Selim Bey, Μαρουσι
Το πρωτο πραγμα που μου ερχεται στο μυαλο οταν μου λενε να παμε για φαγητο στο Μαρουσι ειναι το παρκινγκ. Τελικα ουτε ευκολο, ουτε δυσκολο, αρκει να ρισκαρεις να παρκαρεις στις περιοχες για κατοικους και να ευχεσαι να προλαβεις να φυγεις πριν σε προλαβουν κ πληρωσεις. Εγω προλαβα. Μια συγγνωμη στον κατοικο που πηγε πιο μακρια να παρκαρει και ενα ευχαριστω μαζι, που δε με εδωσε.
Στο θεμα μας...
Ομορφο μαγαζακι, καθαρο, ανετο σχετικα, με ευχαριστη και χαμογελαστη εξυπηρετηση. Αρκετος θορυβος απο τους πελατες, που μαλλον διαγωνιζονταν ποιος θα ακουστει περισσοτερο, σε συνδυασμο με ανατολιτικη μουσικη.
Μας εφεραν ψωμι και μπουκαλι νερο, και οταν μαζευτηκαμε παραγγειλαμε...
Πολιτικη σαλατα, που μαρεσε πολυ. Στην Πολη δεν την εχω φαει, αλλα ηταν περιποιημενη και γευστικοτατη.
Καμπάκ Μουτσβερί ή κολοκυθοκεφτεδες. Νοστιμοι μεν, αλλα το παρακαναν με το αλευρι στο μειγμα. Θα ηθελα περισσοτερο κολοκυθι. Στο πλαι ειχε σως γιαουρτιου.
Ιτσλι κιοφτε, τηγανιτα κεφτεδακια πλιγουριου, γεμιστα με μοσχαρισιο κιμα και καρυδι. Σαλτσα τοματας και γιαουρτι. Η σαλτσα και το γιαουρτι βοηθουν πολυ.
Πουρες μελιτζανας. Νοστιμος; ναι. Πουρες μελιτζανας; Δυσκολα. Πιο πολυ τυπου μπεσαμελ με μελιτζανα ηταν. Οπως και με το κολοκυθι πιο πανω, ετσι και εδω περιμενα περισσοτερη μελιτζανα, αντι για αλευρι.
Λαχματζουν. Το πιο ωραιο το εχω φαει την 1η φορα που πηγαμε σε ενα περσικο στο Χαλανδρι. τη 2η το ειχαν αλλαξει. Δυστυχως οταν εχεις μετρο συγκρισης, τα πραγματα ειναι δυσκολα. Κ γενικοτερα παντως, ακομη "χειροτερα" ειναι οταν εχεις την τυχη να εχεις μεγαλωσει μεσα σε οικογενεια που ηξερε πραγματικα να μαγειρευει και να εκτιμα να υλικα που χρησιμοποιει. Παμε ομως παρακατω...
Άνκαρα Ταβά... Αρνισια κυβακια με μελωμενο ρυζι, πρασινες πιπεριες κερατο, πιπεριες φλωρινης, βουτυρο και κεφαλοτυρι. Πολυ νοστιμο και μεγαλη μεριδα, αν και εχουν λαθος εντυπωση για τα κυβακια. Με πειραξε; οχι, σιγα, αναρωτιεμαι ομως, γιατι καποιος να πει κυβακια, τα μαδημενα κομματια αρνιου.
Άντανα Κεμπαπ. Ελαφρως πικαντικο κεμπαπ με ψητα λαχανικα, meyhane pilavi (πιλαφι με πλιγουρι, κοκκινη και πρασινη πιπερια, πελτε τοματας και βουτυρο) και πιτα κομμενη.
Ντονερ, δυστυχως δε θυμαμαι την ακριβη ονομασια, ειχε διαφορα πιατα με ντονερ. Παντως το συγκεκριμενο ειχε πιτουλες, ψητα λαχανικα και σαλτσα τοματας.
Κιουνεφε. Και εδω ειναι ο λογος που θα ξαναπηγαινα. Δε μου γεμισε το ματι αρχικα, αλλα μου εντυπωσιασε τους γευστικους καλυκες τοσο, που χαλαλι το ρισκο για το προστιμο απο το παρανομο παρκαρισμα.
Ντοντουρμα. Παγωτο καιμακι. Μυριζε παρα πολυ μαστιχα, αλλα μαστιχωτο οχι, δεν ηταν. Ηταν οσο μπορει να ειναι καθε αλλο παγωτο, αλλα οχι αρκετα μαστιχωτο για να το πεις καιμακι. Εχω φαει καλυτερα, η αληθεια ειναι ομως οτι δεν τα εχω φαει σε εστιατορια. Ισως τελικα ο ντοντουρμας να εχει διαφορά απτο καιμακι.
Μας κερασαν και ενα γλυκο που αν το δοκιμαζες το καημενουλι μετα το κιουνεφε, οπως εκανα εγω, πραγματικα δεν καταλαβαινες το λογο υπαρξης του. Ευχαριστουμε ομως για την κινηση. Το γλυκο δεν ξερω τι ηταν, κατι σαν εκμεκ. Θα εχει καλυτερη κριση οποιος το εφαγε πριν το κιουνεφε.
Μπυρες, πεπσι και αριανι.
168/5 ατομα. Σατσιμπημενοναναι.
ήθελα να το δοκιμάσω γιατί είχα ακούσει καλά λόγια.
