Γιατί το λένε σάντουιτς;

[Λοξίας]

Για εσένα, όλα ξεκινούν μετα το 1970.
Για εσένα η ονομασία φέτα δόθηκε μετά το 1970 (τι παπαριά και αυτή!), το σουβλάκι για τον γύρο καθιερώθηκε μετά το 1970...
Πριν το 1970, δεν υπήρχε τίποτε!

Ο γύρος έφτασε στην Ελλάδα με τους μικρασιάτες πρόσφυγες και λεγόταν ντονέρ. Φτιαχνόταν με χοιρινό κιμά, μέχρι που η χούντα απαγόρευσε την χρήση κιμά, μάλλον επειδή γινόταν νοθεία.
Κάπου το 1962, που άρχισα να παίρνω μόνος μου σουβλάκι, η παραγγελία ήταν: "ένα σουβλάκι με κρέας", "ένα σουβλάκι με ντονέρ (ή με γύρο)".
Στα Ταμπούρια, στο Κερατσίνι, στην Αμφιάλη, στην Αγιά Σοφιά και ίδιο στον Πειραιά, δεν υπήρχε άλλη ονομασία.
Για άλλες περιοχές, δεν γνωρίζω.
Η σημερινή αντιστοιχία είναι: "ένα τυλιχτό με κρέας", "ένα τυλιχτό με γύρο (ή πιτόγυρο)".

Το "σουβλάκι", είναι ολότητα. Μένει να καθορίσεις αν το θέλεις με κρέας (κομμάτια) ή με γύρο (πολύ λεπτά κομμάτια ή και κιμάς).
Και αυτό γίνεται από το 1925 και εντεύθεν. Ευτυχώς, υπήρχε κόσμος και πριν το 1970...

Στην Κοκκινιά το λέγαμε κεμπάπ.

Θυμάμαι την ίδια εποχή στον σταθμό του ΣΠΑΠ στην Κόρινθο και στον ΚΤΕΛ της Λιβαδειάς υπήρχε το "σουβλάκι" που το πουλούσαν τα γκαρσόνια στους επιβάτες από τα παράθυρα. Σούβλα από καλάμι με κρέας και μια φέτα ψωμί.
.

Το κεμπάπ ήταν ξεχωριστό πράμα.
Στην Κοκκινιά, στην Γέφυρα, θυμάμαι τον Αγανιάν και κάποιο αλλο.
Και προς την Νίκαια, απέναντι από το Γενικό Κρατικό νοσοκομείο, είχε 3-4 χασαποταβέρνες με όλα τα κρεατικά.

[Λοξίας]

SpoilerShow

Αν θες να βάλεις σουβλάκι στην πίτα λένε «με κρέας» άρα δεν ισχύει αυτό που λες

Επίσης σε ολες τις ελληνικές ταινίες που υπάρχει αναφορά πρόσεξα οτι σουβλάκι λένε το κανονικό σουβλάκι, αρα υπολογίζω οτι το σουβλάκι για το γύρο καθιερώθηκε μετά το 70.

Για εσένα, όλα ξεκινούν μετα το 1970.
Για εσένα η ονομασία φέτα δόθηκε μετά το 1970 (τι παπαριά και αυτή!), το σουβλάκι για τον γύρο καθιερώθηκε μετά το 1970...
Πριν το 1970, δεν υπήρχε τίποτε!

Ο γύρος έφτασε στην Ελλάδα με τους μικρασιάτες πρόσφυγες και λεγόταν ντονέρ. Φτιαχνόταν με χοιρινό κιμά, μέχρι που η χούντα απαγόρευσε την χρήση κιμά, μάλλον επειδή γινόταν νοθεία.
Κάπου το 1962, που άρχισα να παίρνω μόνος μου σουβλάκι, η παραγγελία ήταν: "ένα σουβλάκι με κρέας", "ένα σουβλάκι με ντονέρ (ή με γύρο)".
Στα Ταμπούρια, στο Κερατσίνι, στην Αμφιάλη, στην Αγιά Σοφιά και ίδιο στον Πειραιά, δεν υπήρχε άλλη ονομασία.
Για άλλες περιοχές, δεν γνωρίζω.
Η σημερινή αντιστοιχία είναι: "ένα τυλιχτό με κρέας", "ένα τυλιχτό με γύρο (ή πιτόγυρο)".

