Μ' αρέσει που επαναλαμβάνουμε απόψεις που έχουν χιλιοειπωθεί σε εκατοντάδες συζητήσεις και μεταξύ ημών, των απλών πληβείων, και μεταξύ των πατρικίων της φιλοσοφίας και της επιστήμης γενικότερα.
- (Και δεν υπάρχει καταληκτικό συμπέρασμα, αποδεκτό από όλες τις πλευρές...αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε)
Και τις επαναλαμβάνουμε, λες και είναι η πρώτη φορά που καταθέτονται τέτοιες απόψεις, παρ' όλο που κάποιοι από εμάς (
Αρίστος, εγώ), τις έχουμε επαναλάβει, τουλάχιστον σε ένα ακόμα φόρουμ, εδώ και χρόνια.
Βασισμένοι σε μια αισθητή ντετερμινιστική πραγματικότητα, οι πρώτοι "φιλόσοφοι" (όχι, δεν ήταν θεολόγοι -με την σημερινή έννοια), κατάλαβαν την σχέση αίτιο-αιτιατό. Οπότε όλα, έχουν ένα αίτιο που τα δημιούργησε. Αυτή η παραδοχή, εξηγεί πολύ καλά τα "πράγματα", μέχρι να φτάσεις στο πρώτο και αρχικό αίτιο. Αυτό από το οποίο ξεκίνησαν όλα...τον δημιουργό των πάντων.
Τότε έρχεται το ερώτημα: "
και ποιος δημιούργησε τον δημιουργό;".
Η αποφυγή της ατέρμονης αλληλουχίας ερωτήσεων "
και ποιος έφτιαξε τον εκάστοτε δημιουργό;", λύνεται με την παραδοχή πως ο δημιουργός υπήρχε από πάντα. Ναι, αλλά τώρα εισερχόμαστε σε αχαρτογράφητα νερά.
Ενώ γνωρίζουμε (ή μπορούμε να μάθουμε) τον κάθε δημιουργό μιας ντετερμινιστικής κατασκευής, τώρα εισάγουμε μία "αιτία" (έναν δημιουργό) που τον "εφεύραμε" για να λύσουμε το πρόβλημα των ατέρμονων ερωτήσεων.
- Με λίγα λόγια, για να αποφύγουμε -και να εξηγήσουμε- μία ακατανόητη δυσκολία, εισάγουμε μία ακόμα πιο ακατανόητη έννοια!
Επί πλέον, εισάγουμε μία αυθαίρετη παραδοχή
πως ο δημιουργός υπήρχε/υπάρχει από πάντα. Αλλά, όπως δεν υπάρχει τρόπος απόδειξης του αρχικού δημιουργού, έτσι και δεν υπάρχει τρόπος απόδειξης της "
ανέκαθεν ύπαρξης" αυτού.
Δηλαδή, ξεκλειδώσαμε την πόρτα του μεταφυσικού!
Και στο μεταφυσικό, μπορεί να παίξει ο καθένας όποια μπάλα του γουστάρει, αφού μπορεί να βάζει όποιους κανόνες και αξιώματα επιθυμεί, χωρίς να είναι υποχρεωμένος να τα τεκμηριώσει.
Δεν είναι στις προθέσεις μου να σας κάνω "μάθημα", αφού όσα έγραψα τα ξέρετε ήδη.
Προσπάθησα να κάνω μία, πολύ γενική, σύνοψη για να υπενθυμίσω ότι η μεταφυσική παραδοχή πως
ένας δημιουργός υπήρχε/υπάρχει από πάντα, είναι απολύτως ισοδύναμη με τη παραδοχή πως
το Σύμπαν υπήρχε/υπάρχει από πάντα χωρίς την ανάγκη δημιουργού.
Δεν υπάρχει "κάτι" που να βαραίνει υπέρ της μίας παραδοχής. Να βαραίνει
αντικειμενικά και όχι εισάγοντας προσωπικές/υποκειμενικές παραδοχές, όπως "νοημοσύνη", "θεϊκή αγάπη", "θεϊκή επιθυμία", κ.λπ.
Όπως ήδη γνωρίζετε, η διαμάχη μεταξύ των μεν και των δε, καλά κρατεί εδώ και μερικούς αιώνες.
Και, όπως έγραψα πιο πάνω,
δεν έχει υπάρξει καταληκτικό συμπέρασμα αποδεκτό από όλους.
Προς το παρόν, κανείς δεν μπορεί να προσκομίσει αποδείξεις που θα θέσουν την άλλη πλευρά εκτός πραγματικότητας.
Και ως αποδείξεις, φυσικά και δεν εννοώ την προσωπική μας κοσμοθεωρία. Αυτήν στην οποία έχει κατασταλάξει ο καθένας μας και πιστεύει ότι είναι η μόνη αληθινή. Στην κοσμοθεωρία μας, έχουμε καταλήξει, όχι με αντικειμενικά κριτήρια και τεκμηριωμένες αποδείξεις, αλλά με υποκειμενικές πεποιθήσεις και βιώματα. Και εφαρμόζοντας, σχεδόν πάντα, την λογική πλάνη της
επιλογής δεδομένων (cherry picking).
Οπότε, θα συνεχίσουμε να "μαλώνουμε", ο καθένας υποστηρίζοντας πως η προσωπική του κοσμοθεωρία είναι και η μόνη πραγματικότητα...
Εδώ πάει το "καλά κρασά"...
