Νήμα θριαμβολογίας Τραμπικών

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

Stathis Kalyvas
Sonprtoesd3
h
g909gtl2c3273
5
cl7g88091829at06ct1c3iu80g0hh67110
·
Το εν θερμώ σχόλιο μου στην "Κ" προχθές.
Τελικά ο Ντόναλντ Τραμπ κέρδισε πολύ πιο εύκολα και αποφασιστικά από ό,τι μας είχαν προϊδεάσει οι δημοσκοπήσεις. Για πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, που έχει μεταλλαχθεί σε τραμπικό κίνημα, φαίνεται να κερδίζει όχι μόνο την εκλεκτορική αλλά και τη λαϊκή ψήφο, ενώ παράλληλα κατακτά και τον έλεγχο της Γερουσίας και ενδεχομένως και της Βουλής των Αντιπροσώπων. Ο Τραμπ κατάφερε κάτι που λίγοι μπορούσαν να φανταστούν το 2020: να επιστρέψει στην εξουσία μετά μια τετραετία απαξίωσης και μάλιστα με πολύ μεγαλύτερη ισχύ από ό,τι είχε το 2016. Κατάφερε παράλληλα να παρακάμψει δίκες και καταδίκες και να γλιτώσει από δύο απόπειρες δολοφονίας – από τη μία μάλιστα για ελάχιστα εκατοστά. Ολα αυτά, με κεντρικό στοιχείο την εκρηκτική και ανεκδιήγητη προσωπικότητα του Τραμπ, στοιχειοθετούν μια εκλογή που θα χαρακτήριζα ως μοιραία.
Δεν θα επιχειρήσω κάποια ερμηνεία του αποτελέσματος γιατί δεν υπάρχει μια και μοναδική. Οι λόγοι της επικράτησης του Τραμπ είναι πολλοί, αρκετά γνωστοί μετά από οκτώ χρόνια, ενδεχομένως αντιφατικοί μεταξύ τους και σίγουρα ρευστοί, καθώς όλοι μας προσπαθούμε να στριμώξουμε αυτή την περίεργη πραγματικότητα μέσα στο θεωρητικό πλαίσιο που προτιμάμε. Θα σημειώσω δύο μόνο πράγματα. Το πρώτο είναι πως οι ψηφοφόροι ήξεραν πολύ καλά ποιον άνθρωπο ψήφιζαν για πρόεδρο της ισχυρότερης χώρας του κόσμου και αυτό από μόνο του λέει πολλά για το πώς σκέφτεται η πλειοψηφία των Αμερικανών. Αυτό είναι ταυτόχρονα και ένα σχόλιο για την ασφάλεια που αισθάνονται: δεν τοποθετείς σε μια τέτοια θέση κάποιον που ξέρεις πως θα ταρακουνήσει το σκάφος όταν αισθάνεσαι ανασφαλής. Ομως η αίσθηση ασφάλειας στους καιρούς που ζούμε ισοδυναμεί με ύβρι.
Το δεύτερο είναι πως, όσο και να μη μας αρέσει, η πόλωση είναι στοιχείο της δημοκρατίας και το μόνο σίγουρο είναι πως έρχεται και παρέρχεται. Αντίθετα, εκείνο που δεν είναι καθόλου σίγουρο είναι η πολιτική που θα ακολουθήσει ο Τραμπ σε αυτή τη δεύτερη τετραετία του. Από τη μία, αυτή τη φορά περιτριγυρίζεται από πιο ακραίους και πιο αποφασισμένους συμβούλους. Πόσο μακριά θα επιχειρήσει να σπρώξει τα πράγματα; Τι συνέπειες είναι διατεθειμένος να αποδεχθεί; Από την άλλη, παραμένει αλλοπρόσαλλος ενώ η κοινωνική συμμαχία που έχει χτίσει είναι εξαιρετικά ετερογενής. Πάντως, η αβεβαιότητα ως προς τις προθέσεις του είναι μεγάλη και αυτό από μόνο του ενισχύει τις παγκόσμιες γεωπολιτικές αναταράξεις.
Η αβεβαιότητα είναι τελικά το στοιχείο που καθιστά την εκλογή αυτή μοιραία καθώς χρωματίζει τα πάντα, από το πώς θα διαχειριστούμε ως ανθρωπότητα την κλιματική αλλαγή ώς το μέλλον της δημοκρατίας. Ως προς αυτό το τελευταίο, θα αρκεστώ να σημειώσω πως αξίζει ίσως να εμπιστευθούμε τους δημοκρατικούς θεσμούς λίγο παραπάνω από ό,τι κάνουμε. Εχουμε την τάση να τους αντιμετωπίζουμε ως απίστευτα ευαίσθητους και υποτιμούμε συστηματικά την ικανότητά τους να απορροφούν κραδασμούς. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια τεράστια και εξαιρετικά σύνθετη χώρα που λειτουργεί με ομοσπονδιακούς θεσμούς. Πιστεύω πως έχει τη δυνατότητα να ξεπεράσει και αυτή τη δοκιμασία. Εκείνο που με ανησυχεί περισσότερο είναι το αν η Ευρώπη θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τις νέες προκλήσεις που πλέον ανοίγονται μπροστά της. Ως προς αυτό είμαι λιγότερο αισιόδοξος.

