ότι πιστεύει, όταν βρεθεί μπροστά στο θάνατο, τον βλέπει όπως πραγματικά είναι: το αιώνιο τέλος της ύπαρξης.

Για τρεις λογους ενας πιστος μπορει να φοβαται το θανατο..

α) Γιατι φοβαται το σωματικο πονο η την απωλεια του σωματος.

β) Γιατι υποφερει στο να χασει τα αγαπητα του προσωπα.

γ) Γιατι φοβαται μηπως δεν προλαβε να ολοκληρωσει καποια πραγματα πριν φυγει.

.

Θα μπορούσε να προστεθεί και τέταρτος: ο φόβος της απώλειας της αίσθησης του "εαυτού" , του "εγώ"- με όλα τα συμπαρομαρτούντα (όπως λ.χ. οι αναμνήσεις).

Συμφωνα με τον ινδουισμο το εγω δεν χανεται, αλλα διαρκως μετενσαρκωνεται, ουτε καν οι αναμνησεις χανονται αλλα λησμονουνται απο ζωη σε ζωη μεχρι να επανερθουν σε διαφορους μεταβιους.

.

[aLiCat]

Για τρεις λογους ενας πιστος μπορει να φοβαται το θανατο..

α) Γιατι φοβαται το σωματικο πονο η την απωλεια του σωματος.

β) Γιατι υποφερει στο να χασει τα αγαπητα του προσωπα.

γ) Γιατι φοβαται μηπως δεν προλαβε να ολοκληρωσει καποια πραγματα πριν φυγει.

.

Θα μπορούσε να προστεθεί και τέταρτος: ο φόβος της απώλειας της αίσθησης του "εαυτού" , του "εγώ"- με όλα τα συμπαρομαρτούντα (όπως λ.χ. οι αναμνήσεις).

Συμφωνα με τον ινδουισμο το εγω δεν χανεται, αλλα διαρκως μετενσαρκωνεται, ουτε καν οι αναμνησεις χανονται αλλα λησμονουνται απο ζωη σε ζωη μεχρι να επανερθουν σε διαφορους μεταβιους.

.

Την ίδια ζωή όμως, ως το συγκεκριμένο άτομο, δεν πρόκειται να ξαναζήσεις. Από αυτή την οπτική πλευρά, δεν αποτελεί έναν θάνατο;

Άσε που στο τέλος, η ψυχές ενώνονται, στην καλύτερη περίπτωση ("απορροφούνται" τρόπον τινά) με το Νιρβάνα ...