ΓΑΛΗ έγραψε: ↑12 Αύγ 2024, 12:01
Πορφύριος Εξαρχίδης έγραψε: ↑12 Αύγ 2024, 11:54
ΓΑΛΗ έγραψε: ↑12 Αύγ 2024, 11:44
Τα αναφορικά με την Αίγυπτο; Με το λυγισμένο πόδι; Με το χρυσό άγαλμα; Είναι και ασυγκράτητος ο Αρίστος, μπορείς να διευκρινήσεις;
Ναι. Ο χρυσός ταξιδιώτης με τα φτερά είναι ο εωσφόρος που φτάνει στην κατεστραμμένη γη για να αναβιώσει τους ολυμπιακούς αγώνες και να τραβήξει όσους έχουν απομείνει από τον βούρκο της αναρχίας βάζοντάς τους να δουλέψουν γι' αυτόν. Για έναν κοινό δήθεν σκοπό όπου αυτός θα είναι ο μέγας άρχων και οι υπόλοιποι οι σκλάβοι. Εδώ μπορούμε να τον παραλληλίσουμε με Φαραώ. Φορά και την χρυσή μάσκα. Ακόμα δεν έχουμε ξεκαθαρίσει που παίζει η ελληνική σημαία σε όλα αυτά. Μετά, αυτή είναι δική μου προσθήκη, πάλι από ψηλά πέφτει ο Τομ Κρουζ κι έχουμε στην ουσία επανάληψη του θέματος όπου ένας σατανιασμένος (δευτερος στην ιεραρχία των σαιεντολόγων) αυτή τη φορά κλέβει την ολυμπιακή σημαία για να την οδηγήσει στον νέο κόσμο και την νέα τάξη πραγμάτων.
Ρίξε και μια ανάλυση για τον Απόλλωνα και τα ξαναλέμε. Έτσι για να τα πάρουμε πακέτο.
Δεν ξέρω που κολλάει ο Απόλλωνας. Ο ύμνος νομίζω δεν έχει σχέση με τους ολυμπιακούς αγώνες. Μάλλον τον βάλανε γιατί ανακαλύφτηκε από Γάλλο πριν τους πρώτους ολυμπιακούς αγώνες που διοργανώθηκαν πάλι από Γάλλους.
Δελφικός ύμνος στον Απόλλωνα
Ύμνος προς τιμήν του Απόλλωνος(138 π.α.χ.χ.) του Λιμένιου του Θοίνου, Αθηναίου. Σμιλεμένος σε έναν εξωτερικό τοίχο του θησαυρού των Αθηναίων στους Δελφούς, που βρέθηκε το 1893.
Τον κιθαρίσει κλυτόν παίδα μεγάλου Διός, ός αίσι μα παρ' ακρονιφή τόνδε πάγον
αμβρότων εκ μυχών πάσι θνατοίς προφαίνεις, σε κελαδήσομεν, τρίποδα μαντείον ως
είλες, εχθρός ών εφρούρει δράκων, ός τέοισι βέλεσιν έτρησας αίολον ελικτάν φυάν,
έσθ' ο θήρ συχνά συρίγμαθ' ιείς αθώπευθ' απέπνευς όμως πρών δέ Γαλατάων Άρης...
Κέκλυθ' Ελικώνα βαθύδενδρον αί λάχετε Διός εριβρόμου θύγατρες ευώλενοι, μόλετε,
συνόμαιμον ίνα Φοίβον ωιδάεισι μέλψητε χρυσεοκόμαν, ός ανά δικόρυνθα Παρνασσίδος
ταάσδε πέτερας έδρανα μετά κλυταίεις Δελφίσιν, Κασταλίδος ευύδρου νάματ' επινίσσεται
Δελφόν ανά πρωώνα μαντείον εφέπων πάγον. Ανακλυτά μεγαλόπολις Αθίς, ευχαίσι
φερόπλοιο ναίουσα Τριτωνίδος δάπεδον άθραυστον αγίοις δε βωμοίσιν Άφαιστος αείθει νέων μήρα τάουρων,
ομού δε νιν Άραψ ατμός ές Όλυμπον ανακίδναται λιγύ δέ Λωτός βρέμων αιόλοις μέλεσιν ωδάν κρέκει,
χρυσέα δ' αυδύθρους κίθαρις ύμνοισιν αναμέλπεται ο δέ θέρων πρόπας εσμός Αθθίδα λαχών.
Απόλλων
Μετάφραση
Όλο το πλήθος των ποιητών, κάτοικοι της Αττικής, τραγουδούν την δόξα σου, Θεέ,
φημισμένε κιθαρωδέ. γιέ του μεγάλου Δία, πλάι σ' αυτή την χιονοστεφανωμένη κορυφή,
εσύ που αποκαλύπτεις στους θνητούς τους αιωνίους και αλάθητους χρησμούς. Τραγουδούν που κατέκτησες τον προφητικό τρίποδα, που φυλαγόταν από άγριο δράκοντα, όταν με τα βέλη σου διαπέρασες το κουλουριασμένο τέρας, που, αφού σύρριξε τρομακτικά, ξεψύχησε.
Και τραγουδούν πως οι Γαλατικές ορδές, με την ιερόσυλη ασέβειά τους, ενώ προσπαθούσαν να περάσουν... Άφησέ μας να φύγουμε, γιέ, πολεμόχαρε βλαστέ..
Ακούστε με, εσείς που κατέχετε τον βαθύδασο Ελικώνα, αρματωμένες κόρες του μεγαλόπρεπου Διός! Πετάξτε να ξεγελάσετε με τα λόγια σας τον αδελφό σας τον χρυσόμαλλο Φοίβο, που στις δίδυμες κορυφές του βράχου του Παρνασσού, με την συνοδεία λαμπρών Δελφικών παρθένων ξεκινά για τα κρυστάλλινα ρεύματα της Κασταλίας,
διασχίζοντας στο Δελφικό ακρωτήρι την προφητική κορυφή.
Πέρα από την ένδοξη Αττική, έθνος της σπουδαίας πόλεως που χάρι στις προσευχές του Τριτωνίδη πολεμιστή, κατέχει μια λοφοπλαγιά προστατευμένη από κάθε κακό. Στους ιερούς βωμούς ο Ήφαιστος αφιερώνει μηρούς ιερών ταύρων. Μαύρος καπνός μέσα από τις φλόγες ανεβαίνει προς τον Όλυμπο. Το διαπεραστικό θρόϊσμα των λωτών μουρμουρίζει το τραγούδι τους και η χρυσή, γλυκόηχη κιθάρα απαντά στις φωνές των ανθρώπων....