Η ""ακροδεξιά"" δεν διεκδικεί την πολιτιστική ηγεμονία. Το αντίστροφο γίνεται. Οι τρόποι άσκησης της πολιτιστικής ηγεμονίας έχουν μεταφερθεί στο διαδίκτυο ή φιλτράρονται από αυτό, με αποτέλεσμα τα πανεπιστήμια, τα τηλεοπτικά κανάλια, ο χώρος των τεχνών και άλλοι χώροι και θεσμοί που έλεγαν στους ανθρώπους πώς να σκέφτονται να ασκούν μικρότερη άμεση επιρροή σε σχέση με το παρελθόν. Επίσης, δεν βοηθάει καθόλου μα καθόλου το γεγονός ότι οι δυτικές κοινωνίες κατακερματίζονται εθνοτικά, ο πληθωρισμός ανεβαίνει, ο πόλεμος έπαψε να είναι σενάριο θερινής νυκτός και γενικά τα προβλήματα που υποσχόταν να λύσει η μεταψυχροπολεμική τάξη πραγμάτων, μέρος της οποίας ήταν σημαντικό μέρος της Αριστεράς, εμφανίζονται δριμύτερα.
Εσύ άκουσες τη συνέντευξη;
Για τη συνέντευξη ανέβασα το νήμα και όχι για γενικότερες απόψεις.
Δεν είναι θέμα έκθεσης.
Είχα ακούσει την παρουσίαση του βιβλίου πέρσι στον Ιανό, δεν χρειάζεται να βρωμίσω την οθόνη μου με lifo.
Η συγγραφέας εστιάζει στον χώρο του παραδοσιακού βιβλίου κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης ("χώροι και θεσμοί που έλεγαν στους ανθρώπους πώς να σκέφτονται") αλλά δεν εξηγεί καθόλου, τουλάχιστον εδώ όπως και στην παρουσίαση του βιβλίου στον Ιανό, γιατί ο "ακροδεξιός" λόγος πιάνει τώρα και διεκδικεί την "πολιτισμική ηγεμονία". Μη μαρξίζουσα αμφισβήτηση του κατεστημένου υπήρχε πάντα αλλά δεν εξηγεί γιατί τώρα παίρνει κεφάλι, εκδοτικοί οίκοι υπήρχαν επίσης κτλ. Επίσης, επειδή μάλλον η ίδια αποδέχεται ότι σκοτεινά σχέδια κάνουν μόνο οι "καπιταλιστές" γενικά, κάνει το ίδιο αλαζονικό λάθος πολλών ερευνητών του χώρου και αντιμετωπίζει τις ιδέες που διακινούνται σε αυτόν σαν αυτονόητα ψέματα πχ τα περί αντικατάστασης. Με άλλα λόγια, το τεράστιο λάθος της είναι ότι δεν αναγνωρίζει έγκυρους λόγους ανάδυσης της "ακροδεξιάς".
Το θετικό είναι ότι αναφέρεται σε περιπτώσεις όπως το Ένζυμο, που δείχνει ότι αν μη τι άλλο έκανε κάποια δουλειά.
Και η συγκεκριμένη οπτική είναι το κυρίαρχο στοιχείο των περισσότερων καθηγητών σε τμήματα Πολιτικής Ιστορίας.
Αλλά αν μη τι άλλο, ακόμη και σ' αυτό το στενό πλαίσιο αναγνωρίζει περισσότερες πλευρές του "ακροδεξιού" μπαμπούλα απ' ό,τι οι περισσότεροι συνάδελφοι της.
Τι τα θες βρε Γαλή; Κάποτε οι Έλληνες έχτιζαν Παρθενώνες, σήμερα βλέπουν τηλεόραση. Τσαρούχης πριν 30 χρόνια, φαντάσου πού έχει φτάσει το χάλι σήμερα... Δεξιά ή αριστερά δεν παίζει πια ρόλο. Άλλωστε βλέπουμε ότι συμπορεύονται.
Και η συγκεκριμένη οπτική είναι το κυρίαρχο στοιχείο των περισσότερων καθηγητών σε τμήματα Πολιτικής Ιστορίας.
Αλλά αν μη τι άλλο, ακόμη και σ' αυτό το στενό πλαίσιο αναγνωρίζει περισσότερες πλευρές του "ακροδεξιού" μπαμπούλα απ' ό,τι οι περισσότεροι συνάδελφοι της.
Η ακροδεξιολογία είναι επικερδής δραστηριότητα, γι' αυτό πχ ο Κασελακης (και όχι μόνο αυτός) ανακοίνωσε ότι θέλει να ιδρύσει τενεκέ σκέψης ακριβώς με αυτό το αντικείμενο. Από τη μία, αυτό είναι χρήσιμο γιατί ο κόσμος μαθαίνει περισσότερους εκδοτικούς οίκους και βιβλία. Από την άλλη, ξέρει ότι όλοι οι αναφερόμενοι είναι δυνητικά στο στόχαστρο.
Ο κόσμος που θυμάσαι δεν υπάρχει πια.