[Οργισμένος]

Η αλήθεια είναι ότι το λέει και ο πατησιώτης και γενικά το τσιτάτο "ο Κέυνς έχει και δεξιές σελίδες, όχι μόνο αριστερές" έπαιξε πολύ επί κρίσης. Η ΕΕ έχει ευκαιρία τώρα να εφαρμόσει πολεμικό κεϋνσιανισμό για να απεξαρτηθεί από το ΝΑΤΟ ή τουλάχιστον θα είχε αν δεν είχε πληθωρίσει και το δικό της νόμισμα...

Μα δεν είναι αριστερός ο Κέϋνς, αν είναι δυνατόν. Και όταν μεταφέρουν μισές τις φράσεις του που έχουν αφήσει εποχή, αλλάζει τελείως το νόημα. Όπως π.χ. εκείνη που βάζεις τους εργάτες ν' ανοίγουν τρύπες και να τις ξανακλείνουν.

Ο Κέϋνς είναι ο μεγαλύτερος οικονομολόγος κατ' εμέ γιατί πρακτικά δεν πρότεινε κανένα συγκεκριμένο σύστημα πέραν του γενικού όρου 'καπιταλισμός'. Είπε ότι συνεχώς θα πρέπει να κάνετε αλλαγές για να είσαστε up to date, ανάλογα με το τι χρειάζεται κάθε φορά. Δηλαδή 'δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις που τις εφαρμόζετε και τις αφήνετε στον αυτόματο για να κάθεστε, θα δουλεύετε μια ζωή, θα επανεξετάζετε και θα μεταρρυθμίζετε ανάλογα με το τι χρειάζεται'. Αυτό βέβαια δεν ακούγεται πολύ καλά στον ανθρώπινο εγκέφαλο που θέλει πάντα να ψάχνει την εύκολη λύση.

Ακόμη να καταλάβεις ότι δεν υπάρχουν δεξιοί και αριστεροί; Εκτός αν θεωρείς κι εσύ τους Δημοκρατικούς αριστερούς

Α, μα ειναι κομμουνιστες.

[Οργισμένος]

Εκ των υστέρων μπορείς εύκολα να δεις τί έγινε. Αυτό που οι δημοκρατικοί θεωρούσαν ως νο 1 όπλο ενάντια στην επανεκλογή του Τραμπ, οι δικαστικές διώξεις, γύρισε μπούμερανγκ, γιατί έβγαζαν μάτι ότι ήταν πολιτικές.

