Αντιμετώπιση παιδοφιλίας

[ΓΑΛΗ]

Μεχρι ποια ηλικια νομικα θεωρειται παιδεραστια;

Παιδεραστία μέχρι τα 16-17, παιδοφιλία κάτω από 13.

Κάποιοι άλλοι θεωρούν παιδόφιλους όσους ελκύονται ερωτικά από παιδιά αλλά μένουν στο επίπεδο της φαντασίωσης και παιδεραστές όσους προχωρούν στην πράξη.

Προσωπικώς πάντως, ως παιδόφιλους εννοώ αυτούς που βιάζουν παιδιά σε μικρές ηλικίες.
Ακόμη και μωρά.

[lyna]

Στο μυαλό μου το έχω πιο πρακτικό :

Το γυναικείο σώμα είναι υπολειπόμενα αναπτυγμένα ένα παιδικό σώμα. Οκ, κάποιοι ελκυονται από Μινιόν κορμιά. Κ πάλι , η αντίστοιχη γυναίκα είναι ένας κανονικός άνθρωπος που βγαίνεις ραντεβού κ μετά κάνεις σεξ .
Το 8 χρόνο αναπτυγμένο γ την ηλικία του κοριτσι τι είναι; Πέραν του φυζικ δεν έχει τπτ κοινό με την 1,50 μετρό 45 κιλά 30αρα.

Κάτι άλλο υπάρχει σε αυτά τα μυαλά γ να φαντάζονται παιδιά που δεν έχω ικανότητα να καταλάβω .

[blackpaint]

Δεν πρόκειται για παραμόρφωση. Από τη στιγμή που βάζεις την ψυχιατρική στο πλαίσιο και ορίζεις την παιδοφιλία ως διαταραχή που πρέπει να μην εκφράζεται πρακτικά αλλά να παραμένει απλώς στο θεωρητικό ακίνδυνο πλαίσιο αυτομάτως καθορίζεις τη σωματική της εκτόνωση ως κάτι κακό, ανεπιθύμητο, εγκληματικό. Το ζητούμενο σου είναι να καταπιέσει ο διαταραγμένος την εκτόνωση/έκφραση της ιδιαιτερότητας του στο ερωτικό πεδίο, έτσι δεν είναι; Είναι αυτό καταπίεση της ερωτικής του ιδιαιτερότητας ή όχι; Σαφώς και είναι. Από τη στιγμή που ο στόχος είναι η καταστολή της επιθυμίας ορίζονται οι παιδόφιλοι ως επικίνδυνο κοινωνικό στοιχείο; Σαφώς και ορίζονται.

Οπότε, αποφάσισε. Είναι διαταραχή ή ερωτική ιδιαιτερότητα;
Δεν γίνεται να παίζεις πότε με τα μαύρα και πότε με τα άσπρα πιόνια στο ίδιο παιχνίδι.
Εκτός αν παίζεις μόνος σου, οπότε κάνε ό,τι γουστάρεις. Αν θες σπάσει και το σκάκι. Δικό σου είναι, ό,τι θέλεις το κάνεις.

Τα παιδιά όμως δεν είναι πιόνια.

τελειως ομως, τα χεις κανει σαλατα.

[ΓΑΛΗ]

Μπήκαν στο παιχνίδι και τα πολύχρωμα πιόνια.

[panos291]

Παιδοφιλία: ο Μάης του ’68 στο εδώλιο
Του Κώστα Αναγνωστόπουλου*

Μέσα στο κλίμα της αμφισβήτησης που εκπορεύτηκε από τον Μάη του '68, την επόμενη εικοσαετία (1970 - 1990) διανοούμενοι και ακτιβιστές εκθείασαν την παιδοφιλία, διεκδίκησαν την κοινωνική της αναγνώριση και επιδίωξαν την αποποινικοποίησή της. Ηττήθηκαν κατά κράτος «Μερικά παιδιά άνοιγαν το φερμουάρ μου και άρχιζαν να με χαϊδεύουν. Αντιδρούσα διαφορετικά, ανάλογα με την περίπτωση (…) Αλλά αν επέμεναν, τα χάιδευα». Ετσι περιγράφει στο βιβλίο του «Το μεγάλο παζάρι» η εμβληματική φυσιογνωμία του Μάη του ’68, ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, τις εμπειρίες του από την εργασία του σε ένα νηπιαγωγείο αντιαυταρχικής εκπαίδευσης της Φρανκφούρτης.

