Ας μην κοροϊδευόμαστε: Κανείς δεν πιστεύει πραγματικά στη μεταθανάτια ζωή

[ksk]

Όσοι ισχυρίζονται ότι πιστεύουν σε κάποια θρησκεία είναι κατά βάθος άθεοι σαν εμένα, και κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους.

Όσοι θρήσκοι διαφωνείτε, αναρρωτηθείτε, πως θ'αντιδράσετε αν σας πει ο γιατρός ότι έχετε μια βδομάδα ζωής; Θα πηδάτε απ'τη χαρά σας που θα πάτε κοντά στο Θεό σας να ζήσετε υπό ιδανικές συνθήκες; Αν πιστεύετε αυτά που λέτε, έτσι θα'πρεπε λογικά ν'αντιδράσετε.

Θ'αντιδράσετε έτσι; Όχι. Θα υστεριάσετε. Γιατί θα υστεριάσετε; Επειδή δεν πιστεύετε πραγματικά ότι σας περιμένει κάτι μετά το θάνατο.

Και ποια θα είναι η αντίδρασή σας αν χάσετε δικό σας πρόσωπο; Σίγουρα όχι η αντίδραση κάποιου που περιμένει να το ξαναδεί κάποτε το εν λόγω πρόσωπο.

Γιατί χρησιμοποιείτε εκφράσεις όπως "αδικοχαμένος"; Αν πραγματικά πιστεύετε ότι ο θάνατος είναι πέρασμα σε ένα ανώτερο επίπεδο ύπαρξης, γιατί το αποκαλείτε άδικο όταν συμβαίνει αυτό σε κάποιον;

Ας μη δουλευόμαστε. Ότι και να ισχυρίζεται κάποιος ότι πιστεύει, ότι και να έχει πείσει τον εαυτό του ότι πιστεύει, όταν βρεθεί μπροστά στο θάνατο, τον βλέπει όπως πραγματικά είναι: το αιώνιο τέλος της ύπαρξης.

Καλα ολα αυτα αλλα η μεγαλυτερη θρησκεια του κοσμου, η χριστιανικη, στηριχτηκε στις θυσιες πολλων χιλιαδων Χριστιανων που προτιμησαν να θυσιαστουν στο Κολοσσαιο η να βασανιστουν και να εκτελεστουν σε διαφορα αλλα μερη, επειδη δεν ηθελαν να τιμησουν σαν Θεο τον Αυτοκρατορα η να θυσιασουν σε αλλους Θεους πλην του δικου τους. Συνεπως αυτοι μια χαρα προτιμησαν το θανατο γιατι δεν πιστευαν πως εχει εξουσια πανω τους.

.

Προτίμησαν τον θάνατο γιατί πίστευαν ότι η θυσία τους θα ήταν το εισητηριο για μια καλύτερη ζωή στον Παράδεισο.
Επίσης ο Χριστιανισμος στηρίχθηκε και στον θάνατο πολλών που τον πολεμούσαν.

[Αρίστος]

Έχω διαβάσει πως αυτό συμβαίνει στο μεσοδιάστημα μεταξύ δυο ενσαρκώσεων.

Ωραίο ακούγεται πάντως.
Αν όντως ισχύει, τα άτομα αυτά θα πρέπει να είναι ελαχιστότατα (ανάμεσα στα δισεκατομμύρια του πλανήτη).

Συμφωνα με την ινδουιστικη θεωρια ομως ολοι θα φτασουμε καποια στιγμη σε πιο φωτεινες μετενσαρκωσεις και σε πιο φωτεινους μεταβιους, δηλαδη καποια στιγμη θα ξαναεχουμε τις μνημες των περασμενων ζωων και μαλιστα ολων μαζι (και μετα θα τις ξαναχασουμε, θα τις ξαναθυμηθουμε κοκ, τα ελεγαν και οι Ορφικοι).

.

Τι έλεγαν οι Ορφικοι και ποιος το λέει ότι το έλεγαν;

Έλασμα HIPPONION I A 1.