....μα η χαρα δεν την αφηνει

[Animal]

Τίποτα δεν κατάφερε τελικά να σταθεί εμπόδιο στο δρόμο του Τραμπ.

Ούτε τα εθισμένα στο ψέμμα, στην παραπληροφορηση και στον βολονταρισμο λιμπεραλ ΜΜΕ, ούτε οι αδίστακτοι πολιτικοί του αντίπαλοι που έπαιξαν κυριολεκτικά κάθε χαρτί που είχαν για να τον σταματήσουν, ούτε οι σκελετοί στο ντουλαπι από το παρελθόν του, ούτε συσσωμο το αμερικανικό φιλελεφτερατο των πανεπιστημιων, ούτε τα ορκ των BLM και της άκρας Αριστεράς, ούτε οι ψευτοσελεμπριτις της συμφοράς, ούτε η αριστεροειδής ψευτοδιανοηση, ούτε οι πρώην συνεργάτες του που στράφηκαν εναντίον του, ουτε καν αυτοί που προσπαθησαν να τον δολοφονησουν. Στο τέλος, τους σάρωσε όλους. Στις Νοεμβρίου δε νίκησε απλά τους εχθρούς του, τους ταπεινωσε. Δεν έχει ξαναυπαρξει τέτοιο πολιτικό comeback στην ιστορία των δυτικων δημοκρατιων, ούτε νομίζω να ξαναυπαρξει. Debellatio.

Όσοι από εμάς στο τιμιο αυτο φορουμ (σε αυτο και στην προηγούμενη εκδοχή του) είχαμε προβλέψει αυτη την εξελιξη ακόμα και στις πιο δύσκολες μέρες του Προέδρου, μπορούμε νομίζω τώρα να αράξουμε μια στιγμή, να ανοίξουμε ενα κουτακι κοκα κολα και να συγχαρούμε αλλήλους.

Ξέχασες ότι είναι ανάμεσα στους λίγους προεδρους των ΗΠΑ που έχασαν όταν έβαλαν υποψηφιότητα για δεύτερη θητεία και ότι όλοι οι τραμπικοι πήγατε κουβα το 2020 αλλά οκ. Ας οψεται η εμμονή του Μπάιντεν να συνεχίσει με σκοπό να είναι πρόεδρος μέχρι το 2029 που θα ήταν 87 ετών και οι κάκιστες επιλογές των δημοκρατικών (αν και ήταν περιορισμένο το χρονικό διάστημα πλέον, δεν υπήρχε χρόνος για primaries και έβαλαν στον αυτόματο την υπάρχουσα αντιπρόεδρο).

Οικονομία, Λαθρομετανάστευση και Πολιτική Ορθότητα/Woke ατζέντα οι 3 κύριοι λόγοι που οι αμφιταλαντευομενοι ψηφοφόροι (αυτοί που βγάζουν νικητή) δεν ψήφισαν Χάρις:

[Green Dragon]

