marabou έγραψε: ↑07 Νοέμ 2024, 12:53
Antipnevma έγραψε: ↑06 Νοέμ 2024, 14:30
marabou έγραψε: ↑05 Νοέμ 2024, 23:33
Ο καθένας μπορεί να κατηγοριοποιεί ανθρώπους όπως θέλει. Σέβομαι τον Έγκελς και τον έχω διαβάσει. Τον όρο που λες δεν τον είδα από αυτόν. Όπως και να έχει δεν τον δέχομαι.
Εδώ είσαι
http://mlwerke.de/me/me22/me22_447.htm
Welche Jugenderinnerungen steigen mir auf bei dieser Stelle Lucians. Da ist zuerst der "Prophet Albrecht", der von etwa 1840 an die Weitlingschen Kommunistengemeinden der Schweiz auf einige Jahre im buchstäblichen Sinn des Worts unsicher machte - ein großer starker Mann mit langem Bart, der die Schweiz zu Fuß durchwanderte und Zuhörer für sein geheimnisvolles neues Weltbefreiungs-Evangelium aufstöberte -, der aber im übrigen ein ziemlich harmloser
Konfusionarius gewesen zu sein scheint und bald starb.
Πολλοί 'σεβάστηκαν' τους Μαρξ και Ένγκελς αλλά πρακτικά ελάχιστοι κατανόησαν το έργο τους και συμφώνησαν μαζί τους.
1. Ακόμα πιο πολλοί είχαν και έχουν την τάση να μειώνουν άλλους προφανώς για να ξεχωρίσει στα μάτια του η 'καθαρότητά' τους.
2. Θα μπορούσες να βάλεις μεταφρασμένο το κείμενο
3. Πραγματικά αδιάφορος όρος.
1. Στο ίδιο κείμενο ο Ένγκελς διευκρινίζει τα εξής: οι αρχαίοι Χριστιανοί ήταν διαιρεμένοι σε πάμπολλες τάσεις και φυσικά υπήρχαν και αυτοί που δυσαρεστούσαν με αυτό και κήρυτταν προς όλες τις κατευθύνσεις ενωτικότητα. Ωστόσο η διαίρεση ήταν όχι μόνο αναπόφευκτη αλλά και απαραίτητη για την πρόοδο του κινήματος γιατί η διαίρεση εξανάγκαζε τα μέλη να έρθουν σε αντιπαράθεση και η αντιπαράθεση γέννησε την μετέπειτα συναίνεση. Ο Κομμουνιστής ο οποίος κηρύττει ενωτικότητα αποδεικνύει την θεωρητική του αφέλεια και είναι πρακτικά άχρηστος για το κίνημα. Χρήσιμοι είναι αυτοί που έχουν τις αποψάρες τους και ξέρουν να τις υπερασπίζονται με πάθος.
2. Ένας σοβαρός Κομμουνιστής οφείλει να ξέρει γερμανικά γιατί αυτή είναι η σημαντικότερη γλώσσα του Μαρξισμού και των ανθρωπιστικών επιστημών γενικότερα. Η αγγλόφωνη πνευματική παραγωγή είναι πολύ χαμηλότερου επιπέδου.
3. Ο όρος σημαίνει τον μπερδεμένο, αυτόν που τα έχει όλα χύμα στο μυαλό του, τέτοιοι ήταν και οι πρώιμοι σοσιαλιστές πριν οι Μαρξ και Ένγκελς θεμελιώσουν την επιστημονική κοινωνιολογία και οικονομολογία και ακριβώς τέτοιοι (και πολλές φορές χειρότεροι) συνεχίζουν να είναι οι σύγχρονοι αριστεριστές. Οι πατέρες του διαλεκτικού υλισμού δίδαξαν ότι μόνο πάνω σε αυτή την επιστημονική βάση θα μπορέσει ο σοσιαλισμός να ξεφύγει από τον αντιστασιακό και ουτοπικό χαρακτήρα του και να λάβει χαρακτήρα επαναστατικό και ρεαλιστικό. Ο μεγάλος Λένιν το απέδειξε αυτό στην πράξη όταν κατάφερε να κάνει επιτυχή επανάσταση, να συντρίψει την αντεπαναστατική αντίδραση και να θέσει τα θεμέλια του πρώτου κράτους στην ιστορία της ανθρωπότητας όπου η εργαζόμενη τάξη κατείχε την εξουσία. Του κράτους εκείνου που η απλή του παρουσία οδήγησε άμεσα και έμμεσα στον μεγαλύτερο πόλεμο στην ιστορία της ανθρωπότητας, του κράτους εκείνου που οδήγησε άμεσα και έμμεσα στην κατάρρευση της αποικιοκρατίας και στην κοσμοϊστορική μετατροπή των προλετάριων λαών από πολιτικά αντικείμενα σε πολιτικά υποκείμενα. Η θεωρητική και πολιτική ανεπάρκεια έως ανικανότητα των διαδόχων του Λένιν, που άμεσα και έμμεσα οδήγησε στον ρεβιζιονισμό και τελικά στην προσωρινή ήττα του κινήματος δεν μπορεί να σπιλώσει ούτε το όνομα των πατέρων του διαλεκτικού υλισμού, ούτε του Λένιν.