Το βιβλίο κυκλοφόρησε το 1975 στη Γαλλία σε 30.000 αντίτυπα, δίχως να προκαλέσει το παραμικρό σκάνδαλο. Απεναντίας, όταν το 2001 ήρθαν στη δημοσιότητα τα ίδια ακριβώς αποσπάσματα, προκλήθηκε σάλος. Αμυνόμενος στις σφοδρές επιθέσεις, ο Κον-Μπεντίτ δηλώνει ότι δεν είναι παιδόφιλος, αναγνωρίζει ότι αυτά είναι προϊόν «ανυπόφορης ασυνειδησίας», δικαιολογεί τις πράξεις του ισχυριζόμενος ότι ήθελε ξεκάθαρα να προκαλέσει τους αστούς, και καταλήγει: «Γνωρίζοντας σήμερα τι είναι οι σεξουαλικές κακοποιήσεις, έχω τύψεις που τα έγραψα όλα αυτά.» «Γι’ αυτό διακόπηκε το Φεστιβάλ των Καννών του 1968» .
Οταν ο Κον-Μπεντίτ ζητάει δημοσίως συγγνώμη, η κοινωνία έχει οριστικά αποφασίσει ότι η παιδοφιλία είναι μορφή παραφιλίας. Δεν ισχύει, όμως, το ίδιο στα μετά τον Μάη χρόνια. Τότε, πρώτη και μοναδική φορά στη σύγχρονη Ιστορία, αναπτύσσεται ένα «κίνημα» το οποίο την εικοσαετία 1970-1990 θα εγκωμιάζει ανοιχτά την παιδοφιλία στη δημόσια σφαίρα και θα διεκδικεί την αποποινικοποίησή της. Δεν δημιουργήθηκε εκ του μηδενός. «Θα έρθεις να με δεις (…) όταν δεν θα υπάρχει κάτω από το φόρεμά σου ο Ποινικός Κώδικας» τραγουδάει ήδη το 1967 ο Λεό Φερέ.

Ο Μάης του ’68 θα πριμοδοτήσει τη γενική αμφισβήτηση, την «απαγόρευση των απαγορεύσεων», την υπέρβαση των ταμπού, η δε γενιά του Μάη θα πραγματοποιήσει την επόμενη δεκαετία την ιστορικής σημασίας «σεξουαλική επανάσταση». Μέσα στην ατμόσφαιρα της σεξουαλικής απελευθέρωσης, ωστόσο, θα παρασιτήσουν και φιλο-παιδοφιλικές απόψεις, κυρίως σε ακροαριστερές ομάδες με ιδεολογία διάφορα υβρίδια ελευθεριακότητας και αριστερισμού. Επιδιώκοντας να νομιμοποιήσουν τις συναισθηματικές και σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ ενηλίκων και ανηλίκων, οι παιδόφιλοι υποστηρίζουν ότι ο παιδοφιλικός έρωτας χειραφετεί τα παιδιά απελευθερώνοντας τη σεξουαλικότητά τους, και αποτελεί προϋπόθεση για την ψυχοκοινωνική εξέλιξή τους, υπό τον όρο ότι γίνεται με τη συγκατάθεσή τους και δίχως τη χρήση βίας.

Οποιος αντέτεινε ότι αυτή η εξωραϊσμένη ρητορεία παραβλέπει την άνιση ισχύ ανάμεσα στους ενήλικους και τους ανήλικους, καταγγέλλεται ως «αντιδραστικός». Ηπιος χαρακτηρισμός, αν σκεφθεί κανείς ότι ορισμένοι φθάνουν να συγκρίνουν την απόρριψη των παιδοφίλων με τους διωγμούς των Εβραίων, εξομοιώνουν την οικογένεια με «γκουλάγκ» ή επιτίθενται λυσσαλέα στον «φασισμό των μητέρων».

Ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ σε συνέντευξη Τύπου στις 30 Μαΐου του 1968. Το 2001 ζήτησε δημοσίως συγγνώμη για αποσπάσματα από το βιβλίο του «Το μεγάλο παζάρι» που κυκλοφόρησε το 1975 στη Γαλλία (Reg Lancaster/Daily Express/Hulton Archive/Getty Images) Δεν επρόκειτο για περιθωριακές περιπτώσεις, αλλά για «κίνημα» προώθησης της παιδοφιλίας. Ασφαλώς περιορισμένης εμβέλειας κίνημα, αλλά με μη αμελητέα παρουσία στη δημόσια σφαίρα. Συμμετείχαν διανοούμενοι και γνωστοί συγγραφείς της εποχής (Γκι Οκενγκέμ, Γκαμπριέλ Ματζνέφ, Ρενέ Σερέρ, Τονί Ντιβέρ, κ.ά.), εκδόθηκαν περισσότερο ή λιγότερο βραχύβια περιοδικά, δημιουργήθηκαν ενώσεις, λόγου χάριν το «Μέτωπο για την Απελευθέρωση των Παιδοφίλων» (FLIP), που στο δημοσιευμένο το 1977 στην εφημερίδα «Λιμπερασιόν» μανιφέστο του διαβάζουμε ότι «στοχεύει στην επικράτηση μιας ριζικά νέας κοινωνίας στην οποία η παιδεραστία θα υπάρχει ελεύθερα». Παιδόφιλοι και φιλο-παιδοφιλικές απόψεις έχουν πρόσβαση σε εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας, ιδίως τη «Λιμπερασιόν», στην οποία δεν λείπουν ακόμη και μικρές αγγελίες παιδοφίλων.

Υπάρχει επίσης ένας ευρύτερος κύκλος συμπαθούντων και προσωπικοτήτων της δημόσιας ζωής έτοιμοι να παράσχουν την υποστήριξή τους. Οταν το 1977 τρεις άντρες καταδικάζονται σε τριετή φυλάκιση για χάδια και φιλιά σε παιδιά 13 και 14 ετών, γνωστοί διανοούμενοι εξεγείρονται εναντίον της «βαριάς ποινής» και ζητούν να αναγνωριστεί το δικαίωμα των παιδιών να έχουν ερωτικές σχέσεις με οποιονδήποτε θελήσουν.

Ποιοι υπογράφουν το δημοσιευμένο στην εφημερίδα «Λε Μοντ» κείμενο; Οι Ζαν-Πολ Σαρτρ, Σιμόν ντε Μποβουάρ, Ρολάν Μπαρτ, Μισέλ Φουκό, Λουί Αραγκόν, οι μετέπειτα υπουργοί Τζακ Λανγκ και Μπερνάρ Κουσνέρ… Η «Λιμπερασιόν» δεν θα μείνει πίσω. Το 1979, δημοσιεύει ανοικτή επιστολή των Πασκάλ Μπρυκνέρ, Ζορζ Μουστακί και άλλων στην οποία υπερασπίζονται παιδόφιλο που ζει με κοριτσάκια ηλικίας 6 έως 12 χρονών, με το επιχείρημα ότι στο «πρόσωπο των παιδιών καθρεπτίζεται η ευτυχία που τους φέρνει η σχέση μαζί του». Δεν ήταν γαλλική ιδιαιτερότητα. Παρόμοιες κινήσεις και δράσεις αναπτύσσονται σε ευρωπαϊκές χώρες και στις ΗΠΑ, επιχειρείται μάλιστα και ο διεθνής συντονισμός τους.

Εκεί, όμως, που βρίσκουν πολιτική στήριξη είναι το κόμμα των Πρασίνων στη Γερμανία, εντός του οποίου υπάρχουν επί μακρόν φιλο-παιδοφιλικές ομάδες με σταθερό αίτημα στην ατζέντα τους την αποποινικοποίηση των σεξουαλικών σχέσεων με ανήλικους. Εξαιτίας αυτού του βεβαρημένου ιστορικού, το ηγετικό στέλεχος των Πρασίνων, Σιμόν Πέτερ, θα ζητήσει το 2014 μια «μεγάλη συγγνώμη» για τη στάση του κόμματός της, και «θα απολογηθεί για μια ακόμη φορά σε όλα τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης που νοιώθουν υποτιμημένα». Στην ιδεολογικοπολιτική απομόνωση των παιδόφιλων θα συντελέσει αποφασιστικά η σφοδρή πολεμική των φεμινιστριών, οι οποίες έβλεπαν στην παιδοφιλία τη βαναυσότητα της αντρικής κυριαρχίας Οι απόψεις αυτές θα συντριβούν. Κατ’ αρχάς, έπειτα από ένα διάστημα συνύπαρξης, επέρχεται πλήρης ρήξη μεταξύ ομοφυλόφιλων και παιδόφιλων – η ταύτιση ομοφυλοφιλίας και παιδοφιλίας θα καταγγέλλεται έκτοτε ως ομοφοβική. Στην ιδεολογικοπολιτική απομόνωση των παιδόφιλων θα συντελέσει αποφασιστικά η σφοδρή πολεμική των φεμινιστριών, οι οποίες έβλεπαν στην παιδοφιλία τη βαναυσότητα της αντρικής κυριαρχίας. Επιπλέον, στις ίδιες θα πρέπει να πιστωθεί η εγγραφή της παιδοφιλίας στην πολιτική ατζέντα, και τα πρώτα μέτρα για την αντιμετώπισή της.

