Μικρη βοηθεια και παλι με το δραμα μου

[Τζιτζιμιτζιχότζιρας]

Φαίνεται πως οι αδελφοί Κύπριοι είναι άρρωστοι με το χρήμα.

Η πλειοψηφία των Κυπρίων έχουν λεφτά. Και μπόλικα λεφτά.

Έχω νύφη Κύπρια και στον γάμο με τον αδερφό μου το κατάλαβα πολύ καλά όλο αυτό.

Το πόσα έχεις και το πόσα δεν έχεις δεν έχει άμεση συσχέτιση με τη σχέση σου με το χρήμα.

Με άλλα λόγια, σημασία δεν έχει πόσα έχεις, αλλά πόσα σου λείπουν.

[Namrail]

Αληθινη περιληψη (απο chatgpt4o με εντολη 5 bullet points μεχρι 5 λεξεις το καθενα):

- Προβλήματα με χαλασμένες συσκευές
- Υψηλοί λογαριασμοί ρεύματος
- Θερμοσίφωνας μη λειτουργικός το χειμώνα
- Σύγκρουση με ιδιοκτήτρια για ενοίκιο
- Αδιέξοδο παρά τις επισκευές

Έκανα το ίδιο με το επόμενο κείμενο :

-Γονείς δημιουργούν σοβαρά προβλήματα.
-Ενοικίαση διαμερίσματος με ατασθαλίες.
-Ψέματα, απειλές και παρεμβάσεις.
-Σχέδιο αλλαγής κλειδαριάς άμεσα.
-Φόβος αντιπαράθεσης, πιθανή αστυνομία.


Όλη η τεχνολογική πρόοδος της Ανθρωπότητας αρχίζει να αποκτά νόημα.

Δεύτερο κείμενο, εντολή "can you please turn the following greek text into a short saga, around 50 lines, in English? {....}":

In the northern reaches of a forgotten land, where the winter grips as tightly as age-old grudges, there lived a daughter of a family steeped in deceit and strife. This saga unfolds beneath the heavy shadows of betrayal and the icy winds of familial discord.

Long had the daughter dwelled under the dominion of her parents, whose hearts were as cold as the frosted boughs of the forests surrounding their homestead. Entrusted with a home, she sought peace, yet found none, as her parents wove webs of lies and deceit.

The conflict began anew when the lease of her tenants neared its end, and her own agreement with her parents would expire a month later. Tensions rose, and a harsh winter storm of arguments ensued. Despite her attempts to resolve matters through counsel and compromise, proposing even to cover debts hidden from her sight, her words fell on deaf ears, frozen by the chill of greed.

Her parents, who secretly harbored intentions as dark as the winter nights, plotted to continue renting the property illicitly, despite the daughter's wishes. When she confronted them with the counsel of her lawyer, hoping to thaw their icy resolve, they only hardened like the ice-covered land.

With the fury of a blizzard, her father railed against her, threatening echoes that carried across the cold barren fields. Her mother, ever the silent specter, watched as the familial bonds frayed like worn cloth.

The daughter, weary of battles and yearning for tranquility, demanded the lease from her parents under threats and loud protests. When it was sent, it revealed not only the details of the agreement but also a subtle betrayal—the last two rents unpaid by agreement, hidden from her by the same blood she once trusted.

As the lease end approached, her parents spun tales of delay and hardship, excuses as thin as the ice on a late winter lake. They spoke of returning rents and furniture, of moving out by mid-February, yet each word was a dagger of deceit.

The final stand, as desperate as any last winter's night, came when the daughter learned of her tenants' early departure. She seized the moment, determined to reclaim her home. Plans were laid to change locks and secure her domain as soon as the tenants left, a strategy born of necessity and the bitter lessons of trust broken.

Yet the true battle lay ahead, not with locks or tenants, but with her parents, whose wrath was as unpredictable as winter storms. Armed with the resolve to call upon the law should her father raise his hand again, she prepared for a confrontation that could sever the last ties of kinship.

Her heart, heavy with the frost of many winters, now sought only the warmth of a home free from the shadows of her parents. As the tenants prepared to leave, and the fateful day drew near, she steeled herself for whatever may come, knowing that the next sunrise might bring either a new beginning or a continued struggle in the cold grasp of familial strife.

Thus, the saga of the northern daughter, her heart encased in ice wrought by betrayal, whispered through the land—a tale of courage, of a home reclaimed, and of the enduring hope that even the coldest winter must eventually yield to spring.

Όχι ρε μλκ.

[Τζιτζιμιτζιχότζιρας]

Φαίνεται πως οι αδελφοί Κύπριοι είναι άρρωστοι με το χρήμα.

Δεν έχεις γνωρίσει ποτέ Κύπριο;

Έχω γνωρίσει.και δε με διέψευσε. Εσύ,;

[Ερμής]

Φαίνεται πως οι αδελφοί Κύπριοι είναι άρρωστοι με το χρήμα.

