Παρέμβαση στο γραφείο του ιδιοκτήτη της εταιρείας VresNet, Ηρακλή Μπάμζα, στην Καλλιθέα, για απόλυση εγκύου.
Ο Ηρακλής Μπάμζας, αφεντικό της Hellas Line - VresNet, φαίνεται δεν βάζει μυαλό.
Για
δεύτερη φορά, απολύει εργαζόμενη λόγω εγκυμοσύνης, αφήνοντας χωρίς δουλειά μια γυναίκα που ετοιμάζεται να φέρει στον κόσμο ένα παιδί και που χρειάζεται όση περισσότερη υποστήριξη μπορεί να έχει. Αντ’αυτού, προκαλεί τον επαγγελματικό και οικονομικό αποκλεισμό της, φέρνοντάς τη σε μία συνθήκη αποστέρησης και πλήρους επισφάλειας μέσα από κανονικοποιημένες πια, εξουσιαστικές εργοδοτικές συμπεριφορές αυθαιρεσίας και, εν προκειμένω, και παρανομίας.
Ενώ, ως αγωνιστές και αγωνίστριες, δεν αναγνωρίζουμε και άρα δεν αποδεχόμαστε αξιώσεις αστικής νομοθεσίας και δικαιοσύνης, αναγνωρίζουμε και υποστηρίζουμε όμως την αξία κάθε εργασιακού δικαιώματος που κατακτήθηκε με, συχνά αιματηρούς, εργατικούς αγώνες και έτσι, κατακτήσεις όπως η προστασία της μητρότητας και της λοχείας (για τους πρώτους 18 μήνες μετά τον τοκετό), μας βρίσκουν σύμμαχους και υποστηρικτές, ιδίως σε περιπτώσεις καταστρατήγησης αυτών των δικαιωμάτων.
Το περιστατικό αυτό, δυστυχώς, δεν είναι το μόνο και δεν είναι σπάνιο. Αντιθέτως, αποτελεί
δείγμα μιας πρακτικής των αφεντικών στην οποία πατριαρχικές αντιλήψεις συνδυάζονται με την καπιταλιστική αδηφάγα επιθυμία της εκμεταλλεύτριας τάξης για ολοένα περισσότερα κέρδη, σε βάρος των εργαζομένων. Οι διακρίσεις δε απέναντι στις εργαζόμενες γυναίκες, ιδίως στην εγκυμοσύνη (ή και μόνο με το ενδεχόμενο αυτής), προκύπτουν από αντιλήψεις που βλέπουν την μητρότητα ως μειονέκτημα της εργαζόμενης γυναίκας και αποτελούν βασικό εργαλείο καταπίεσης και εξαναγκασμού για λιγότερες απολαβές, για καταπάτηση δικαιωμάτων και για ισοπέδωση των όποιων διεκδικήσεων από μεριάς των γυναικών.
Για τους ανθρώπους της τάξης μας, για την κοινωνική βάση, είναι επώδυνα οικείο και ξεκάθαρο το τι σημαίνει να εργαζόμαστε σε ένα νεοφιλελεύθερο καθεστώς ασυδοσίας και μισθωτής σκλαβιάς. Βιώνουμε καθημερινά την καπιταλιστική αλλοτρίωση μέσα από πρακτικές καταπάτησης των εργασιακών δικαιωμάτων μας από αυταρχικούς και πατερναλιστικούς κρατικούς και ιδιωτικούς μηχανισμούς. Το πρόβλημα μάλιστα μεγεθύνεται όταν ορισμένοι θεωρούν ότι το να είσαι ιδιοκτήτης μιας επιχείρησης σημαίνει να είσαι ιδιοκτήτης και των ανθρώπων που εργάζονται σε αυτή. Αφεντικά σαν τον Μπάμζα έρχονται αυτάρεσκα και αυθαίρετα να αναχαιτίσουν την αυτοδιάθεση και αυτονομία των γυναικών, εκμεταλλευόμενοι τη σχέση εξάρτησης των εργαζόμενων γυναικών με εκείνους και μετατρέποντας τη σχέση εργασίας σε ένα τρόπο υποδούλωσης.
Έχοντας φυσικά τις πλάτες των νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων που προστατεύουν την κυριαρχία του κεφαλαίου ενώ ποδοπατούν τους εργαζόμενους - ιδίως αυτούς με τις χαμηλότερες αμοιβές, τους άνεργους, τους φτωχούς, τους ευάλωτους, τους άρρωστους, τις εγκύους -, μπορούν και επιτίθενται στους εργαζομένους μέσω των σχέσεων εργασίας.
Γιατί η απόλυση μιας γυναίκας ενώ βρίσκεται σε εγκυμοσύνη συνιστά επίθεση και, πιο συγκεκριμένα, μία πράξη ακραίας επιθετικότητας που δείχνει και μια αρκετά πρωτόγονη και βάρβαρη πρόθεση εξουσίας και κυριαρχικής επιβολής που αναφέρεται στο σώμα μίας γυναίκας και στη δυνατότητά της να παράξει αγαθά μη προσμετρήσιμα στην στυγνή νεοφιλελεύθερη λογική που το μόνο που λογαριάζει είναι το κέρδος.
Δείχνει επίσης και μια ακραία πατριαρχική κτητικότητα και φαλλοκρατία που εκφράζεται μέσω της ικανότητάς της να καταστρέφει αυτό που θεωρεί πως της ανήκει – τη γυναίκα.
Ένας στόχος του καπιταλισμού στην πατριαρχία δηλαδή, είναι και η υποταγή της γυναίκας ταυτόχρονα με την κυριαρχία επί αυτής και αυτό, στην εργασία, επιτυγχάνεται στερώντας από τη γυναίκα τη δυνατότητα να ελέγχει τη ζωή της ακριβώς τη στιγμή που καλείται να φροντίσει με όλους τους δυνατούς τρόπους την ανάπτυξη μιας νέας ζωής. Αυτό, εκτός από ακραία επιθετικό, είναι και βαθιά άρρωστο.
Από τη σκοπιά των ατόμων που βρίσκονται στη βάση της κοινωνίας, έχουμε να κάνουμε λοιπόν με ένα σύστημα αποκλεισμού, απόρριψης και διαστροφής.
Από τη σκοπιά των αφεντικών, έχουμε να κάνουμε με ένα σύστημα οργανωμένης κλοπής, βίας και απαξίωσης.
Είναι καθήκον μας να είμαστε με τους πρώτους και να πολεμάμε τους δεύτερους, ιδίως όταν κάθε προσπάθεια βασισμένη στη λογική και στο βασικό σεβασμό έχει αποτύχει.
Στηρίζουμε καθολικά και απόλυτα την άρνηση της καταγγέλουσας να περιέλθει στη θέση που της ορίζει ο Μπάμζας που έχει για αφεντικό, τη θέση της απολυμένης.
Δείχνουμε την αποστροφή μας για κάθε αφεντικό που τολμά να απολύσει έγκυο εργαζόμενη και ξεκαθαρίζουμε ότι κάθε τέτοιος σαν κι αυτόν θα μας βρίσκει μπροστά του.
ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ-ΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΟΜΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Α ΛΑ ΚΑΡΤ.
ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΞΕΡΕΤΕ ΝΑ ΣΕΒΕΣΤΕ, ΘΑ ΜΑΘΕΤΕ.
https://www.facebook.com/rouvikonas.r/p ... Q5MWyJSgKl