Επειτα, είναι τα γεγονότα που εξοργίζουν την κοινή γνώμη: οι αποκαλύψεις για παιδεραστία στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας στις ΗΠΑ, την Ιρλανδία και αλλού, ο αποτροπιασμός που προκάλεσε η υπόθεση του Μαρκ Ντιτρού εντός και εκτός του Βελγίου (και εδώ του βιαστή και παιδοκτόνου Μανώλη Δουρή το 1993), και η εμπλοκή ακτιβιστών παιδόφιλων αφενός σε υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων, και αφετέρου παραγωγής και διακίνησης παιδο-πορνογραφικού υλικού. Η καταδίκη της παιδοφιλίας είναι πλέον καθολική, η απομόνωσή της πλήρης, το δε νομικό πλαίσιο αντιμετώπισής της σκληραίνει. Απορεί κανείς με την παραλυτική τύφλωση της εποχής, τη διανοητική ολιγωρία και ελαφρότητα («υπογράφαμε ό,τι μας έφερναν» θα ομολογήσει ο συγγραφέας Φιλίπ Σολέρς), την ανεκτικότητα σε ακρότητες λόγων και έργων, την ανοχή ή/και αποδοχή της σαθρής επιχειρηματολογίας των παιδοφίλων. Εν ονόματι της αμφισβήτησης και του γκρεμίσματος όλων των παλιών φραγμών, η απερισκεψία και η βιασύνη εξάτμισαν την αξία των περιορισμών.

Ωστόσο, δεν θα πετάξουμε μαζί με τα απόνερα και το μωρό. Η σεξουαλική επάνασταση της δεκαετίας του ’70 άλλαξε τις νοοτροπίες και κατεδάφισε αφόρητα καταπιεστικές και υποκριτικές συμπεριφορές. Σήμερα, 50 χρόνια μετά, μπορούμε και πρέπει να αποτιμήσουμε ψύχραιμα τη συνεισφορά του Μάη του ’68 στον εκσυγχρονισμό των κοινωνιών και των ηθών. Η παιδοφιλία, όμως, ανήκει οριστικά στην σκοτεινή πλευρά του.


*Ο Κώστας Αναγνωστόπουλος είναι Καθηγητής στο Τμήμα Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης Πηγή: Protagon.gr

Η φαρα των ψευτοδιανοουμενων ειναι η πρωτη που θελει ξεσκαρταρισμα.

[blackpaint]

Η φαρα των ψευτοδιανοουμενων ειναι η πρωτη που θελει ξεσκαρταρισμα.

απο μικρο ή απο χαζο θα ακουσεις την αληθεια, ευγε panos291 για την ειλικρινεια σου τουλαχιστον.

[panos291]

Η φαρα των ψευτοδιανοουμενων ειναι η πρωτη που θελει ξεσκαρταρισμα.

απο μικρο ή απο χαζο θα ακουσεις την αληθεια, ευγε panos291 για την ειλικρινεια σου τουλαχιστον.

Χαζο δεν με εχουν πει ακομα, αλλα δεν θα κάτσουμε να τσακωθουμε για πραγματα ανευ ουσιας.
Εγω παντως θεωρω χαζο το να καθεται κάποιος να χραφει ψέματα χωρις να πληρωνεται, βασικα δεν θεωρω οτι η ειλικρίνεια ειναι προσον μονο των παιδιών και των ηλιθιων.