Stathis Kalyvas
Sonprtoesd3
h
g909gtl2c3273
5
cl7g88091829at06ct1c3iu80g0hh67110
·
Το εν θερμώ σχόλιο μου στην "Κ" προχθές.
Τελικά ο Ντόναλντ Τραμπ κέρδισε πολύ πιο εύκολα και αποφασιστικά από ό,τι μας είχαν προϊδεάσει οι δημοσκοπήσεις. Για πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, που έχει μεταλλαχθεί σε τραμπικό κίνημα, φαίνεται να κερδίζει όχι μόνο την εκλεκτορική αλλά και τη λαϊκή ψήφο, ενώ παράλληλα κατακτά και τον έλεγχο της Γερουσίας και ενδεχομένως και της Βουλής των Αντιπροσώπων. Ο Τραμπ κατάφερε κάτι που λίγοι μπορούσαν να φανταστούν το 2020: να επιστρέψει στην εξουσία μετά μια τετραετία απαξίωσης και μάλιστα με πολύ μεγαλύτερη ισχύ από ό,τι είχε το 2016. Κατάφερε παράλληλα να παρακάμψει δίκες και καταδίκες και να γλιτώσει από δύο απόπειρες δολοφονίας – από τη μία μάλιστα για ελάχιστα εκατοστά. Ολα αυτά, με κεντρικό στοιχείο την εκρηκτική και ανεκδιήγητη προσωπικότητα του Τραμπ, στοιχειοθετούν μια εκλογή που θα χαρακτήριζα ως μοιραία.
Δεν θα επιχειρήσω κάποια ερμηνεία του αποτελέσματος γιατί δεν υπάρχει μια και μοναδική. Οι λόγοι της επικράτησης του Τραμπ είναι πολλοί, αρκετά γνωστοί μετά από οκτώ χρόνια, ενδεχομένως αντιφατικοί μεταξύ τους και σίγουρα ρευστοί, καθώς όλοι μας προσπαθούμε να στριμώξουμε αυτή την περίεργη πραγματικότητα μέσα στο θεωρητικό πλαίσιο που προτιμάμε. Θα σημειώσω δύο μόνο πράγματα. Το πρώτο είναι πως οι ψηφοφόροι ήξεραν πολύ καλά ποιον άνθρωπο ψήφιζαν για πρόεδρο της ισχυρότερης χώρας του κόσμου και αυτό από μόνο του λέει πολλά για το πώς σκέφτεται η πλειοψηφία των Αμερικανών. Αυτό είναι ταυτόχρονα και ένα σχόλιο για την ασφάλεια που αισθάνονται: δεν τοποθετείς σε μια τέτοια θέση κάποιον που ξέρεις πως θα ταρακουνήσει το σκάφος όταν αισθάνεσαι ανασφαλής. Ομως η αίσθηση ασφάλειας στους καιρούς που ζούμε ισοδυναμεί με ύβρι.
Το δεύτερο είναι πως, όσο και να μη μας αρέσει, η πόλωση είναι στοιχείο της δημοκρατίας και το μόνο σίγουρο είναι πως έρχεται και παρέρχεται. Αντίθετα, εκείνο που δεν είναι καθόλου σίγουρο είναι η πολιτική που θα ακολουθήσει ο Τραμπ σε αυτή τη δεύτερη τετραετία του. Από τη μία, αυτή τη φορά περιτριγυρίζεται από πιο ακραίους και πιο αποφασισμένους συμβούλους. Πόσο μακριά θα επιχειρήσει να σπρώξει τα πράγματα; Τι συνέπειες είναι διατεθειμένος να αποδεχθεί; Από την άλλη, παραμένει αλλοπρόσαλλος ενώ η κοινωνική συμμαχία που έχει χτίσει είναι εξαιρετικά ετερογενής. Πάντως, η αβεβαιότητα ως προς τις προθέσεις του είναι μεγάλη και αυτό από μόνο του ενισχύει τις παγκόσμιες γεωπολιτικές αναταράξεις.
Η αβεβαιότητα είναι τελικά το στοιχείο που καθιστά την εκλογή αυτή μοιραία καθώς χρωματίζει τα πάντα, από το πώς θα διαχειριστούμε ως ανθρωπότητα την κλιματική αλλαγή ώς το μέλλον της δημοκρατίας. Ως προς αυτό το τελευταίο, θα αρκεστώ να σημειώσω πως αξίζει ίσως να εμπιστευθούμε τους δημοκρατικούς θεσμούς λίγο παραπάνω από ό,τι κάνουμε. Εχουμε την τάση να τους αντιμετωπίζουμε ως απίστευτα ευαίσθητους και υποτιμούμε συστηματικά την ικανότητά τους να απορροφούν κραδασμούς. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια τεράστια και εξαιρετικά σύνθετη χώρα που λειτουργεί με ομοσπονδιακούς θεσμούς. Πιστεύω πως έχει τη δυνατότητα να ξεπεράσει και αυτή τη δοκιμασία. Εκείνο που με ανησυχεί περισσότερο είναι το αν η Ευρώπη θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τις νέες προκλήσεις που πλέον ανοίγονται μπροστά της. Ως προς αυτό είμαι λιγότερο αισιόδοξος.