Το "σουβλάκι", είναι ολότητα. Μένει να καθορίσεις αν το θέλεις με κρέας (κομμάτια) ή με γύρο (πολύ λεπτά κομμάτια ή και κιμάς).
Και αυτό γίνεται από το 1925 και εντεύθεν. Ευτυχώς, υπήρχε κόσμος και πριν το 1970...

Κάθε χρόνο το ίδιο πράγμα.
Έχει γραφτεί εκατό φορές η ιστορία του σουβλακιου, κάθε χρόνο θα εμφανιστεί και ένας να άρχισει πάλι τις εξυπνάδες για τα καλαμάκια, τα σάντουιτς...

Το εφετινό καινουργιο είναι ότι όλα άρχισαν το 1970

Πάλι καλά που δεν άρχισε και ο κόσμος το 1970...δεν θα είχα γεννηθεί.

[Beria]

Για εσένα, όλα ξεκινούν μετα το 1970.
Για εσένα η ονομασία φέτα δόθηκε μετά το 1970 (τι παπαριά και αυτή!), το σουβλάκι για τον γύρο καθιερώθηκε μετά το 1970...
Πριν το 1970, δεν υπήρχε τίποτε!

Ο γύρος έφτασε στην Ελλάδα με τους μικρασιάτες πρόσφυγες και λεγόταν ντονέρ. Φτιαχνόταν με χοιρινό κιμά, μέχρι που η χούντα απαγόρευσε την χρήση κιμά, μάλλον επειδή γινόταν νοθεία.
Κάπου το 1962, που άρχισα να παίρνω μόνος μου σουβλάκι, η παραγγελία ήταν: "ένα σουβλάκι με κρέας", "ένα σουβλάκι με ντονέρ (ή με γύρο)".
Στα Ταμπούρια, στο Κερατσίνι, στην Αμφιάλη, στην Αγιά Σοφιά και ίδιο στον Πειραιά, δεν υπήρχε άλλη ονομασία.
Για άλλες περιοχές, δεν γνωρίζω.
Η σημερινή αντιστοιχία είναι: "ένα τυλιχτό με κρέας", "ένα τυλιχτό με γύρο (ή πιτόγυρο)".

Το "σουβλάκι", είναι ολότητα. Μένει να καθορίσεις αν το θέλεις με κρέας (κομμάτια) ή με γύρο (πολύ λεπτά κομμάτια ή και κιμάς).
Και αυτό γίνεται από το 1925 και εντεύθεν. Ευτυχώς, υπήρχε κόσμος και πριν το 1970...

Στην Κοκκινιά το λέγαμε κεμπάπ.

Θυμάμαι την ίδια εποχή στον σταθμό του ΣΠΑΠ στην Κόρινθο και στον ΚΤΕΛ της Λιβαδειάς υπήρχε το "σουβλάκι" που το πουλούσαν τα γκαρσόνια στους επιβάτες από τα παράθυρα. Σούβλα από καλάμι με κρέας και μια φέτα ψωμί.
.

Το κεμπάπ ήταν ξεχωριστό πράμα.
Στην Κοκκινιά, στην Γέφυρα, θυμάμαι τον Αγανιάν και κάποιο αλλο.
Και προς την Νίκαια, απέναντι από το Γενικό Κρατικό νοσοκομείο, είχε 3-4 χασαποταβέρνες με όλα τα κρεατικά.

Η οικογένεια Αγανιαν είχε και κρεοπωλείο στην Κοκκινιά. Ο γιος (και ψηστης) ήταν αμυντικός του Ολυμπιακού.
Τύλιγε τα κεμπάπ σε ιλουστρασιον σελιδες από ιταλικά ποδοσφαιρικά περιοδικά (!!)

Στις προσφυγικες πολυκατοικίες του Σωτήρα, από το 1930, κάτω από κάθε κλιμακοστάσιο είχε ένα ραφταδικο κι ένα κεμπαπτζιδικο.
Έρχονταν από τα Κολωνάκια να δοκιμάσουν τα σουβλάκια της Κοκκινιάς

Άκου το 1970!

[Σέλευκας]

Αυτό για την Αθήνα είναι θέμα συνήθειας. Απλώς γιατί πρώτα κυκλοφόρησαν οι τυλιχτές πίτες με σουβλάκια από χοιρινό ή μοσχαρίσιο κρέας, με ντομάτα, κρεμμύδι και μετά άρχισαν οι προσθήκες με γύρο, σουτζούκια, πατάτες, κοτόπουλα κλπ κλπ

Ακριβώς γι ´αυτό προέκυψε και ο όρος "καλαμάκια" για να διαχωρίζονται τα σουβλάκια εντός πίτας από τα σκέτα, που αρχικώς έδιναν μόνον με λεμόνι και φέτες ψωμιού.