[Cavaliere]

Αυτό είναι η μεγαλύτερη μαλακία που έχω ακούσει. Η παιδοφιλία υπάρχει σε όλα τα στρώματα, δεν είναι μια αστική παρέκκλιση των σαλονίσιων διανοούμενων. Από πάντα, και στις αγροτικές κοινωνίες, και στα λαϊκά στρώματα, και παντού. Από παιδί θυμάμαι τη μάνα μου να με υποψιάζει τρελά με το θέμα, για να μην αφήνω ΚΑΝΕΝΑΝ να περνά τα όρια, για ΚΑΝΕΝΑΝ ΛΟΓΟ. Θεωρούσα τις οδηγίες προς ναυτιλομένους μια αρχή για περίπτωση ακραία, μετά, έμαθα πως μόνο ακραία δεν ήταν, ήταν μια καθημερινότητα σε πολλά μέρη της ζωής. Ακόμα και στους κόλπους της οικογένειας(και δεν μιλώ για τη δική μου). Ποιός δεν ξέρει το κλισέ του θείου; Ξεκινάμε από κει, και πάμε στην κατασκήνωση, στην εκκλησία, στο σπορ, ακόμα και στο σχολείο. Και ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ Ή ΜΕ ΛΑΪΚΑΤΖΟΥΡΕΣ. Στον χώρο των διανοούμενων υπάρχει άλλη πληγή, κι αυτή είναι κυρίως η δικτατορία του θα σε γαμήσω να προκόψεις, αλλά όχι σε μικρά παιδιά τόσο. Μεγάλοι καλλιτέχνες που τους στήσαν αγάλματα κι ακόμα πίνουν νερό στο όνομά τους όλοι οι πετεινοί της καρακαξοκουλτούρας και της σκέψης, ήταν στυγνοί βιαστές, ακόμα και εφήβων. Κι όταν λέμε βιαστές, εννοούμε κανονικά, κρατήστε τον να τον πηδήξω. Μόνο που δεν μπορείς να τους πειράξεις, η επιρροή τους και οι σχέσεις τους με τον Τύπο είναι φριχτά ισχυρές.

[blackpaint]

Αυτό είναι η μεγαλύτερη μαλακία που έχω ακούσει. Η παιδοφιλία υπάρχει σε όλα τα στρώματα, δεν είναι μια αστική παρέκκλιση των σαλονίσιων διανοούμενων.

δεν το λενε γι αυτο, αλλα για να ζωγραφισουν ενα διαβολικο πορτρετο της αριστερης/φιλελευθερης διανοησης. Βλεπε τρολιες οπου ΛΟΑΤ ομαδες δηθεν αποδεχονται παιδοφιλους και θεωριες συνωμοσιας σαν το πιτσαγκειτ.
Στην πραγματικοτητα υπαρχουν απειρες καταδικες ακροδεξιων και ρεπουμπλικανων για ασελγεια σε ανηλικα, πορν/φια ανηλικων κλπ, αλλα ως γνωστον η δεξια προβαλει την κτηνωδια της πανω στους αλλους, οταν δεν συγκαλυπτει τους δικους της ανθρωπους.

[ΓΑΛΗ]

Αυτό είναι η μεγαλύτερη μαλακία που έχω ακούσει. Η παιδοφιλία υπάρχει σε όλα τα στρώματα, δεν είναι μια αστική παρέκκλιση των σαλονίσιων διανοούμενων. Από πάντα, και στις αγροτικές κοινωνίες, και στα λαϊκά στρώματα, και παντού. Από παιδί θυμάμαι τη μάνα μου να με υποψιάζει τρελά με το θέμα, για να μην αφήνω ΚΑΝΕΝΑΝ να περνά τα όρια, για ΚΑΝΕΝΑΝ ΛΟΓΟ. Θεωρούσα τις οδηγίες προς ναυτιλομένους μια αρχή για περίπτωση ακραία, μετά, έμαθα πως μόνο ακραία δεν ήταν, ήταν μια καθημερινότητα σε πολλά μέρη της ζωής. Ακόμα και στους κόλπους της οικογένειας(και δεν μιλώ για τη δική μου). Ποιός δεν ξέρει το κλισέ του θείου; Ξεκινάμε από κει, και πάμε στην κατασκήνωση, στην εκκλησία, στο σπορ, ακόμα και στο σχολείο. Και ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ Ή ΜΕ ΛΑΪΚΑΤΖΟΥΡΕΣ. Στον χώρο των διανοούμενων υπάρχει άλλη πληγή, κι αυτή είναι κυρίως η δικτατορία του θα σε γαμήσω να προκόψεις, αλλά όχι σε μικρά παιδιά τόσο. Μεγάλοι καλλιτέχνες που τους στήσαν αγάλματα κι ακόμα πίνουν νερό στο όνομά τους όλοι οι πετεινοί της καρακαξοκουλτούρας και της σκέψης, ήταν στυγνοί βιαστές, ακόμα και εφήβων. Κι όταν λέμε βιαστές, εννοούμε κανονικά, κρατήστε τον να τον πηδήξω. Μόνο που δεν μπορείς να τους πειράξεις, η επιρροή τους και οι σχέσεις τους με τον Τύπο είναι φριχτά ισχυρές.