«Αυτό είναι αφιερωμένο στη Μνημοσύνη- για τους μύστες που μέλλεται να πεθάνουν. Θα πας στην καλοχτισμένη οικία του Άδη. Στα δεξιά υπάρχει μια πηγή, που δίπλα της στέκει ένα λευκό κυπαρίσσι. Εκεί δροσίζονται οι ψυχές σαν κατεβαίνουν. Μην πλησιάσεις αυτήν την πηγή. Πιο μακριά θα βρεις το ψυχρό νερό που πηγάζει από την λίμνη της Μνημοσύνης. Πάνω της βρίσκονται οι Φύλακες. Θα σε ρωτήσουν με λόγια ανιχνευτικά: «Γιατί ερευνείς το σκοτάδι του ζοφερού Άδη;» Πες τους:«Είμαι Γιος της Γης και του έναστρου Ουρανού. Αλλά το γένος μου είναι αθάνατο. Καίγομαι από δίψα και χάνομαι. Δώστε μου γρήγορα νερόαπό την λίμνη της Μνημοσύνης». Κι αυτοί θα σε ανακρίνουν κατά τη θέληση του Βασιλιά του Κάτω Κόσμου και θα σου δώσουν να πιεις από τη λίμνη της Μνημοσύνης. Κι όταν πιεις, θα διασχίσεις την Ιερά Οδό, όπου και οι άλλοι μύστες και οι βάκχοι βαδίζουν ένδοξα».

[Scouser]

Όσοι ισχυρίζονται ότι πιστεύουν σε κάποια θρησκεία είναι κατά βάθος άθεοι σαν εμένα, και κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους.

Όσοι θρήσκοι διαφωνείτε, αναρρωτηθείτε, πως θ'αντιδράσετε αν σας πει ο γιατρός ότι έχετε μια βδομάδα ζωής; Θα πηδάτε απ'τη χαρά σας που θα πάτε κοντά στο Θεό σας να ζήσετε υπό ιδανικές συνθήκες; Αν πιστεύετε αυτά που λέτε, έτσι θα'πρεπε λογικά ν'αντιδράσετε.

Θ'αντιδράσετε έτσι; Όχι. Θα υστεριάσετε. Γιατί θα υστεριάσετε; Επειδή δεν πιστεύετε πραγματικά ότι σας περιμένει κάτι μετά το θάνατο.

Και ποια θα είναι η αντίδρασή σας αν χάσετε δικό σας πρόσωπο; Σίγουρα όχι η αντίδραση κάποιου που περιμένει να το ξαναδεί κάποτε το εν λόγω πρόσωπο.

Γιατί χρησιμοποιείτε εκφράσεις όπως "αδικοχαμένος"; Αν πραγματικά πιστεύετε ότι ο θάνατος είναι πέρασμα σε ένα ανώτερο επίπεδο ύπαρξης, γιατί το αποκαλείτε άδικο όταν συμβαίνει αυτό σε κάποιον;

Ας μη δουλευόμαστε. Ότι και να ισχυρίζεται κάποιος ότι πιστεύει, ότι και να έχει πείσει τον εαυτό του ότι πιστεύει, όταν βρεθεί μπροστά στο θάνατο, τον βλέπει όπως πραγματικά είναι: το αιώνιο τέλος της ύπαρξης.

Καλα ολα αυτα αλλα η μεγαλυτερη θρησκεια του κοσμου, η χριστιανικη, στηριχτηκε στις θυσιες πολλων χιλιαδων Χριστιανων που προτιμησαν να θυσιαστουν στο Κολοσσαιο η να βασανιστουν και να εκτελεστουν σε διαφορα αλλα μερη, επειδη δεν ηθελαν να τιμησουν σαν Θεο τον Αυτοκρατορα η να θυσιασουν σε αλλους Θεους πλην του δικου τους. Συνεπως αυτοι μια χαρα προτιμησαν το θανατο γιατι δεν πιστευαν πως εχει εξουσια πανω τους.

.

Προτίμησαν τον θάνατο γιατί πίστευαν ότι η θυσία τους θα ήταν το εισητηριο για μια καλύτερη ζωή στον Παράδεισο.

Σωστά. Και μόνο η περίπτωσή τους όμως, αποδεικνύει το πόσο μπούρδες είναι αυτά που λέει ο νηματοθέτης.

[Αρίστος]

[ksk]

Συμφωνα με την ινδουιστικη θεωρια ομως ολοι θα φτασουμε καποια στιγμη σε πιο φωτεινες μετενσαρκωσεις και σε πιο φωτεινους μεταβιους, δηλαδη καποια στιγμη θα ξαναεχουμε τις μνημες των περασμενων ζωων και μαλιστα ολων μαζι (και μετα θα τις ξαναχασουμε, θα τις ξαναθυμηθουμε κοκ, τα ελεγαν και οι Ορφικοι).

.

Τι έλεγαν οι Ορφικοι και ποιος το λέει ότι το έλεγαν;

Έλασμα HIPPONION I A 1.



