blackpaint έγραψε: ↑26 Νοέμ 2018, 13:10Ο Αμπού Μπακρ, ο πρώτος χαλίφης του Ισλάμ, έδωσε στον στρατο αυτες τις οδηγιες.
"Σταματήστε, O άνθρωποι, για να σας δώσω δέκα κανόνες για την καθοδήγησή σας στο πεδίο της μάχης. Μη διαπράττετε προδοσία ή αποκλίνετε από τη σωστή πορεία. Δεν πρέπει να ακρωτηριάσετε νεκρά σώματα. Ούτε σκοτώστε ένα παιδί, ούτε μια γυναίκα ούτε ένα ηλικιωμένο άτομο. Μην βλάπτετε τα δέντρα ούτε να τα καίτε με φωτιά, ειδικά αυτά που είναι γόνιμα. Μη σφαξετε κανένα από το κοπάδια του εχθρού, εκτός για το φαγητό σας. Είναι πιθανό να συναντησετε ανθρώπους που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στον μοναχισμο: αφήστε τους ησυχους »
Ανατριχιαζω απο την κτηνωδια που αποπνεουν αυτες οι εντολες!
Στο παράδειγμα της κατάκτησης της Ιερουσαλήμ, ο χαλίφης εκείνη την εποχή, ο Ουμάρ ιμπν αλ-Χατάμπ, έγραψε στη συνθήκη παράδοσης με τους πατριάρχες της πόλης:
Αυτός [ο Ουμάρ] τους έχει δώσει μια ασφάλεια για τον εαυτό τους, για την περιουσία τους, τις εκκλησίες τους, τους σταυρούς τους, τους άρρωστους και υγιείς της πόλης ... Οι εκκλησίες τους δεν θα κατοικούνται από μουσουλμάνους και δεν θα καταστραφούν ... Δεν θα προσηλυτιστουν με εξαναγκασμό
Απόδειξη της έλλειψης αναγκαστικου προσηλυτισμου σε αυτές τις περιοχές είναι οι χριστιανικές κοινότητες που ακομα κατοικουν τις χώρες αυτές. Για τους πρώτους αιώνες μετά τη μουσουλμανική κατάκτηση, η πλειοψηφία του πληθυσμού αυτών των περιοχών παρέμεινε χριστιανική. Σιγά-σιγά, άρχισαν να υιοθετουν το Ισλάμ ως θρησκεία τους και τα αραβικά ως γλώσσα τους. Σήμερα, μεγάλα ποσοστά χριστιανών παραμένουν στην Αίγυπτο (9%), στη Συρία (10%), στον Λίβανο (39%) και στο Ιράκ (3%). Αν αυτές οι πρώιμες μουσουλμανικές κατακτήσεις (ή οι υστεροι μουσουλμάνοι ηγέτες) επεβαλαν τον προσηλυτισμο, δεν θα υπήρχαν χριστιανικές κοινότητες στις χώρες αυτές. Η ύπαρξή τους αποδεικνύει ότι το Ισλάμ δεν εξαπλωθηκει με το ξιφος σε αυτές τις περιοχές.
Καμία άλλη αυτοκρατορία ή κρατος εκεινης της εποχης δεν διέθετε τέτοιες ιδέες για τη θρησκευτική ανοχή. Συγκρινετε τους με τις Σταυροφοριες που ξεκίνησαν το ταξίδι τους στους Αγίους Τόπους, σφαγιάζοντας τις εβραϊκές κοινότητες κατά μήκος της κοιλάδας του Ρήνου και ολοκλήρωσαν την εκστρατεία τους το 1099 σκοτώνοντας περίπου 30.000 μουσουλμάνους και Εβραίους στην Ιερουσαλήμ: για ποιο λογο εξαλου να βαδισει ενας στρατος 3.000 μίλια στην Παλαιστίνη για να απελευθερώσει τον τάφο του Χριστού και να αφήσει ζωντανους τους ανθρώπους που είχαν, οπως πιστευαν, σκοτωσει τον Ιησού;
To πρώτο ισχύει,οι μουσουλμάνοι είναι ενδεχομένως ι πρώτοι στον κόσμο που προσπάθησαν να φτιάξουν και να εφαρμόσουν ένα είδος γραπτού πολεμικού δικαίου. Το 2 είναι μισή αλήθεια και έχω τ έχω εξηγήσει πολλές φορές: Ναι,οι πρώτες κατακτήσεις και κυρίως η κατάκτηση της Ανατολικής μεσογείου,της Περσίας και της Αιγύπτου έγιναν σε μεγάλο βαθμό ειρηνικά και με τη βοήθεια των ντόπιων αλλά μαζικοί εξισλαμισμοί υπήρχαν και η έντασή τους και το μέγεθος βασιζόταν στα κέφια του εκάστοτε ηγεμόνα. Ναι,οι ζωροάστρες συνέχισαν να υπάρχουν και να είναι και πλειοψηφία για πολύ καιρό αλλά δέχτηκαν πίεση,στην αρχή όχι περισσότερη από αυτή που δέχτηκαν οι παγανιστές της Ρώμης,μετά περισσότερη και σήμερα οι πιο ζωντανές κοινότητές τους είναι αυτές που έφυγαν κυνηγημένες στην Ινδία και είναι είδος προς εξαφάνιση. Ωστόσο η σχετικά αναίμακτη κατάκτηση δεν ισχύει παντού. Δεν κατακτήθηκε χωρίς αντίσταση η Β. Αφρική και φυσικά και δεν κατακτήθηκε χωρίς αντίσταση η ίδια η Χερσόνησος. Ο Μωχάμεντ βέβαια δεν είχε κανένα σατανικό σχέδιο να γίνει πολέμαρχος και να κατακτήσει τον κόσμο με το σπαθί(ούτε στα πιο τρελά του όνειρα δεν πίστευε ότι θα μνημονεύουν τον όνομά του του στα Εκβάτανα λίγες δεκαετίες αργότερα). Προφήτης ήθελε να γίνει στα πρότυπα τα βιβλικά. Υποχρεώθηκε να πάρει τα όπλα όταν οι φύλαρχοι της Μέκκα προσπάθησαν να τον εξαφανίσουν και όλος αυτός ο πολεμικός χαρακτήρας που βγάζει το κοράνι δεν είναι εκεί γιατί είχε σκοπό να φτιάξει κανένα στρατό από τέρατα που θα θέριζαν με blitzkrieg όλη τη μεσόγειο αλλά έχει πολύ συγκεκριμένο context: τη διαμάχη του με τους φυλάρχους της περιοχής. Αυτοί είναι οι "εχθροί" που αναφέρονται συνεχώς στο κοράνι και όχι κανένας απρόσωπος και διαχρονικός εχθρός ούτε οι βυζαντινοί του 1450