Συμφωνώ σε όλα. Η παιδοφιλία δεν έχει ταξικό πρόσημο αλλά ο λόγος συγκάλυψης της είναι ακριβώς ο ίδιος.
Η κατάποση άνευ σιέλου του "απαράδεκτου" επειδή ο παιδόφιλος έχει τον χ ή ψ εξουσιαστικό/ρυθμιστικό ρόλο.

Το ενδιαφέρον είναι ότι στο πλαίσιο της λαϊκοτζουρίας, η παιδοφιλία θεωρείται ντροπή και τα όποια τυφλά σημεία δημιουργούνται στο πλαίσιο συγκάλυψης/ανοχής για λόγους προσωπικής επιβίωσης, αφορούν στη μικρότητα του προσωπικού μικροσυμφέροντος.

Στο ευρύτερο πλαίσιο της διανόησης, καταλήγει ως πρόταση απελευθέρωσης από το στενό τρόπο αντίληψης της λαϊκοτζουρίας.
Οπότε, τα θύματα εκλαμβάνονται ως αδιάφορες/παράπλευρες απώλειες του υπέρ πάντων αγώνα.

Το ίδιο σκεπτικό ακριβώς συμβαίνει σε όλα τα ιστορικά, θρησκευτικά, ιδεολογικά πλαίσια. Η ιστορία του κόσμου.

[Υπερκουλτουριάρης]

Διαπιστωνω πως στο νημα, λαμβανεται ως δεδομενο πως η παιδοφιλια, ειναι μια προυπαρχουσα ποιοτητα σε καποιον και ειναι ζητημα χρονου να εμφανιστει, οπως περιπου ο ενας διαφορετικος σεξουαλικος προσανατολισμος, οπως, duh, η ομοφυλοφιλια. Αυτο δεν ευσταθει. Η παιδοφιλια κατατασσεται στις διαταραχες.

Θεωρώ πως δεν είναι η πράξη, αλλά ο κοινωνικός περίγυρος στον οποίο αναπτύσσεται αυτή και ο τρόπος που εξασκείται(σαδιστικός στην δύση). Από μνήμης θυμάμαι πως υπάρχουν ή υπήρξαν στο πρόσφατο παρελθόν κοινωνίες, που χρόνια πριν τον γάμο εκπαίδευαν σεξουαλικά, προφανώς στην πράξη, τα μέλη τους οι οικείοι, συνήθως θείοι. Για την αρχάια Ελλάδα, που πολύ λατρεύεται, δεν το κουβεντιάζω. Τα μέλη όλων αυτών των κοινωνιών ήταν διαταραγμένα και τραυματισμένα; Χμ. Ίσως. Στον ισλαμικό κόσμο σήμερα;
Ακόμα και στο κοντινό παρελθόν μας, 30χρονοι παντρεύονταν 13χρονες, πριν 50 χρόνια ο ασπρομάλλης 40αρης Παπαμιχαηλ,έπαιζε τον γιατρό με την υποτίθεται μαθήτρια Βουγιουκλακη και ο μπαμπάς Κωνσταντάρας πετούσε την σκούφια του από την χαρά του. Ανέφερε κάποιος κριτικός της εποχής την ταινία ως παιδοφιλική;
Είμαι της άποψης πως όλες οι σεξουαλικές διαστροφές, δημιουργούνται από την επίμονη ενασχόληση με το σεξ(ή την καταπίεση του σεξουαλικού ενστίκτου). Όταν το σεξ σου γίνεται εμμονή, θες όλο και δυνατότερο διεγερτικό, αλλίως δεν την ακούς εύκολα. Ως ένστικτο υπάρχει μέσα μας για την αναπαραγωγή, οτιδήποτε άλλο και η ομοφυλοφιλία ασφαλώς, είναι παραφύση. Ο άνθρωπος όμως από μόνος του, είναι μια υπέρβαση της φύσης, άρα οι διαστροφές είναι και πολύ ανθρώπινες επίσης.
Στους παιδεραστες είναι αυτονόητο πως πρέπει να συγκρατούνται οι ορμές τους, όπως βασικά κάνουν και οι λοιποί άνθρωποι, γιατί στην αντίθετη ο ένας θα βίαζε τον άλλο. Τιμωρία δεν μπορώ να σκεφτώ, με την έννοια πως αν έκανε κάποιος κάτι τέτοιο στο δικό μου παιδί( εννοώ παιδί, όχι η 17 χρονη κόρη μου εκανε κλαρίνο γιατί γούσταρε σε εναν μεγαλύτερο ή ο γιος μου πηδιόταν με την καθηγήτρια Γαλλικών, αυτόν παίζει να τον χειροκροτούσα) θα ήθελα death penalty από εμένα τον ίδιο. Στην μεγάλη εικόνα πάντως και ψύχραιμα, πιστεύω πως η κοινωνία πρέπει να είναι γενικά ήπια, ανεκτική και με γνώμονα την αναμόρφωση, στα Σκανδιναβικά πλαίσια. Πως θα γίνει αυτό; Δεν έχω κάποια πειστική πρόταση, ειδικά όταν η πρώτη προτεραιότητα δεν είναι ο θύτης, αλλά η προστασία του δυνάμει θύματος.