«Αυτό είναι αφιερωμένο στη Μνημοσύνη- για τους μύστες που μέλλεται να πεθάνουν. Θα πας στην καλοχτισμένη οικία του Άδη. Στα δεξιά υπάρχει μια πηγή, που δίπλα της στέκει ένα λευκό κυπαρίσσι. Εκεί δροσίζονται οι ψυχές σαν κατεβαίνουν. Μην πλησιάσεις αυτήν την πηγή. Πιο μακριά θα βρεις το ψυχρό νερό που πηγάζει από την λίμνη της Μνημοσύνης. Πάνω της βρίσκονται οι Φύλακες. Θα σε ρωτήσουν με λόγια ανιχνευτικά: «Γιατί ερευνείς το σκοτάδι του ζοφερού Άδη;» Πες τους:«Είμαι Γιος της Γης και του έναστρου Ουρανού. Αλλά το γένος μου είναι αθάνατο. Καίγομαι από δίψα και χάνομαι. Δώστε μου γρήγορα νερόαπό την λίμνη της Μνημοσύνης». Κι αυτοί θα σε ανακρίνουν κατά τη θέληση του Βασιλιά του Κάτω Κόσμου και θα σου δώσουν να πιεις από τη λίμνη της Μνημοσύνης. Κι όταν πιεις, θα διασχίσεις την Ιερά Οδό, όπου και οι άλλοι μύστες και οι βάκχοι βαδίζουν ένδοξα».

Και αυτό μας λέει αυτό που έγραψες;
Καλε τι διαβάζω...
Ο Ορφέως ο ιδιος μιλάει για αινίγματα και εδώ έχουμε ένα.

[ksk]

Ενταξει Άριστο...Το κατανοήσαμε από που...
Έχουν όλα γίνει αχταρμάς.

[Αρίστος]

Τι έλεγαν οι Ορφικοι και ποιος το λέει ότι το έλεγαν;

Έλασμα HIPPONION I A 1.



«Αυτό είναι αφιερωμένο στη Μνημοσύνη- για τους μύστες που μέλλεται να πεθάνουν. Θα πας στην καλοχτισμένη οικία του Άδη. Στα δεξιά υπάρχει μια πηγή, που δίπλα της στέκει ένα λευκό κυπαρίσσι. Εκεί δροσίζονται οι ψυχές σαν κατεβαίνουν. Μην πλησιάσεις αυτήν την πηγή. Πιο μακριά θα βρεις το ψυχρό νερό που πηγάζει από την λίμνη της Μνημοσύνης. Πάνω της βρίσκονται οι Φύλακες. Θα σε ρωτήσουν με λόγια ανιχνευτικά: «Γιατί ερευνείς το σκοτάδι του ζοφερού Άδη;» Πες τους:«Είμαι Γιος της Γης και του έναστρου Ουρανού. Αλλά το γένος μου είναι αθάνατο. Καίγομαι από δίψα και χάνομαι. Δώστε μου γρήγορα νερόαπό την λίμνη της Μνημοσύνης». Κι αυτοί θα σε ανακρίνουν κατά τη θέληση του Βασιλιά του Κάτω Κόσμου και θα σου δώσουν να πιεις από τη λίμνη της Μνημοσύνης. Κι όταν πιεις, θα διασχίσεις την Ιερά Οδό, όπου και οι άλλοι μύστες και οι βάκχοι βαδίζουν ένδοξα».

Και αυτό μας λέει αυτό που έγραψες;
Καλε τι διαβάζω...
Ο Ορφέως ο ιδιος μιλάει για αινίγματα και εδώ έχουμε ένα.

Συμφωνα με τους Ορφικους οποιος πεθαινε θα επινε η το νερο της πηγης της Ληθης ειτε το νερο της Μνημοσυνης, στη δευτερη περιπτωση θα διατηρουσε τη συνειδηση του με τις μνημες της.

.

[ksk]

Έλασμα HIPPONION I A 1.