Η μόνη πηγή αισιοδοξίας είναι το μεθαύριο.
Η ""ακροδεξιά"" δεν διεκδικεί την πολιτιστική ηγεμονία. Το αντίστροφο γίνεται. Οι τρόποι άσκησης της πολιτιστικής ηγεμονίας έχουν μεταφερθεί στο διαδίκτυο ή φιλτράρονται από αυτό, με αποτέλεσμα τα πανεπιστήμια, τα τηλεοπτικά κανάλια, ο χώρος των τεχνών και άλλοι χώροι και θεσμοί που έλεγαν στους ανθρώπους πώς να σκέφτονται να ασκούν μικρότερη άμεση επιρροή σε σχέση με το παρελθόν. Επίσης, δεν βοηθάει καθόλου μα καθόλου το γεγονός ότι οι δυτικές κοινωνίες κατακερματίζονται εθνοτικά, ο πληθωρισμός ανεβαίνει, ο πόλεμος έπαψε να είναι σενάριο θερινής νυκτός και γενικά τα προβλήματα που υποσχόταν να λύσει η μεταψυχροπολεμική τάξη πραγμάτων, μέρος της οποίας ήταν σημαντικό μέρος της Αριστεράς, εμφανίζονται δριμύτερα.
Εσύ άκουσες τη συνέντευξη;
Για τη συνέντευξη ανέβασα το νήμα και όχι για γενικότερες απόψεις.
Δεν είναι θέμα έκθεσης.
Είχα ακούσει την παρουσίαση του βιβλίου πέρσι στον Ιανό, δεν χρειάζεται να βρωμίσω την οθόνη μου με lifo.
Η συγγραφέας εστιάζει στον χώρο του παραδοσιακού βιβλίου κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης ("χώροι και θεσμοί που έλεγαν στους ανθρώπους πώς να σκέφτονται") αλλά δεν εξηγεί καθόλου, τουλάχιστον εδώ όπως και στην παρουσίαση του βιβλίου στον Ιανό, γιατί ο "ακροδεξιός" λόγος πιάνει τώρα και διεκδικεί την "πολιτισμική ηγεμονία". Μη μαρξίζουσα αμφισβήτηση του κατεστημένου υπήρχε πάντα αλλά δεν εξηγεί γιατί τώρα παίρνει κεφάλι, εκδοτικοί οίκοι υπήρχαν επίσης κτλ. Επίσης, επειδή μάλλον η ίδια αποδέχεται ότι σκοτεινά σχέδια κάνουν μόνο οι "καπιταλιστές" γενικά, κάνει το ίδιο αλαζονικό λάθος πολλών ερευνητών του χώρου και αντιμετωπίζει τις ιδέες που διακινούνται σε αυτόν σαν αυτονόητα ψέματα πχ τα περί αντικατάστασης. Με άλλα λόγια, το τεράστιο λάθος της είναι ότι δεν αναγνωρίζει έγκυρους λόγους ανάδυσης της "ακροδεξιάς".
Το θετικό είναι ότι αναφέρεται σε περιπτώσεις όπως το Ένζυμο, που δείχνει ότι αν μη τι άλλο έκανε κάποια δουλειά.
Και η συγκεκριμένη οπτική είναι το κυρίαρχο στοιχείο των περισσότερων καθηγητών σε τμήματα Πολιτικής Ιστορίας.
Αλλά αν μη τι άλλο, ακόμη και σ' αυτό το στενό πλαίσιο αναγνωρίζει περισσότερες πλευρές του "ακροδεξιού" μπαμπούλα απ' ό,τι οι περισσότεροι συνάδελφοι της.
Η ακροδεξιολογία είναι επικερδής δραστηριότητα, γι' αυτό πχ ο Κασελακης (και όχι μόνο αυτός) ανακοίνωσε ότι θέλει να ιδρύσει τενεκέ σκέψης ακριβώς με αυτό το αντικείμενο. Από τη μία, αυτό είναι χρήσιμο γιατί ο κόσμος μαθαίνει περισσότερους εκδοτικούς οίκους και βιβλία. Από την άλλη, ξέρει ότι όλοι οι αναφερόμενοι είναι δυνητικά στο στόχαστρο.
Νομίζω ότι αναφορικά με το μπολντ, έχουν ήδη αναπτυχθεί επαρκώς τα φερόμενα ως "ακροδεξιά" κόμματα και οι εποχές που το κάθε ούγκανο έκαιγε βιβλιοπωλεία και έδερνε εκδότες ή καθηγητές ιστορίας στο χαλαρό, έχει περάσει οριστικά.
Να συμπληρώσω επίσης ότι βρήκα ενδιαφέρουσα και την αναφορά στον τροτσκικού τύπου εθνικισμό.
Προφανώς της κυρίας της τσούζει που πλέον ο κόσμος των τεχνών στην Ελλάδα δεν ακολουθεί τυφλά την Αριστερά στο σύνολό του, όπως συνέβαινε επι μισό αιώνα και υπάρχουν και άλλες απόψεις που αμφισβητούν.
