ΟΥΤΙΣ έγραψε: ↑11 Νοέμ 2018, 15:35
Στα πλαίσια του γάμου είχα επιτρέψει να χειραγωγούμαι, να άγομαι και να φέρομαι. Πλέον δεν το ανέχομαι. Έχασα τεράστιες ψυχικές δυνάμεις εξαιτίας αυτής της κατάστασης. Κάτι πήγε να μου πει περί ενδιαφέροντος, ότι ξέρεις δεν ενδιαφέρεσαι για μένα και γι' αυτό εξαφανίστηκες μετά την Κυριακή εκείνη, αλλά της το έκοψα. Ενδιαφέρομαι τόσο όσο να μην καταστρέφω τον εαυτό μου. Αν είναι να παίζω κάθε φορά με κάθε μια το παιχνιδάκι αυτό, τότε θα καταλήξω στον νευρολόγο! Αν εσύ ενδιαφέρεσαι, δεν θέλω μούτρα, νευράκια, υπονοούμενα και τα παρόμοια.
Αυτό.
Στην προηγούμενη μου σχέση που έληξε το 2016 είχα πάθει αυτό ακριβώς, είχα επιτρέψει στον εαυτό μου να δέχεται τα μούτρα, τις παραξενιές, τις γκρίνιες και να προσπαθώ να βγάλω και άκρη στο που φταίω. Όπως τα σκέφτομαι τώρα η κατάσταση ήταν εντελώς παρανοϊκή και ψυχοφθόρα, ευτυχώς που δε προχώρησε τελικά διότι αν πας σε γάμο-παιδιά περιπλέκεται η ιστορία. Εκεί που καταλήγω είναι πως είναι θέμα προσωπικότητας και στο πόσο καλλιεργημένος είναι ο άλλος/η. Όπως είπα παραπάνω όταν με έναν άνθρωπο τα βρίσκουμε και όταν παίξει θέμα έρχεται να συζητήσει μαζί μας σοβαρά χωρίς μουτράκια,ναζάκια, γκρίνιες τότε είναι καλό δείγμα για την προσωπικότητα και τον ψυχισμό του.
Διαφωνώ σε αυτό που είπε παραπάνω η Μετανάστρια, δε πληρώνει η επόμενη τα σκατά της προηγούμενης, απλά δε δεχόμαστε να ξαναβάλουμε τον εαυτό μας σε μια διαδικασία να κάνουμε τον ψυχολόγο στον καθένα με αποτέλεσμα να επιβαρύνουμε τον εαυτό μας χωρίς λόγο.