«Αυτό είναι αφιερωμένο στη Μνημοσύνη- για τους μύστες που μέλλεται να πεθάνουν. Θα πας στην καλοχτισμένη οικία του Άδη. Στα δεξιά υπάρχει μια πηγή, που δίπλα της στέκει ένα λευκό κυπαρίσσι. Εκεί δροσίζονται οι ψυχές σαν κατεβαίνουν. Μην πλησιάσεις αυτήν την πηγή. Πιο μακριά θα βρεις το ψυχρό νερό που πηγάζει από την λίμνη της Μνημοσύνης. Πάνω της βρίσκονται οι Φύλακες. Θα σε ρωτήσουν με λόγια ανιχνευτικά: «Γιατί ερευνείς το σκοτάδι του ζοφερού Άδη;» Πες τους:«Είμαι Γιος της Γης και του έναστρου Ουρανού. Αλλά το γένος μου είναι αθάνατο. Καίγομαι από δίψα και χάνομαι. Δώστε μου γρήγορα νερόαπό την λίμνη της Μνημοσύνης». Κι αυτοί θα σε ανακρίνουν κατά τη θέληση του Βασιλιά του Κάτω Κόσμου και θα σου δώσουν να πιεις από τη λίμνη της Μνημοσύνης. Κι όταν πιεις, θα διασχίσεις την Ιερά Οδό, όπου και οι άλλοι μύστες και οι βάκχοι βαδίζουν ένδοξα».

Και αυτό μας λέει αυτό που έγραψες;
Καλε τι διαβάζω...
Ο Ορφέως ο ιδιος μιλάει για αινίγματα και εδώ έχουμε ένα.

Συμφωνα με τους Ορφικους οποιος πεθαινε θα επινε η το νερο της πηγης της Ληθης ειτε το νερο της Μνημοσυνης, στη δευτερη περιπτωση θα διατηρουσε τη συνειδηση του με τις μνημες της.

.

Έτσι λες;
Βολικό όπως και το σώμα τάφος και ο δήθεν λόγος της Πτώσης.
Πολύ απλοϊκά και βολικά όλα.

[Αρίστος]

Και αυτό μας λέει αυτό που έγραψες;
Καλε τι διαβάζω...
Ο Ορφέως ο ιδιος μιλάει για αινίγματα και εδώ έχουμε ένα.

Συμφωνα με τους Ορφικους οποιος πεθαινε θα επινε η το νερο της πηγης της Ληθης ειτε το νερο της Μνημοσυνης, στη δευτερη περιπτωση θα διατηρουσε τη συνειδηση του με τις μνημες της.

.

Έτσι λες;
Βολικό όπως και το σώμα τάφος και ο δήθεν λόγος της Πτώσης.
Πολύ απλοϊκά και βολικά όλα.

Εγω δεν λεω τιποτα, ουτε παιρνω θεση, οι Ορφικοι το ελεγαν.

.

[Κόκκορας]

Και γιατι να έχει ζωή μετά θάνατον ο άνθρωπος και όχι τα μυρμήγκια ξέρω γω. Επειδή δηλαδή έχεις ανώτερη νοημοσύνη, θέλει να εξουσιασεις και την ανυπαρξία; πσοο θρασυς και ψωνισμενος πρέπει να είσαι;

ολα τα εμβια οντα εχουν ψυχη
του ανθρωπου,που τον εκανε να στεκει πανω απο ολα τα αλλα μυριαδες πλασματα και η υπεροχη του ειναι αδιαμφισβητη στα παντα, ειναι αθανατη

[student]

Δεν δουλεύει αν το βλέπεις σαν μορφή "πονταρισματος". Στην περίπτωση αυτη βεβαια, δεν πιστεύεις πραγματικά (μάλλον στον αγνωστικισμό κλίνεις), οπότε εντάσσεσαι στην αντίστοιχη κατηγορία. Αν το βλέπεις ως ειλικρινά πιστός ή μη πιστός, ή σαν εξωτερικός παρατηρητής, δουλεύει πολύ καλά.

Το θέμα είναι ότι το στοίχημα αυτό πάσχει, αν όλα είναι εξ' αρχής προκαθορισμένα βάσει ενός θεϊκού σχεδίου, όπως νομίζω πιστεύουν οι χριστιανοί όλων των δογμάτων.
Που θα πει, αν όντως υπάρχει ο αβρααμικός θεός δεν έχει σημασία το αν πιστεύεις σ' αυτόν ή όχι, είναι εξ' αρχής προκαθορισμένο το τι θα συμβεί με την "ψυχή" σου στην "μετά θάνατον ζωή". Οπότε, παπάρια όφελος έχεις.