[ΓΑΛΗ]

Στους παιδεραστες είναι αυτονόητο πως πρέπει να συγκρατούνται οι ορμές τους, όπως βασικά κάνουν και οι λοιποί άνθρωποι, γιατί στην αντίθετη ο ένας θα βίαζε τον άλλο. Τιμωρία δεν μπορώ να σκεφτώ, με την έννοια πως αν έκανε κάποιος κάτι τέτοιο στο δικό μου παιδί( εννοώ παιδί, όχι η 17 χρονη κόρη μου εκανε κλαρίνο γιατί γούσταρε σε εναν μεγαλύτερο ή ο γιος μου πηδιόταν με την καθηγήτρια Γαλλικών, αυτόν παίζει να τον χειροκροτούσα) θα ήθελα death penalty από εμένα τον ίδιο. Στην μεγάλη εικόνα πάντως και ψύχραιμα, πιστεύω πως η κοινωνία πρέπει να είναι γενικά ήπια, ανεκτική και με γνώμονα την αναμόρφωση, στα Σκανδιναβικά πλαίσια. Πως θα γίνει αυτό; Δεν έχω κάποια πειστική πρόταση, ειδικά όταν η πρώτη προτεραιότητα δεν είναι ο θύτης, αλλά η προστασία του δυνάμει θύματος.

Στη μεγάλη εικόνα όλοι ψύχραιμοι είναι.

Κι εκεί ακριβώς είναι το αδιέξοδο.



Ξέρεις τι σημαίνει "μεγάλη εικόνα"... έτσι δεν είναι;

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Μεχρι ποια ηλικια νομικα θεωρειται παιδεραστια;

Παιδεραστία μέχρι τα 16-17, παιδοφιλία κάτω από 13.

Κάποιοι άλλοι θεωρούν παιδόφιλους όσους ελκύονται ερωτικά από παιδιά αλλά μένουν στο επίπεδο της φαντασίωσης και παιδεραστές όσους προχωρούν στην πράξη.

Προσωπικώς πάντως, ως παιδόφιλους εννοώ αυτούς που βιάζουν παιδιά σε μικρές ηλικίες.
Ακόμη και μωρά.

16-17 ειναι νομιμο, μη λετε οτι μπουρδα σας κατεβει στο κεφαλι. Κι εγω οταν ημουν 25 τα ειχα με 17αρα, ήμουν παιδεραστής;
επισης θυμαμαι παλια, επι παλιάς, καλης, σοβαρης, χριστανικης,ευσεβους ελληνικης κοινωνίας, τα παντρολογηματα με ανηλικα με το ζορι επαιζαν αβερτα.

[fagano3]

Φυσικα και η παιδεραστια εχει ταξικο και κοινωνικο προσημο.

Σιγουρα ανωμαλαρες και ψυχικα διαταραγμενοι υπαρχουν παντου

αλλα στο αφγανισταν ειναι που οι φυλαρχοι πηδαν συστηματικα παιδακια γιατι εχουν την δυναμη και την κοινωνικη αποδοχη να το κανουν.

στις βορειες χωρες ειναι που κανουν μαζικα παιδεραστικο τουρισμο στην ταιλανδη και την καμποτζη γιατι εχουν τα χρηματα και την σιωπηλη κοινωνικη αποδοχη να το κανουν.

Δεν ειναι οι τρελοι του χωριου ειναι οι ισχυροι τσογλανοι του χωριου.

Οι φτωχοι τσογλανοι περιοριζονται στο ρολο του τερατος θειου παιδεραστη γιατι μεχρι εκει μπορουν μειωνοντας τις πιθανοτητες να τους πιασουν.