Ο όρος "τυλιχτά" είναι σχετικώς πρόσφατος. Ο όρος "σουβλάκια" στην Αθήνα ξεκίνησε από τη δεκαετία του 50.

Αν θες να βάλεις σουβλάκι στην πίτα λένε «με κρέας» άρα δεν ισχύει αυτό που λες

Επίσης σε ολες τις ελληνικές ταινίες που υπάρχει αναφορά πρόσεξα οτι σουβλάκι λένε το κανονικό σουβλάκι, αρα υπολογίζω οτι το σουβλάκι για το γύρο καθιερώθηκε μετά το 70.

Πριν τον γύρο ήταν το ντονέρ. Όμως επί χούντας βγήκαν φήμες οτι ο κιμάς ήταν από γατιά και σκυλιά.
Η χούντα απαγόρεψε το ντονέρ, που αντικαταστάθηκε με τον γύρο που ξέρουμε και σήμερα.
.

Στην Αθήνα το γύρο τον λένε σουβλάκι με γύρο. Αυτό θέλω να μάθω πως βγήκε και πότε, το οποίο είναι περίεργο αφού σε όλη την Ελλάδα σουβλάκι λένε το ιδιο πράγμα εκτός απο την Αθήνα.

[foscilis]

Πω μλκ μου, οχτώ μεταπτυχιακά θέλει για να παραγγείλεις ένα σάντουιτς στους ζουλού.

το πολύ πολύ χαρτί γνώσης της ελληνικής ως δεύτερης γλώσσας σε επίπεδο Α2 (προσωπικά νομίζω το Α1 είναι αρκετό)

[Σέλευκας]

Το "σουβλάκι", είναι ολότητα. Μένει να καθορίσεις αν το θέλεις με κρέας (κομμάτια) ή με γύρο (πολύ λεπτά κομμάτια ή και κιμάς).
Και αυτό γίνεται από το 1925 και εντεύθεν. Ευτυχώς, υπήρχε κόσμος και πριν το 1970...

γενίκευση θες να πεις αλλά γιατυί δεν λένε σουβλάκι και το κανονικό σουβλάκι αν είναι όπως τα λες; Στις άλλες γενικεύσεις π.χ
1. τυριά και το κανονικό τυρί (φέτα) το λένε πάλι τυρί
2. Σπορτέξ, και το κανικξοκο σπορτέξ πάλι σπορτέξ το έλεγαν

και πολλά άλλα.
Στην περίπτωση τους σουβλακιού φαίνεται καθαρά οτι δεν ξέραν τι είναι σουβλάκι και οχι οτι είναι γενίκευση. Πως γίνεται στην Κορινθο και στη Λειβαδιά να λένε κανονικά το σουβλάκι και μονο στην Αθήνα να τα έχουν κάνει θάλασσα;
Να λενε οτι ειναι σαλονικιώτικος ιδιωματισμός το οποίο είναι ψέμα αφού είναι πανελλήνια λέξη και πολύ παλιά. Και το τυρί δεν είναι σαλονικιώτικος ιδιωματισμός αλλά πανελλήνιος. Στην Αθήνα τι ακριβώς συμβαίνει θα μας το πει κάποιος;
Ακόμα και την λεμονάδα την λένε λεμονίτα και πάλι μόνο στην ΑΘήνα, ευτυχώς τους απαγόρεψαν να το γράφουν έτσι στα μπουκάλια.
Το 1970 που λες είναι δικιά μου αίσθηση αφού στις ελληνικές ταινίες μέχρι το 70 που έχω ακούσει τα έλεγαν κανονικά. Πως γίνεται;
Οταν λέει η ταινία (αθηναϊκή ταινία) οτι είσαι σαν ξυλάκι απο σουβλάκι τι εννοεί; Το σουβλάκι δεν έχει ξυλάκι σύμφωνα με την αθηναϊκή ορολογία.