Ναι, ο Τραμπ και οι Ρεπουμπλικάνοι είναι η δοκιμασία για την δημοκρατία, όχι οι καθυστερημένοι λογοκριτές της διεθνιστικής ελίτ που εκφράζεται μέσω των Δημοκρατικών. Καλή μαλακία το άρθρο.

[Αρίστος]

Ενω στην Ελλαδα και στη Γερμανια οι δημοσιοσιτιζομενοι νεοταξ κλαινε, στην Αμερικη οι αγορες πανηγυριζουν.




Η Wall Street απόλαυσε την καλύτερη της εβδομάδα για όλη τη χρονιά> Ο S&P 500 ξεπέρασε για λίγο τις 6.000 μονάδες για πρώτη φορά

«Υπάρχει αυτή η τεράστια αντίληψη για ένα φιλικό προς τις επιχειρήσεις, φιλικό προς τους φόρους καθεστώς που θα τεθεί σε ισχύ, ειδικά όταν [οι Ρεπουμπλικάνοι] κερδίζουν τη Γερουσία», δήλωσε ο Michael Block, διευθύνων σύμβουλος στην AgentSmyth.

https://kourdistoportocali.com/news-des ... roti-fora/

.

[Animal]

Η Νανσι Πελοζι κατάλαβε και παραδέχεται το αυτονόητο: ότι πολιτιστικά θέματα πολιτικής ορθότητας που η Νάνσι Πελοζι συνοψίζει ως όπλα, Θεός και γκέι έστρεψαν τους κρίσιμους ψηφοφόρους προς τον Τραμπ: https://www.lifo.gr/now/world/i-nansi-p ... i-noritera

[Καραμελίτσα]