Eπισης αρκετοι εκμεταλλευονται τις θεσεις εργασιας τους για να το κανουν.

Αρα κανενας τους δεν ειναι τρελος.Ολοι τους ειναι συνειδητοι εγκληματιας και η συντριπτικη τους πλειοψηφια φοβαται τις συνεπειες για αυτο προτιμουν μεθοδους με μεγαλυτερη επιτυχια και δεν ορμαν στους δρομους.

Καμια συμπονοια μονο ανελεητο κυνηγητο σε αυτους τους σαδιστες εγκληματιες.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Διαπιστωνω πως στο νημα, λαμβανεται ως δεδομενο πως η παιδοφιλια, ειναι μια προυπαρχουσα ποιοτητα σε καποιον και ειναι ζητημα χρονου να εμφανιστει, οπως περιπου ο ενας διαφορετικος σεξουαλικος προσανατολισμος, οπως, duh, η ομοφυλοφιλια. Αυτο δεν ευσταθει. Η παιδοφιλια κατατασσεται στις διαταραχες.

Θεωρώ πως δεν είναι η πράξη, αλλά ο κοινωνικός περίγυρος στον οποίο αναπτύσσεται αυτή και ο τρόπος που εξασκείται(σαδιστικός στην δύση). Από μνήμης θυμάμαι πως υπάρχουν ή υπήρξαν στο πρόσφατο παρελθόν κοινωνίες, που χρόνια πριν τον γάμο εκπαίδευαν σεξουαλικά, προφανώς στην πράξη, τα μέλη τους οι οικείοι, συνήθως θείοι. Για την αρχάια Ελλάδα, που πολύ λατρεύεται, δεν το κουβεντιάζω. Τα μέλη όλων αυτών των κοινωνιών ήταν διαταραγμένα και τραυματισμένα; Χμ. Ίσως. Στον ισλαμικό κόσμο σήμερα;
Ακόμα και στο κοντινό παρελθόν μας, 30χρονοι παντρεύονταν 13χρονες, πριν 50 χρόνια ο ασπρομάλλης 40αρης Παπαμιχαηλ,έπαιζε τον γιατρό με την υποτίθεται μαθήτρια Βουγιουκλακη και ο μπαμπάς Κωνσταντάρας πετούσε την σκούφια του από την χαρά του. Ανέφερε κάποιος κριτικός της εποχής την ταινία ως παιδοφιλική;
Είμαι της άποψης πως όλες οι σεξουαλικές διαστροφές, δημιουργούνται από την επίμονη ενασχόληση με το σεξ(ή την καταπίεση του σεξουαλικού ενστίκτου). Όταν το σεξ σου γίνεται εμμονή, θες όλο και δυνατότερο διεγερτικό, αλλίως δεν την ακούς εύκολα. Ως ένστικτο υπάρχει μέσα μας για την αναπαραγωγή, οτιδήποτε άλλο και η ομοφυλοφιλία ασφαλώς, είναι παραφύση. Ο άνθρωπος όμως από μόνος του, είναι μια υπέρβαση της φύσης, άρα οι διαστροφές είναι και πολύ ανθρώπινες επίσης.
Στους παιδεραστες είναι αυτονόητο πως πρέπει να συγκρατούνται οι ορμές τους, όπως βασικά κάνουν και οι λοιποί άνθρωποι, γιατί στην αντίθετη ο ένας θα βίαζε τον άλλο. Τιμωρία δεν μπορώ να σκεφτώ, με την έννοια πως αν έκανε κάποιος κάτι τέτοιο στο δικό μου παιδί( εννοώ παιδί, όχι η 17 χρονη κόρη μου εκανε κλαρίνο γιατί γούσταρε σε εναν μεγαλύτερο ή ο γιος μου πηδιόταν με την καθηγήτρια Γαλλικών, αυτόν παίζει να τον χειροκροτούσα) θα ήθελα death penalty από εμένα τον ίδιο. Στην μεγάλη εικόνα πάντως και ψύχραιμα, πιστεύω πως η κοινωνία πρέπει να είναι γενικά ήπια, ανεκτική και με γνώμονα την αναμόρφωση, στα Σκανδιναβικά πλαίσια. Πως θα γίνει αυτό; Δεν έχω κάποια πειστική πρόταση, ειδικά όταν η πρώτη προτεραιότητα δεν είναι ο θύτης, αλλά η προστασία του δυνάμει θύματος.