[Esperos]

Έχω πάει πολλές φορές Θεσσαλονίκη.
Όταν έμπαινα σε ταβέρνες εστιατόρια σουβλατζίδικα να παραγγείλω, μόλις άνοιγα το στόμα μου, πάντα με ρωτούσαν αν είμαι από Αθήνα.
Μετά από κάποια προετοιμασία, πάω σε ένα σουβλατζίδικο, με παρέα, βάζουμε και στοίχημα, έχω σημειώσει τι πρέπει να πω, πως πρέπει
να το πώ, έχω κάνει προπόνηση και στο λάμδα, έρχεται το γκαρσόν, δίνω παραγγελία, αλοιφή έτσι, πίττα γύρο με αλλιώς, δύο σουβλάκια
χοιρινά σκέτα (τα καλαμάκια), ένα πίτα κεμπάπ, ένα έτσι αυτό εκείνο, όλα καλά, τα είπα όλα σωστά, δεν με ρώτησε αν είμαι από Αθήνα,
τα φέρνει όλα σωστά, κερδίζω το στοίχημα, τρώμε πίνουμε, ρευόμαστε.

Φωνάζω για λογαριασμό, τί έχετε πάρει, με ρωτάει,
οκτώ σουβλάκια του λέω,
Όχι κύριες, δεν είναι σουβλάκια, είναι δύο πίττα γύρο, ένα πίτα κεμπάπ, ένα από αυτό ένα από εκείνο...
Καλά, Αθηναίος είσαστε;
Χάνω και το στοίχημα, τα πλερουά όλα, γελάγανε οι άλλοι....

[foscilis]

Το "σουβλάκι", είναι ολότητα. Μένει να καθορίσεις αν το θέλεις με κρέας (κομμάτια) ή με γύρο (πολύ λεπτά κομμάτια ή και κιμάς).
Και αυτό γίνεται από το 1925 και εντεύθεν. Ευτυχώς, υπήρχε κόσμος και πριν το 1970...

γενίκευση θες να πεις αλλά γιατυί δεν λένε σουβλάκι και το κανονικό σουβλάκι αν είναι όπως τα λες; Στις άλλες γενικεύσεις π.χ
1. τυριά και το κανονικό τυρί (φέτα) το λένε πάλι τυρί
2. Σπορτέξ, και το κανικξοκο σπορτέξ πάλι σπορτέξ το έλεγαν

και πολλά άλλα.
Στην περίπτωση τους σουβλακιού φαίνεται καθαρά οτι δεν ξέραν τι είναι σουβλάκι και οχι οτι είναι γενίκευση. Πως γίνεται στην Κορινθο και στη Λειβαδιά να λένε κανονικά το σουβλάκι και μονο στην Αθήνα να τα έχουν κάνει θάλασσα;
Να λενε οτι ειναι σαλονικιώτικος ιδιωματισμός το οποίο είναι ψέμα αφού είναι πανελλήνια λέξη και πολύ παλιά. Και το τυρί δεν είναι σαλονικιώτικος ιδιωματισμός αλλά πανελλήνιος. Στην Αθήνα τι ακριβώς συμβαίνει θα μας το πει κάποιος;
Ακόμα και την λεμονάδα την λένε λεμονίτα και πάλι μόνο στην ΑΘήνα, ευτυχώς τους απαγόρεψαν να το γράφουν έτσι στα μπουκάλια.

"Μονο στην Αθηνα" = 5.000.000 ατομα

[foscilis]

Έχω πάει πολλές φορές Θεσσαλονίκη.
Όταν έμπαινα σε ταβέρνες εστιατόρια σουβλατζίδικα να παραγγείλω, μόλις άνοιγα το στόμα μου, πάντα με ρωτούσαν αν είμαι από Αθήνα.
Μετά από κάποια προετοιμασία, πάω σε ένα σουβλατζίδικο, με παρέα, βάζουμε και στοίχημα, έχω σημειώσει τι πρέπει να πω, πως πρέπει
να το πώ, έχω κάνει προπόνηση και στο λάμδα, έρχεται το γκαρσόν, δίνω παραγγελία, αλοιφή έτσι, πίττα γύρο με αλλιώς, δύο σουβλάκια
χοιρινά σκέτα (τα καλαμάκια), ένα πίτα κεμπάπ, ένα έτσι αυτό εκείνο, όλα καλά, τα είπα όλα σωστά, δεν με ρώτησε αν είμαι από Αθήνα,
τα φέρνει όλα σωστά, κερδίζω το στοίχημα, τρώμε πίνουμε, ρευόμαστε.

Φωνάζω για λογαριασμό, τί έχετε πάρει, με ρωτάει,
οκτώ σουβλάκια του λέω,
Όχι κύριες, δεν είναι σουβλάκια, είναι δύο πίττα γύρο, , ένα από αυτό ένα από εκείνο...
Καλά, Αθηναίος είσαστε;
Χάνω και το στοίχημα, τα πλερουά όλα, γελάγανε οι άλλοι....