Δεν έχεις γνωρίσει ποτέ Κύπριο;

Έχω γνωρίσει.και δε με διέψευσε. Εσύ,;

Πολλούς. Και όλοι είναι άρρωστοι με το χρήμα

[vagabondo]

Δεν έχεις γνωρίσει ποτέ Κύπριο;

Έχω γνωρίσει.και δε με διέψευσε. Εσύ,;

Πολλούς. Και όλοι είναι άρρωστοι με το χρήμα

Πόσο άρρωστοι;
Πουλάνε και την μάνα τους ασούμε, για το χρήμα;

[Ερμής]

Έχω γνωρίσει.και δε με διέψευσε. Εσύ,;

Πολλούς. Και όλοι είναι άρρωστοι με το χρήμα

Πόσο άρρωστοι;
Πουλάνε και την μάνα τους ασούμε, για το χρήμα;

Χαμηλό λεβελ βάζεις.

[ήμουν στην ζωή σου κάτι σαν]

Έχει γνωρίσει κανείς Αγρινιώτες;

[Kauldron]

Αληθινη περιληψη (απο chatgpt4o με εντολη 5 bullet points μεχρι 5 λεξεις το καθενα):

- Προβλήματα με χαλασμένες συσκευές
- Υψηλοί λογαριασμοί ρεύματος
- Θερμοσίφωνας μη λειτουργικός το χειμώνα
- Σύγκρουση με ιδιοκτήτρια για ενοίκιο
- Αδιέξοδο παρά τις επισκευές

Έκανα το ίδιο με το επόμενο κείμενο :

-Γονείς δημιουργούν σοβαρά προβλήματα.
-Ενοικίαση διαμερίσματος με ατασθαλίες.
-Ψέματα, απειλές και παρεμβάσεις.
-Σχέδιο αλλαγής κλειδαριάς άμεσα.
-Φόβος αντιπαράθεσης, πιθανή αστυνομία.


Όλη η τεχνολογική πρόοδος της Ανθρωπότητας αρχίζει να αποκτά νόημα.

Δεύτερο κείμενο, εντολή "can you please turn the following greek text into a short saga, around 50 lines, in English? {....}":

In the northern reaches of a forgotten land, where the winter grips as tightly as age-old grudges, there lived a daughter of a family steeped in deceit and strife. This saga unfolds beneath the heavy shadows of betrayal and the icy winds of familial discord.

Long had the daughter dwelled under the dominion of her parents, whose hearts were as cold as the frosted boughs of the forests surrounding their homestead. Entrusted with a home, she sought peace, yet found none, as her parents wove webs of lies and deceit.

The conflict began anew when the lease of her tenants neared its end, and her own agreement with her parents would expire a month later. Tensions rose, and a harsh winter storm of arguments ensued. Despite her attempts to resolve matters through counsel and compromise, proposing even to cover debts hidden from her sight, her words fell on deaf ears, frozen by the chill of greed.

Her parents, who secretly harbored intentions as dark as the winter nights, plotted to continue renting the property illicitly, despite the daughter's wishes. When she confronted them with the counsel of her lawyer, hoping to thaw their icy resolve, they only hardened like the ice-covered land.

With the fury of a blizzard, her father railed against her, threatening echoes that carried across the cold barren fields. Her mother, ever the silent specter, watched as the familial bonds frayed like worn cloth.

The daughter, weary of battles and yearning for tranquility, demanded the lease from her parents under threats and loud protests. When it was sent, it revealed not only the details of the agreement but also a subtle betrayal—the last two rents unpaid by agreement, hidden from her by the same blood she once trusted.

As the lease end approached, her parents spun tales of delay and hardship, excuses as thin as the ice on a late winter lake. They spoke of returning rents and furniture, of moving out by mid-February, yet each word was a dagger of deceit.

The final stand, as desperate as any last winter's night, came when the daughter learned of her tenants' early departure. She seized the moment, determined to reclaim her home. Plans were laid to change locks and secure her domain as soon as the tenants left, a strategy born of necessity and the bitter lessons of trust broken.

Yet the true battle lay ahead, not with locks or tenants, but with her parents, whose wrath was as unpredictable as winter storms. Armed with the resolve to call upon the law should her father raise his hand again, she prepared for a confrontation that could sever the last ties of kinship.

Her heart, heavy with the frost of many winters, now sought only the warmth of a home free from the shadows of her parents. As the tenants prepared to leave, and the fateful day drew near, she steeled herself for whatever may come, knowing that the next sunrise might bring either a new beginning or a continued struggle in the cold grasp of familial strife.

Thus, the saga of the northern daughter, her heart encased in ice wrought by betrayal, whispered through the land—a tale of courage, of a home reclaimed, and of the enduring hope that even the coldest winter must eventually yield to spring.

[Kauldron]

Εύχομαι να βρεις το γατάκι αλλά που μπορεί να πήγε αν είναι ψηλά το διαμέρισμα; δίπλα έχει μπαλκόνια;

Ελα ντε. Αυτο αναρωτιομαστε ολοι… ειναι παρα πολυ ψηλα. Οι γειτονες εψαξαν και ψαξαμε κ εμεις (ΞΑΝΑ) με το drone

Βρε άσε τα ντρόουν και τις μαλακίες, πρέπει να περπατήσετε να τον φωνάξετε. Βασικά στ' όνομά του δε θ' αντιδράσει στη φωνή σας θ' αντιδράσει.