Stathis Kalyvas
Sonprtoesd3
h
g909gtl2c3273
5
cl7g88091829at06ct1c3iu80g0hh67110
·
Το εν θερμώ σχόλιο μου στην "Κ" προχθές.
Τελικά ο Ντόναλντ Τραμπ κέρδισε πολύ πιο εύκολα και αποφασιστικά από ό,τι μας είχαν προϊδεάσει οι δημοσκοπήσεις. Για πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, που έχει μεταλλαχθεί σε τραμπικό κίνημα, φαίνεται να κερδίζει όχι μόνο την εκλεκτορική αλλά και τη λαϊκή ψήφο, ενώ παράλληλα κατακτά και τον έλεγχο της Γερουσίας και ενδεχομένως και της Βουλής των Αντιπροσώπων. Ο Τραμπ κατάφερε κάτι που λίγοι μπορούσαν να φανταστούν το 2020: να επιστρέψει στην εξουσία μετά μια τετραετία απαξίωσης και μάλιστα με πολύ μεγαλύτερη ισχύ από ό,τι είχε το 2016. Κατάφερε παράλληλα να παρακάμψει δίκες και καταδίκες και να γλιτώσει από δύο απόπειρες δολοφονίας – από τη μία μάλιστα για ελάχιστα εκατοστά. Ολα αυτά, με κεντρικό στοιχείο την εκρηκτική και ανεκδιήγητη προσωπικότητα του Τραμπ, στοιχειοθετούν μια εκλογή που θα χαρακτήριζα ως μοιραία.
Δεν θα επιχειρήσω κάποια ερμηνεία του αποτελέσματος γιατί δεν υπάρχει μια και μοναδική. Οι λόγοι της επικράτησης του Τραμπ είναι πολλοί, αρκετά γνωστοί μετά από οκτώ χρόνια, ενδεχομένως αντιφατικοί μεταξύ τους και σίγουρα ρευστοί, καθώς όλοι μας προσπαθούμε να στριμώξουμε αυτή την περίεργη πραγματικότητα μέσα στο θεωρητικό πλαίσιο που προτιμάμε. Θα σημειώσω δύο μόνο πράγματα. Το πρώτο είναι πως οι ψηφοφόροι ήξεραν πολύ καλά ποιον άνθρωπο ψήφιζαν για πρόεδρο της ισχυρότερης χώρας του κόσμου και αυτό από μόνο του λέει πολλά για το πώς σκέφτεται η πλειοψηφία των Αμερικανών. Αυτό είναι ταυτόχρονα και ένα σχόλιο για την ασφάλεια που αισθάνονται: δεν τοποθετείς σε μια τέτοια θέση κάποιον που ξέρεις πως θα ταρακουνήσει το σκάφος όταν αισθάνεσαι ανασφαλής. Ομως η αίσθηση ασφάλειας στους καιρούς που ζούμε ισοδυναμεί με ύβρι.
Το δεύτερο είναι πως, όσο και να μη μας αρέσει, η πόλωση είναι στοιχείο της δημοκρατίας και το μόνο σίγουρο είναι πως έρχεται και παρέρχεται. Αντίθετα, εκείνο που δεν είναι καθόλου σίγουρο είναι η πολιτική που θα ακολουθήσει ο Τραμπ σε αυτή τη δεύτερη τετραετία του. Από τη μία, αυτή τη φορά περιτριγυρίζεται από πιο ακραίους και πιο αποφασισμένους συμβούλους. Πόσο μακριά θα επιχειρήσει να σπρώξει τα πράγματα; Τι συνέπειες είναι διατεθειμένος να αποδεχθεί; Από την άλλη, παραμένει αλλοπρόσαλλος ενώ η κοινωνική συμμαχία που έχει χτίσει είναι εξαιρετικά ετερογενής. Πάντως, η αβεβαιότητα ως προς τις προθέσεις του είναι μεγάλη και αυτό από μόνο του ενισχύει τις παγκόσμιες γεωπολιτικές αναταράξεις.
Η αβεβαιότητα είναι τελικά το στοιχείο που καθιστά την εκλογή αυτή μοιραία καθώς χρωματίζει τα πάντα, από το πώς θα διαχειριστούμε ως ανθρωπότητα την κλιματική αλλαγή ώς το μέλλον της δημοκρατίας. Ως προς αυτό το τελευταίο, θα αρκεστώ να σημειώσω πως αξίζει ίσως να εμπιστευθούμε τους δημοκρατικούς θεσμούς λίγο παραπάνω από ό,τι κάνουμε. Εχουμε την τάση να τους αντιμετωπίζουμε ως απίστευτα ευαίσθητους και υποτιμούμε συστηματικά την ικανότητά τους να απορροφούν κραδασμούς. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια τεράστια και εξαιρετικά σύνθετη χώρα που λειτουργεί με ομοσπονδιακούς θεσμούς. Πιστεύω πως έχει τη δυνατότητα να ξεπεράσει και αυτή τη δοκιμασία. Εκείνο που με ανησυχεί περισσότερο είναι το αν η Ευρώπη θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τις νέες προκλήσεις που πλέον ανοίγονται μπροστά της. Ως προς αυτό είμαι λιγότερο αισιόδοξος.

Αυτό είναι ο ορισμός της αντρικής φλυαρίας, τόσες λέξεις για να πει το τίποτα.