"ένα (εννοειται ουδετερο ουσιαστικο εδω) πίτα κεμπάπ"

ποιο να ταιριαζει αραγε για να εχουμε μια σωστη ελληνικη προταση

[taliban]

Τι είναι αυτό το τυλιχτό που λέτε;

Το σάντουιτς που λέμε εμείς.

Εμείς λέμε αν πάμε σε κάνα γυραδικο,πάμε να φάμε κάνα σάντουιτς,οι αθηνεζοι λένε πάμε για ένα τυλιχτο.

Σάντουιτσ εινα αυτο:



Τυλιχτό( τι φλωρικη ονομασια ειναι αυτη),γύρος, πιτογυρο κλπ είναι αυτό:

[Ερμής]

Έχω πάει πολλές φορές Θεσσαλονίκη.
Όταν έμπαινα σε ταβέρνες εστιατόρια σουβλατζίδικα να παραγγείλω, μόλις άνοιγα το στόμα μου, πάντα με ρωτούσαν αν είμαι από Αθήνα.
Μετά από κάποια προετοιμασία, πάω σε ένα σουβλατζίδικο, με παρέα, βάζουμε και στοίχημα, έχω σημειώσει τι πρέπει να πω, πως πρέπει
να το πώ, έχω κάνει προπόνηση και στο λάμδα, έρχεται το γκαρσόν, δίνω παραγγελία, αλοιφή έτσι, πίττα γύρο με αλλιώς, δύο σουβλάκια
χοιρινά σκέτα (τα καλαμάκια), ένα πίτα κεμπάπ, ένα έτσι αυτό εκείνο, όλα καλά, τα είπα όλα σωστά, δεν με ρώτησε αν είμαι από Αθήνα,
τα φέρνει όλα σωστά, κερδίζω το στοίχημα, τρώμε πίνουμε, ρευόμαστε.

Φωνάζω για λογαριασμό, τί έχετε πάρει, με ρωτάει,
οκτώ σουβλάκια του λέω,
Όχι κύριες, δεν είναι σουβλάκια, είναι δύο πίττα γύρο, ένα πίτα κεμπάπ, ένα από αυτό ένα από εκείνο...
Καλά, Αθηναίος είσαστε;
Χάνω και το στοίχημα, τα πλερουά όλα, γελάγανε οι άλλοι....

Κάπου στα 18-19 πάω πρώτη φορά Θεσ/νικη.
Πάω επιτηδες σε σουβλατζίδικο και τα παραγγέλνω επίτηδες με τον αθηναϊκο τρόπο(η λέξη σουβλάκι για το τυλιχτό είναι μια μλκια εν τω μεταξύ) για να δω αντιδράσεις.
Ο άνθρωπος δε λέει τπτ, τα φτιάχνει και μου τα δίνει χωρις ερωτήσεις, χωρίς τίποτα. Ντράπηκα πιο πολύ και απο τη ντροπή.

[ΓΑΛΗ]

Τι είναι αυτό το τυλιχτό που λέτε;

Το σάντουιτς που λέμε εμείς.

Εμείς λέμε αν πάμε σε κάνα γυραδικο,πάμε να φάμε κάνα σάντουιτς,οι αθηνεζοι λένε πάμε για ένα τυλιχτο.

Σάντουιτσ εινα αυτο:



Τυλιχτό( τι φλωρικη ονομασια ειναι αυτη),γύρος, πιτογυρο κλπ είναι αυτό:

[img]https://i.postimg.cc/cH74gzyB/shut ... .jpg[/img]

Τέτοια σάντουϊτς, που παραπέμπουν σε γέμιση από τυλιχτό παίζουν παντού εδώ και χρόνια. Το χαρακτηριστικό τους είναι η κόκκινη πικάντικη σάλτσα. Εγώ τα θυμάμαι από τα τέλη 70 μέχρι σήμερα.

Και υπάρχουν και πολλά μαγαζιά, που έχουν αντικαταστήσει την κόκκινη σάλτσα, ακόμη και σε τυλιχτά.

[Σέλευκας]

Το "σουβλάκι", είναι ολότητα. Μένει να καθορίσεις αν το θέλεις με κρέας (κομμάτια) ή με γύρο (πολύ λεπτά κομμάτια ή και κιμάς).
Και αυτό γίνεται από το 1925 και εντεύθεν. Ευτυχώς, υπήρχε κόσμος και πριν το 1970...