[Casp]

Εύχομαι να βρεις το γατάκι αλλά που μπορεί να πήγε αν είναι ψηλά το διαμέρισμα; δίπλα έχει μπαλκόνια;

Ελα ντε. Αυτο αναρωτιομαστε ολοι… ειναι παρα πολυ ψηλα. Οι γειτονες εψαξαν και ψαξαμε κ εμεις (ΞΑΝΑ) με το drone

Βρε άσε τα ντρόουν και τις μαλακίες, πρέπει να περπατήσετε να τον φωνάξετε. Βασικά στ' όνομά του δε θ' αντιδράσει στη φωνή σας θ' αντιδράσει.

Αν διαβασες, το εχουμε κανει κ το κανουμε καθημερινα. Ολες τις ωρες της μερας, ακομα και ξημερωματα. Και του φωναζουμε και του σφυραμε και αφηνουμε αφισες σε σπιτια και ρωταμε περαστικους δινοντας παλι αφισες.

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ. Και με τα ποδια και με το αμαξι.

Απλα δεν μπορουμε να μπουμε σε ΟΛΕΣ τις αυλες των σπιτιων και να παραβιασουμε το privacy, θα μας κλεισουν μεσα. (Με το ντροουν ομως ειδαμε αρκετα καλα απο ψηλα την περιοχη)

Σημερα μια της πολυκατοικιας ρωτουσε στο γκρουπ της πολυκατοικιας στο viber ποιος πεταει το ντροουν κ οτι ειναι παρανομο. Της ειχα αφησει κ σημειωση κατω απο την πορτα να κοιταξει σπιτι της μολις επεστρεφε απο το ταξιδι (ειδαμε τον αδερφο της που πηγαινε βολτα με το σκυλακι της), επεστρεψε σημερα κ με το που ειδα το μηνυμα την πηρα τηλ κ της εξηγησα της κοπελας πως δεν ειμαστε κλεφτες (νομιζε πως κλεφτες το πετουσαν κ ρωτουσε αν εκτος απο τις ασφαλειας που μας εγκατεστησαν 2 ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ Ο ΜΟΥΚΗΣ, πετανε κ ντροουν) κ τον λογο που το καναμε κ ευτυχως ηταν κατανοητικη.. δεν προκειται ξανα.

[Casp]

Ειλικρινα εχω απελπιστει…

[Casp]

Στα ρατσιστικα σχολια σας για τους κυπριους κ για το οτι κραταμε λεφτα κ για το οτι ειμαστε τσιγκουνηδες, δεν θα μπω καν στον κοπο να απαντησω, γιατι δειχνετε ακομα μια φορα οτι ζηλευετε (απο παντα ισχυε αυτο αφου η Κυπρος ειναι σε καλυτερη οικονομικη κατασταση απο την Ελλαδα) και γενικα τα εχετε με τους κυπριους, οποτε τον εαυτο σας εκτιθετε.

Ειδικα ατομα που σχολιαζουν οτι θα ζητουσαν ενοικιο απο τον συντροφο τους ή που ολη μερα οδυρονται για το ποιος πληρωνει στο πρωτο ραντεβου.

[Casp]

Παρακαλω ο Μενιος να απαντησει στις ερωτησεις μου κ να μην σφυριζει κλεφτικα. Δεν απανταμε μονο εκει που μας παιρνει.

Αν και η τελευταια μου εννοια αυτη τη στιγμη ειναι τι αλλες μαλακιες θα γραψει ο γλυκουλης μου, αλλα τελος με την υποκρισια.

[ήμουν στην ζωή σου κάτι σαν]

Ελα ντε. Αυτο αναρωτιομαστε ολοι… ειναι παρα πολυ ψηλα. Οι γειτονες εψαξαν και ψαξαμε κ εμεις (ΞΑΝΑ) με το drone

Βρε άσε τα ντρόουν και τις μαλακίες, πρέπει να περπατήσετε να τον φωνάξετε. Βασικά στ' όνομά του δε θ' αντιδράσει στη φωνή σας θ' αντιδράσει.

Αν διαβασες, το εχουμε κανει κ το κανουμε καθημερινα. Ολες τις ωρες της μερας, ακομα και ξημερωματα. Και του φωναζουμε και του σφυραμε και αφηνουμε αφισες σε σπιτια και ρωταμε περαστικους δινοντας παλι αφισες.

Πώς και δεν σκεφτήκατε να δώσετε αμοιβή;

[Ληστοσυμμορίτης]

Δεν έχεις γνωρίσει ποτέ Κύπριο;

Έχω γνωρίσει.και δε με διέψευσε. Εσύ,;

Πολλούς. Και όλοι είναι άρρωστοι με το χρήμα

Εμπόρους και τον κύκλο τους;

Το θεμα είναι αν έχεις γνωρίσει καμία καθαρίστρια κυρία ή κάνα σερβιτόρο ξέρω γω.