Ποιές άλλες απόψεις ρε φασίστα; Στη τέχνη; Η ακροδεξιά; Δεν έχουμε ανάγκη, βάζουμε να δούμε το Resident evil με τη Μίλα Γιόβοβιτς.
Ναι ναι, εσύ ο ένας που μιλάς σε α' πληθυντικό δεν έχεις ανάγκη απο άλλες απόψεις πέραν απο αυτές που επιβάλλει η Αριστερά σαν καθεστώς. Ο κόσμος των τεχνών όμως πλέον αρχίζει και αφυπνίζεται και υπάρχουν και φωνές που αμβισβητούν την ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς. Μισός αιώνας κόκκινης χούντας στον χώρο της τέχνης είναι αυτός, πόσο να τραβήξει; Επειδή σε κάποια κοκκινοχουντόσκυλα δεν τους αρέσει να εκφράζεται οτιδήποτε άλλο πέραν της Αριστεράς νομίζεις ότι θα είναι για πάντα έτσι; Μπορεί εσύ να θέλεις κόκκινη χούντα στην τέχνη, οι καλλιτέχνες όμως αρχίζουν σιγά σιγά να παύουν να είναι πολιτικά ρομπότ.
Μπήκε και ο Ματθαιόπουλος στη φυλακή και χάσαμε τα γεμάτα νόημα τραγούδια του.Μιλα Ελληνικά η ψοφα.
Εφαγα 50 λεπτά από τη ζωή μου για να ακούσω τη συνέντευξη. Δεν έμαθα κάτι καινούργιο. Πάλι πρόκειται για το αφήγημα ότι η ακροδεξιά παραμονεύει και μπορεί να έρθει στα πράγματα, γι' αυτό και πρέπει να την αντιμετωπίσουμε.
Υπάρχει ένα θετικό: Οτι η κυρία που έκανε την έρευνα, έκανε καλή δουλειά και αυτό φαίνεται σε πολλά σημεία.
Αλλά, ρε φίλε, κάπου θυμίζει αυτό:
Σε κάποιο σημείο της ξεφεύγει και λέει για κάτι που θεωρεί "ακροδεξιό", ότι είναι επικίνδυνο. Ο ερευνητής κανονικά δεν πρέπει να παίρνει θέση. Δηλαδή, τι; Η μαρξιστική αντιμετώπιση του συστήματος θεωρεί ότι είναι η μόνη "ακίνδυνη"; Κάπου ώπα.
Επίσης υπάρχουν υπερβολές όπως ότι το περιοδικό "Νέμεσις" ταξινομείται στην ακροδεξιά. Κάπου ώπα.
Τέλος -το σημαντικότερο- όλες αυτές οι εκδόσεις που αναφέρει είναι όπως λέει από μικρές εκδοτικές, φθηνές και underground. Δεν αναφέρει όμως ότι το αντίπαλο δέος -η ακροαριστερά- εκπροσωπείται από μεγάλους εκδοτικούς, με σαφώς πιο προσεγμένες εκδόσεις και μεγαλύτερο αριθμό αντιτύπων για το κάθε βιβλίο.
Μας λέει δηλαδή πώς η ακροδεξιά διεκδικεί την πολιτιστική ηγεμονία, αλλά δεν αναφέρει καθόλου, ποιος χώρος έχει ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ την πολιτιστική ηγεμονία.
Οι απόψεις και τα σχόλια που δημοσιεύονται σε αυτό το Φόρουμ είναι προσωπικά και δεν αντιπροσωπεύουν αυτές της Διαχείρισης του Phorum.com.gr
Το κάθε μέλος, σύμφωνα με τους όρους χρήσης που αποδέχτηκε κατά την εγγραφή του, φέρει την αποκλειστική ευθύνη των δημοσιεύσεών του, των απόψεων / θέσεων που εκφράζονται
μέσω αυτής, καθώς και την επιλογή συνδέσμων που τυχόν συμπεριλαμβάνονται.
Η Διαχείριση του Phorum.com.gr σε καμία περίπτωση δεν αποδέχεται οποιαδήποτε ευθύνη, για οποιαδήποτε συμβουλή ή συστάσεις που κάνει ή υπονοεί κάποιο μέλος ή επισκέπτης του Phorum.com.gr
η οποία έχει ως αποτέλεσμα οποιαδήποτε απώλεια / ζημία, με οποιονδήποτε τρόπο, για μέλος του Phorum.com.gr, ή για οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο.
Επιπλέον, η Διαχείριση του Phorum.com.gr δεν είναι και δεν μπορεί να είναι υπεύθυνη, για το περιεχόμενο οποιουδήποτε άλλου ιστοτόπου στο Διαδίκτυο,
που έχει συνδεθεί με σύνδεσμο (link) από το Phorum.com.gr
Για άμεση επικοινωνία με τη Διαχείριση του Phorum.com.gr μπορείτε να συμπληρώνετε τη φόρμα της σελίδας Επικοινωνίας του Phorum.com.gr παρακάτω.
