Αυτό που δεν θέλω είναι η επιστροφή της αριστερίλας, η διάσωση των αριστερών ιδεών. Ένα πισογύρισμα της κοινωνίας στα ιδεώδη της Μεταπολίτευσης. Από την δεκαετία του '40 ακόμη, η Αριστερά έχει εκμεταλλευτεί αρκετές φορές την ελληνική κοινωνία, κερδίζοντας με πατέντες μεγάλο της μέρος.
Σήμερα, μπορεί να μην υπάρχει η προδιάθεση της Αριστεράς για κάποια δικτατορία του προλεταριάτου, μιας και δεν υπάρχουν και οι ευνοϊκές συνθήκες για κάτι τέτοιο, υπάρχει όμως η προδιάθεση για μια κυβέρνηση που θα ικανοποιεί τα καπρίτσια του κάθε ακροαριστερού όπως γινόταν συστηματικά στην Μεταπολίτευση.
Πολύ απλά, εάν γίνει αυτό θα έχουμε πισογύρισμα. Στις δεκαετίες του '50 και του '60 η ΕΔΑ εκμεταλλευόταν τον αγώνα και τα γεγονότα για το Κυπριακό και μέσω αυτού απέκτησε άνοδο, από εκεί που ο χώρος της ήταν περιθωριοποιημένος μετά τα όσα είχανε γίνει στον εμφύλιο την προηγούμενη δεκαετία. Ο αγώνας για το Κυπριακό ήτανε δίκαιος το αυτό και οι κινητοποιήσεις που γινόντουσαν για αυτό στην Ελλάδα. Όμως η ελληνική κοινωνία παρέμεινε πολιτικά απονήρευτη και μεγάλο τμήμα της παγιδεύτηκε από την ΕΔΑ.
Αυτό δεν θέλω να γίνει με τα Τέμπη. Θέλω η ελληνική κοινωνία να αγωνιστεί χωρίς να τσιμπήσει από την Αριστερά. Διαφορετικά θα έχουμε πισογύρισμα στην Μεταπολίτευση. Και αυτό θα ευνοούσε και την ΝΔ, η οποία θέλει να πολιτεύεται σε μια αριστερόστροφη κοινωνία.