Προκαθορισμένο σχέδιο, ελεύθερη επιλογή του ανθρώπου με γνώση όμως του τι θα συμβεί από το Θεό, απονομή δικαιοσύνης με κριτήρια που οι άνθρωποι δεν μπορούν να κατανοήσουν λόγω του χάσματος που τους χωρίζει από τον Θεό, απλά ένα ''απαίσιο'', πλην όμως πραγματικό δόγμα (όπως έλεγε ο Καλβίνος), it is what it is. Δεν ισχυρίζομαι εδώ ότι κατανοώ απόλυτα το τι σημαίνει προγνωρισμός και σε ποιο βαθμό ισχύει. Λέω απλά ότι ένας άνθρωπος που πιστεύει γνήσια (και πορεύεται αναλόγως), σε σχέση με κάποιον που επίσης δεν πιστεύει γνήσια, εκ των πραγμάτων όταν πεθάνει βρίσκεται σε πιο πλεονεκτική θέση. Πιθανόν και όσο ζει, αφού ο πρώτος βαδίζει όσο περνάνε τα χρόνια προς το θάνατο ήσυχος μέσα του ότι τον περιμένει ένα καλύτερο μέρος και ότι ο Θεός καθοδηγεί τη ζωή του, ενώ ο δεύτερος μετράει απλά αντίστροφα για την ανυπαρξία, με ότι αυτό συνεπάγεται για την ψυχική υγεία του.

[ΓΑΛΗ]

Λήθη

Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε
την πίκρια της ζωής. Όντας βυθίσει
ο ήλιος και το σούρουπο ακλουθήσει,
μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και να ‘ναι.

Τέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε
στης λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση·
μα βούρκος το νεράκι θα μαυρίσει,
α στάξει γι’ αυτές δάκρυ όθε αγαπάνε.

Κι αν πιουν θολό νερό ξαναθυμούνται,
διαβαίνοντας λιβάδια από ασφοδίλι·
πόνους παλιούς, που μέσα τους κοιμούνται.

Α δε μπορείς παρά να κλαις το δείλι,
τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν:
θέλουν - μα δε βολεί να λησμονήσουν.

Λορέντζος Μαβίλης

[Πασιφάη]

'Εχω την αίσθηση πως το θέμα δεν είναι οι άθεοι στην προκειμένη, αλλά όσοι ένθεοι αντιλαμβάνονται στο τέλος της ζωής τους, πως δεν υπάρχει κάτι πέρα απο την παρούσα κατάσταση. Πάει. Ένα κανονάκι έχουμε. Όχι δεύτερο. Ας το διαχειριστούμε το λοιπόν όπως μπορούμε καλλίτερα, δίχως δακρύβρεχτες ή φοβιστικές παρόλες, που μας εμποδίζουν να χαρούμε τη ζωή μας.

Ούτε ιδανικές τοποθεσίες παραδεισένιες, ή καζάνια που βράζουν ρούμι ανάκατο με πσυχές και ανθρώπινα κόκκαλα ξερωγω, ανάλογα με τις πράξεις μας. Και που στο φινάλε, ουδείς γύρισε πίσω για να τις επιβεβαιώσει.

Πασιφάη μου προσωπικά το μήνυμα της ανάστασης, από κάποια στιγμή της πίστης μου και μετά (από τότε που έγινε συνειδητή), ήταν και παραμένει μήνυμα ελπίδας. Και από όσα έχω καταλάβει, αυτό ακριβώς ήταν και το ευχάριστο μήνυμα που ήρθε και ο ίδιος ο Ιησούς να μεταφέρει. Ότι δηλαδή υπάρχει πλέον ελπίδα και δεν είναι ο φυσικός θάνατος το τέλος. Και η πίστη στην ελπίδα είναι το ακριβώς αντίθετο του φόβου.

Συνεπώς και εμένα, η προσέγγιση της ανάστασης σαν εργαλείο φόβου, απειλής, δυστυχίας, ποτέ δεν με ανέπαυσε. Το αντίθετο θα έλεγα. Και όσο και αν ακόμα κάποιες φορές η εκδικητική φύση του ανθρώπου μπορεί να σκάει ακόμα μύτη, και να πάει η φωνή μέσα μου να ψιθυρίσει χαιρέκακα για κάποιον άλλον "θα δεις τι θα πάθεις τότε" έχει γίνει ξεκάθαρο στην ψυχή μου ότι κάθε τέτοια στιγμή απομακρύνομαι από Αυτόν και όλα όσα πιστεύω. Και προσπαθώ να της κόβω το κεφάλι πριν γίνει καν επιθυμία, πόσο μάλλον δε πριν βγει από εμένα σαν λόγος. Αισθάνομαι δε μεγάλο σφίξιμο στεναχώριας μέσα μου κάθε φορά που θα ακούσω κάποιον χριστιανό να απειλεί χαιρέκακα τον συνάνθρωπό του για αυτά που θα πάθει αν δεν ...υπακούσει. Κάποιες φορές μπορεί και πιο έντονη στεναχώρια ακόμα και από όταν ακούω από κάποιον αντίθεο να υβρίζει και να βλασφημά τον Θεό.