γενίκευση θες να πεις αλλά γιατυί δεν λένε σουβλάκι και το κανονικό σουβλάκι αν είναι όπως τα λες; Στις άλλες γενικεύσεις π.χ
1. τυριά και το κανονικό τυρί (φέτα) το λένε πάλι τυρί
2. Σπορτέξ, και το κανικξοκο σπορτέξ πάλι σπορτέξ το έλεγαν

και πολλά άλλα.
Στην περίπτωση τους σουβλακιού φαίνεται καθαρά οτι δεν ξέραν τι είναι σουβλάκι και οχι οτι είναι γενίκευση. Πως γίνεται στην Κορινθο και στη Λειβαδιά να λένε κανονικά το σουβλάκι και μονο στην Αθήνα να τα έχουν κάνει θάλασσα;
Να λενε οτι ειναι σαλονικιώτικος ιδιωματισμός το οποίο είναι ψέμα αφού είναι πανελλήνια λέξη και πολύ παλιά. Και το τυρί δεν είναι σαλονικιώτικος ιδιωματισμός αλλά πανελλήνιος. Στην Αθήνα τι ακριβώς συμβαίνει θα μας το πει κάποιος;
Ακόμα και την λεμονάδα την λένε λεμονίτα και πάλι μόνο στην ΑΘήνα, ευτυχώς τους απαγόρεψαν να το γράφουν έτσι στα μπουκάλια.

"Μονο στην Αθηνα" = 5.000.000 ατομα

κάποιο λάθος κάνεις, εγώ δεν ενδιαφέρομαι τι θα καθιερωθεί, ψάχνω την ανώμαλη διαδικασία με ιστορικό ενδιαφέρον. Ας πούμε, ένα ερώτημα είναι πως από Πελοπόννησο Ηπειρο Θεσσαλία νησιά κλπ τοσα εκατομμύρια άνθρωποι ξεχασαν τι είναι το σουβλάκι.

[Ερμής]

γενίκευση θες να πεις αλλά γιατυί δεν λένε σουβλάκι και το κανονικό σουβλάκι αν είναι όπως τα λες; Στις άλλες γενικεύσεις π.χ
1. τυριά και το κανονικό τυρί (φέτα) το λένε πάλι τυρί
2. Σπορτέξ, και το κανικξοκο σπορτέξ πάλι σπορτέξ το έλεγαν

και πολλά άλλα.
Στην περίπτωση τους σουβλακιού φαίνεται καθαρά οτι δεν ξέραν τι είναι σουβλάκι και οχι οτι είναι γενίκευση. Πως γίνεται στην Κορινθο και στη Λειβαδιά να λένε κανονικά το σουβλάκι και μονο στην Αθήνα να τα έχουν κάνει θάλασσα;
Να λενε οτι ειναι σαλονικιώτικος ιδιωματισμός το οποίο είναι ψέμα αφού είναι πανελλήνια λέξη και πολύ παλιά. Και το τυρί δεν είναι σαλονικιώτικος ιδιωματισμός αλλά πανελλήνιος. Στην Αθήνα τι ακριβώς συμβαίνει θα μας το πει κάποιος;
Ακόμα και την λεμονάδα την λένε λεμονίτα και πάλι μόνο στην ΑΘήνα, ευτυχώς τους απαγόρεψαν να το γράφουν έτσι στα μπουκάλια.

"Μονο στην Αθηνα" = 5.000.000 ατομα

κάποιο λάθος κάνεις, εγώ δεν ενδιαφέρομαι τι θα καθιερωθεί, ψάχνω την ανώμαλη διαδικασία με ιστορικό ενδιαφέρον. Ας πούμε, ένα ερώτημα είναι πως από Πελοπόννησο Ηπειρο Θεσσαλία νησιά κλπ τοσα εκατομμύρια άνθρωποι ξεχασαν τι είναι το σουβλάκι.

Στην πελοπόννησο Σουβλάκι λένε αυτο που στην Αθήνα λένε καλαμάκι.
Για Ήπειρο Θεσσαλία δε ξέρω.

[Beria]

Σε όλη την Ελλάδα το κρέας περασμένο σε οβελό λέγεται σουβλάκι ή καλαμάκι (αναφορά στις σχίζες από καλάμι που χρησιμοποιούσαν για τον οβελό)

Στην πορεία ο όρος σουβλάκι απέκτησε ευρύτερη έννοια και αναφέρεται σε όλες τις παραλλαγές (σε πίτα, χωρίς πίτα, με γύρο, κεμπάπ, σις κλπ)

Η συζήτηση περί του θέματος με όρους βορρά - νότου είναι ανόητη