Εσθήρ έγραψε: ↑17 Δεκ 2018, 22:01
Ο "άλλος" στον οποίο αναφέρεσαι είναι ...βρέφος. Έχει γίνει αντιληπτό;
Βαφτιζουμε μωρα,που δνε μπορουν να μας εναντιωθουν!!!!!!Δεν εχουν αναπτυξει κριτικη σκεψη,δεν εχουν ψαξει τιποτα,ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ!

Μα, βρε Εσθήρ, το ίδιο συμβαίνει όταν τους δίνουμε όνομα κι επώνυμο, όταν τα εγγράφουμε στα ληξιαρχεία, όταν τα στέλνουμε στον παιδικό σταθμό, στο σχολείο, όταν τους αλλάζουμε πάνες, όταν τα κάνουμε μπάνιο με σαμπουάν και προδέρμ, όταν τους αγοράζουμε συγκεκριμένα δώρα και παιχνίδια, όταν τους τραγουδάμε τραγουδάκια που εμείς θεωρούμε σωστά για εκείνα, όταν τους διαβάζουμε παραμυθάκια που εμείς θεωρούμε καλά για εκείνα, όταν τους μαγειρεύουμε αυτά που εμείς πιστεύουμε σωστά για εκείνα, κι όταν τα βάζουμε σε δωμάτια και κούνιες που εμείς επιλέξαμε για εκείνα.
Εσύ απομονώνεις μία συγκεκριμένη δραστηριότητα από τις εκατομμύρια άλλες στη βρεφική ζωή ενός ανθρώπου και προσπαθείς να επιχειρηματολογήσεις κατ' αποκοπήν, λες κι όλα τα υπόλοιπα λειτουργούν διαφορετικά από αυτό...
Σου έχω επισημάνει και προηγουμένως την εκτεταμένη χρήση σοφισμάτων (λογικών αλμάτων και σφαλμάτων).
Στον κόσμο μας, λοιπόν, οι γονείς αποφασίζουν για τα παιδιά μέχρι τα παιδιά να φτάσουν σε ηλικία που η κοινή μας λογική και πρακτική τα θεωρεί "ολοκληρωμένα" κι "αυτόνομα", ώστε να απορρίψουν όσα δεν θέλουν και να κρατήσουν όσα άλλα θέλουν. Στην πράξη, αυτή η δραστηριότητα της "απελευθέρωσης" (αυτονόμησης) γίνεται σταδιακά, με το παιδί να κερδίζει αργά και σταθερά τις ελευθερίες μέσα από τη διαδικασία της πνευματικής ωρίμανσης.