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

Stathis Kalyvas
Sonprtoesd3
h
g909gtl2c3273
5
cl7g88091829at06ct1c3iu80g0hh67110
·
Το εν θερμώ σχόλιο μου στην "Κ" προχθές.
Τελικά ο Ντόναλντ Τραμπ κέρδισε πολύ πιο εύκολα και αποφασιστικά από ό,τι μας είχαν προϊδεάσει οι δημοσκοπήσεις. Για πρώτη φορά έπειτα από πολλά χρόνια, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, που έχει μεταλλαχθεί σε τραμπικό κίνημα, φαίνεται να κερδίζει όχι μόνο την εκλεκτορική αλλά και τη λαϊκή ψήφο, ενώ παράλληλα κατακτά και τον έλεγχο της Γερουσίας και ενδεχομένως και της Βουλής των Αντιπροσώπων. Ο Τραμπ κατάφερε κάτι που λίγοι μπορούσαν να φανταστούν το 2020: να επιστρέψει στην εξουσία μετά μια τετραετία απαξίωσης και μάλιστα με πολύ μεγαλύτερη ισχύ από ό,τι είχε το 2016. Κατάφερε παράλληλα να παρακάμψει δίκες και καταδίκες και να γλιτώσει από δύο απόπειρες δολοφονίας – από τη μία μάλιστα για ελάχιστα εκατοστά. Ολα αυτά, με κεντρικό στοιχείο την εκρηκτική και ανεκδιήγητη προσωπικότητα του Τραμπ, στοιχειοθετούν μια εκλογή που θα χαρακτήριζα ως μοιραία.
Δεν θα επιχειρήσω κάποια ερμηνεία του αποτελέσματος γιατί δεν υπάρχει μια και μοναδική. Οι λόγοι της επικράτησης του Τραμπ είναι πολλοί, αρκετά γνωστοί μετά από οκτώ χρόνια, ενδεχομένως αντιφατικοί μεταξύ τους και σίγουρα ρευστοί, καθώς όλοι μας προσπαθούμε να στριμώξουμε αυτή την περίεργη πραγματικότητα μέσα στο θεωρητικό πλαίσιο που προτιμάμε. Θα σημειώσω δύο μόνο πράγματα. Το πρώτο είναι πως οι ψηφοφόροι ήξεραν πολύ καλά ποιον άνθρωπο ψήφιζαν για πρόεδρο της ισχυρότερης χώρας του κόσμου και αυτό από μόνο του λέει πολλά για το πώς σκέφτεται η πλειοψηφία των Αμερικανών. Αυτό είναι ταυτόχρονα και ένα σχόλιο για την ασφάλεια που αισθάνονται: δεν τοποθετείς σε μια τέτοια θέση κάποιον που ξέρεις πως θα ταρακουνήσει το σκάφος όταν αισθάνεσαι ανασφαλής. Ομως η αίσθηση ασφάλειας στους καιρούς που ζούμε ισοδυναμεί με ύβρι.
Το δεύτερο είναι πως, όσο και να μη μας αρέσει, η πόλωση είναι στοιχείο της δημοκρατίας και το μόνο σίγουρο είναι πως έρχεται και παρέρχεται. Αντίθετα, εκείνο που δεν είναι καθόλου σίγουρο είναι η πολιτική που θα ακολουθήσει ο Τραμπ σε αυτή τη δεύτερη τετραετία του. Από τη μία, αυτή τη φορά περιτριγυρίζεται από πιο ακραίους και πιο αποφασισμένους συμβούλους. Πόσο μακριά θα επιχειρήσει να σπρώξει τα πράγματα; Τι συνέπειες είναι διατεθειμένος να αποδεχθεί; Από την άλλη, παραμένει αλλοπρόσαλλος ενώ η κοινωνική συμμαχία που έχει χτίσει είναι εξαιρετικά ετερογενής. Πάντως, η αβεβαιότητα ως προς τις προθέσεις του είναι μεγάλη και αυτό από μόνο του ενισχύει τις παγκόσμιες γεωπολιτικές αναταράξεις.
Η αβεβαιότητα είναι τελικά το στοιχείο που καθιστά την εκλογή αυτή μοιραία καθώς χρωματίζει τα πάντα, από το πώς θα διαχειριστούμε ως ανθρωπότητα την κλιματική αλλαγή ώς το μέλλον της δημοκρατίας. Ως προς αυτό το τελευταίο, θα αρκεστώ να σημειώσω πως αξίζει ίσως να εμπιστευθούμε τους δημοκρατικούς θεσμούς λίγο παραπάνω από ό,τι κάνουμε. Εχουμε την τάση να τους αντιμετωπίζουμε ως απίστευτα ευαίσθητους και υποτιμούμε συστηματικά την ικανότητά τους να απορροφούν κραδασμούς. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια τεράστια και εξαιρετικά σύνθετη χώρα που λειτουργεί με ομοσπονδιακούς θεσμούς. Πιστεύω πως έχει τη δυνατότητα να ξεπεράσει και αυτή τη δοκιμασία. Εκείνο που με ανησυχεί περισσότερο είναι το αν η Ευρώπη θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τις νέες προκλήσεις που πλέον ανοίγονται μπροστά της. Ως προς αυτό είμαι λιγότερο αισιόδοξος.

