Για να μην αρχίζουμε τα ίδια, παχυσαρκία, διαβήτη και καρδιοπάθειες μπορείς να πάθεις και από τα σπιτικά φαγητά. Και φυσικά, τα σπιτικά φαγητά, ακόμη και αν υπάρχουν οι καλύτερες των προθέσεων, συνεπάγονται χρόνο και ενέργεια, που δεν είναι σίγουρο ότι μπορεί να διαθέσει κάθε εργαζόμενος. Συνεπάγεται επίσης ότι πρέπει να ξέρεις να μαγειρεύεις.έργο_μακέτο έγραψε: ↑23 Οκτ 2024, 23:23Αυτό το "λαικό φαγητό" που λές ευθύνεται για πολλά πράγματα. Από παχυσαρκία και διαβήτη μέχρι καρκίνο και καρδιοπάθειες.ΓΑΛΗ έγραψε: ↑23 Οκτ 2024, 22:47Τα ξύλινα παιχνίδια, είναι πολύ πιο ακριβά από τα πλαστικά.έργο_μακέτο έγραψε: ↑23 Οκτ 2024, 17:42Δηλαδή ο σκοπός να είναι μόνο ο ανταγωνισμός για την παραγωγή βασικών αγαθών καταναλωτικών και μη και όχι η επέκταση των αγορών σε νέες σφαίρες της ανθρώπινης ζωής και η δημιουργία τεχνητών αναγκών. Δηλαδή να μην παράγονται σκουπιδοπροιόντα όπως fast-food, γούνες, καλλυντικά, πλαστικά παιχνίδια, ακριβά οχήματα.
Το σπιτικό φαγητό θέλει περισσότερο χρόνο και κόπο, το φαστ φουντ είναι στην ουσία "λαϊκό φαγητό" (με την καλή την έννοια).
Οι γούνες ανήκουν πια στη μυθολογία.
Τα ακριβά αυτοκίνητα είναι και πιο ασφαλή.
Σε έναν υπολογιστή, μπορεί κάποιος να δει μια ταινία, να διαβάσει ένα βιβλίο, να ενημερωθεί και να διεκπεραιώσει χρονοβόρες διαδικασίες και εργασιακά καθήκοντα εξ αποστάσεως. Δεν είναι μόνον στόρις στο ίνστα.
κλπ κλπ κλπ
Γενικώς, δεν υπάρχουν "τεχνητές ανάγκες" και οι άνθρωποι δεν είναι προγραμματισμένα ρομπότ, που παρασύρονται από το οτιδήποτε, υπάρχει πάντα ο παράγων της προσωπικής επιλογής.
Οι "τεχνητές ανάγκες" είναι ενίοτε δικαιολογία, για όσους δεν έχουν τη διάθεση/τάση να επιλέξουν αυτή τη λιτότητα σε ό,τι επιθυμούν μέσα σε ένα πλαίσιο πολλαπλών παραστάσεων. Γενικώς, είναι άλλο να μπορείς να αποκτήσεις το χ ή ψ καταναλωτικό αντικείμενο και να μην το θεωρείς βασική ανάγκη ώστε να το αποκτήσεις και άλλο το να βαφτίζεις "τεχνητή ανάγκη" αυτό που επιθυμείς αλλά δεν μπορείς να έχεις. Και το να σφάξεις την κατσίκα του γείτονα, δεν είναι λύση.
Χρησιμοποιώ το δεύτερο ενικό πρόσωπο με τη γενική έννοια.
Τα γρήγορα αυτοκίνητα είναι όσο ασφαλή είναι και τα δυνατά ηχοσυστήματα. Ο υπολογιστής και internet, αποδεδειγμένα φτωχαίνουν τον πνευματικό και ψυχοκοινωνικό κόσμο του ανθρώπου, για πολλούς λόγους που μπορούμε να συζητήσουμε αναλυτικότερα. Ειδικά αν εκτίθεται από μικρό παιδί.
Όσον αφορά τις τεχνητές ανάγκες, βεβαίως έχει κάποιος την επιλογή να μην τις τροφοδοτεί. Θέλει προσπσθεια όμως, και θέλει και παιδεία την οποία τη δίνει το σχολείο και η οικογένεια που αποτελείται από ενήλικες που είναι και αυτοί εθισμένοι σε τεχνητές ανάγκες (από το τσιγάρο μέχρι την ανάγκη να έχεις το πιο καινούριο μοντέλο smartphone). Συνεπώς, μετά από ένα σημείο είναι ζήτημα προσωπικής συνειδητοποίησης και θέλησης, κάτι που ποτέ δεν χαρακτήριζε την πλειοψηφεία των ανθρώπων μέσα σε μια κοινωνία.
Κατά τα άλλα, πραγματικά δεν καταλαβαίνω ποια ποιοτική διαφορά στη νοοτροπία, θα προσφέρει στο σύνολο η κυκλοφορία του ίδιου αριθμού φτηνών αυτοκινήτων και γενικότερα φτηνών προϊόντων.
Γενικώς, δεν έχω καταλάβει πού ακριβώς εστιάζεις το πρόβλημα. Στη λίστα των "άχρηστων" κατά τη γνώμη σου προϊόντων ή την ακριβή και μη προσβάσιμη σε όλους τιμή τους; Και ποιος είναι αυτός που θα καθορίσει, ποια είναι τα χρήσιμα και ποια τα άχρηστα προϊόντα/δραστηριότητες/υπηρεσίες για την πλειοψηφία; Έστω και μέσω οικογένειας ή παιδείας.