ΥΓ Και για να μην πεταχτεί κανείς και σχολιάσει ότι εγώ το παίζω και καλά καλύτερος των άλλων σαν να το έχω πετύχει, μόλις ομολόγησα πιο πάνω ότι επ ουδενί δεν έχω πετύχει κάτι. Not even close. Προσπαθώ όμως...προσπαθώ...ώστε κάθε φορά που όποια τέτοια σκέψη (φωνή) πάει να γεννήσει μέσα μου αυτή την επιθυμία για το κακό ή χαρά από το κακό που του άλλου, να την ξεριζώσω με το που ξεμυτάει. Όπως και με πολλές άλλες επιθυμίες του ενός κομματιού της ανθρώπινης φύσης που ασταμάτητα ξεμυτάνε.

ΥΓ. Και από εμπειρίας διαπιστώνω ότι η προσπάθεια φέρνει αποτέλεσμα. Μπορεί όχι απόλυτο, αλλά σίγουρα σημαντικό. Έτσι ώστε τελικά, να μην είμαι ο ίδιος άνθρωπος που ήμουνα, πριν ξεκινήσω να προσπαθώ.

Αγαπητέ μου φίλε, ο,τιδήποτε σε κάνει να αισθάνεσαι όμορφα και να νιώθεις την ελπίδα στα μύχια σου, προσωπικά το επικροτώ σαν άποψη. Ασχέτως των όποιων διαφωνιών μας, είμαστε άνθρωποι που έχουμε μια κάποια ανάγκη. Άλλοι την προσεγγίζουν μέσω του θείου και των μηνυμάτων που δέχονται απ'αυτό, άλλοι δίνοντας βαρύτητα πρισσότερη στις δικές τους δυνάμεις για να παλέψουν με καταστάσεις όχι και τόσο καλές ενίοτε.
Όπως και να'χει όμως, σε έχω εκτιμήσει βαθύτατα και σε θεωρώ έναν καλό άνθρωπο με αρχές, ιδανικά και συνείδηση. Και στο λέω ειλικρινά μιας και σιχαίνομαι τις παπάτζες.Το έχεις αντιληφθεί νομίζω.

[ksk]

Συμφωνα με τους Ορφικους οποιος πεθαινε θα επινε η το νερο της πηγης της Ληθης ειτε το νερο της Μνημοσυνης, στη δευτερη περιπτωση θα διατηρουσε τη συνειδηση του με τις μνημες της.

.

Έτσι λες;
Βολικό όπως και το σώμα τάφος και ο δήθεν λόγος της Πτώσης.
Πολύ απλοϊκά και βολικά όλα.

Εγω δεν λεω τιποτα, ουτε παιρνω θεση, οι Ορφικοι το ελεγαν.

.

Μην είσαι τόσο βέβαιος...

[ksk]

Λήθη

Καλότυχοι οι νεκροί που λησμονάνε
την πίκρια της ζωής. Όντας βυθίσει
ο ήλιος και το σούρουπο ακλουθήσει,
μην τους κλαις, ο καημός σου όσος και να ‘ναι.

Τέτοιαν ώρα οι ψυχές διψούν και πάνε
στης λησμονιάς την κρουσταλλένια βρύση·
μα βούρκος το νεράκι θα μαυρίσει,
α στάξει γι’ αυτές δάκρυ όθε αγαπάνε.

Κι αν πιουν θολό νερό ξαναθυμούνται,
διαβαίνοντας λιβάδια από ασφοδίλι·
πόνους παλιούς, που μέσα τους κοιμούνται.

Α δε μπορείς παρά να κλαις το δείλι,
τους ζωντανούς τα μάτια σου ας θρηνήσουν:
θέλουν - μα δε βολεί να λησμονήσουν.

Λορέντζος Μαβίλης

Ο μεγαλύτερος φοβος του Νου και πάνω σε αυτό παίχτηκαν παίγνια τόσο από την κοινωνία ( αιώνια αθανασία- τρίχες δλδ)
όσο και από τις θρησκειες.
Η σωτηρία της Ψυχής είναι ατομική υπόθεση.