Ναι, ο Τραμπ και οι Ρεπουμπλικάνοι είναι η δοκιμασία για την δημοκρατία, όχι οι καθυστερημένοι λογοκριτές της διεθνιστικής ελίτ που εκφράζεται μέσω των Δημοκρατικών. Καλή μαλακία το άρθρο.

psek much?

[Scouser]

Ναι, ο Τραμπ και οι Ρεπουμπλικάνοι είναι η δοκιμασία για την δημοκρατία, όχι οι καθυστερημένοι λογοκριτές της διεθνιστικής ελίτ που εκφράζεται μέσω των Δημοκρατικών. Καλή μαλακία το άρθρο.

psek much?

Ψεκ είναι όσοι υποστηρίζουν τα 432357 φύλα, τις αλλαγές φύλων σε ανηλικους, τη μη εφαρμογή της μεταναστευτικης νομοθεσίας και τις πορδές των αγελάδων ως αίτιο της κλιματικής αλλαγής. Αυτοι πήραν την απάντησή τους την Τρίτη. Και επειδή έπεται και συνέχεια στην Ευρώπη μας, κατέβα από το τραίνο εγκαίρως.

[paotaris]

Επισης, θύμισέ μου, πόσοι αμερικανοί πρόεδροι έχουν επανελθει στην προεδρια μετά από ήττα στις εκλογές;

Μόνο ένας πριν τον Τραμπ.

O Cleveland δεν ηταν,τελη 19 αιωνα?

[πατησιωτης]

[ΓΑΛΗ]

Ενω στην Ελλαδα και στη Γερμανια οι δημοσιοσιτιζομενοι νεοταξ κλαινε, στην Αμερικη οι αγορες πανηγυριζουν.

Η Wall Street απόλαυσε την καλύτερη της εβδομάδα για όλη τη χρονιά> Ο S&P 500 ξεπέρασε για λίγο τις 6.000 μονάδες για πρώτη φορά

«Υπάρχει αυτή η τεράστια αντίληψη για ένα φιλικό προς τις επιχειρήσεις, φιλικό προς τους φόρους καθεστώς που θα τεθεί σε ισχύ, ειδικά όταν [οι Ρεπουμπλικάνοι] κερδίζουν τη Γερουσία», δήλωσε ο Michael Block, διευθύνων σύμβουλος στην AgentSmyth.

https://kourdistoportocali.com/news-des ... roti-fora/

.

Ρε Αρίστο, συγκεντρώσου.

Οι νεοταξίτες που τόσο καιρό πάλευες μαζί τους, δεν είναι οι δημοσιτιζόμενοι νεοτάξ.

Και τώρα πανηγυρίζεις και εκφέρεις ως αντιστασιακό θρίαμβο τα πανηγύρια των αγορών;

[George_V]

Γιατι ο Τραμπ δεν προκειται να παει ουτε μια μερα φυλακη

Νομικη αναλυση απο δικηγορο/καθηγητη Πανεπιστημιου/Υοutuber (ο οποιος αν θυμαμαι καλα ειναι και καργα Δημοκρατικος)

[Αγις]