Nito έγραψε: ↑15 Φεβ 2019, 17:49
Ο Ζαχαριάδης διαφώνησε με τον Χρουτσώφ στα 50ς και οι σοβιετικοί αναγκάστηκαν να τον διώξουν με κομματικό πραξικόπημα. Αν κέρδιζε το ΚΚΕ τον εμφύλιο, πιθανόν η ΛΔ Ελλάδος να κρατούσε αποστάσεις από τη Μόσχα αλα Χότζα. Πιθανόν μάλιστα ως θαλάσσια χώρα να έριχνε γέφυρες προς την Δύση όπως ο Τίτο και ο Μάο.
Ο Ζαχαριάδης διαφώνησε με τον Χρουτσόφ, σε όλα όμως τα προσωπικά γραπτά του μετα την καθαίρεση του και παρά το προσωπικό του θέμα, δεν παίρνει αντισοβιετική στάση, όμως παίρνει αντικινέζικη και αντιαλβανική.
Την προσωπολατρία του Σταλιν την καταδίκασε και ο ίδιος, τον ειρηνικό δρόμο προς τον σοσιαλισμό, το άνοιγμα στην Γιουγκοσλαβία και την ειρηνική συνύπαρξη την στήριξε και φαίνεται πως υποστήριζε πολύ τις απόψεις του Γαλλικού ΚΚ και του Κάστρο.
Στα εγκλήματα του Στάλιν πάντως δεν πίστευε. Μάλλον εξακολουθούσε να τον λατρεύει. Με τον μεγάλο του γιο Κύρο, έκοψε κάθε του σχέση σε έναν καυγά το 1966, για τον... Στάλιν. Ο Κύρος του είπε πως ήταν χειρότερος και από τον Χίτλερ και ο Χρουτσοφ είχε δίκιο, ο Ζ. απαντούσε πως ήταν τεράστια μορφη και για τα εγκλήματα(δεν τα αρνούνταν) έφταιγε η εποχή και οι γραφειοκράτες. Τελικά μετά απο αυτό δεν ξαναμίλησαν και ο Ζ. δεν τον ξανανέφερε, ούτε στην διαθήκη του(ολα στον Σιφη), ούτε στο γράμμα αυτοκτονίας(συγνώμη στους κουκουέδες της Τασκένδης, την Ολγα και τον Σιφάκο, αλλά δεν μου άφησαν επιλογή....)
Beria έγραψε: ↑15 Φεβ 2019, 17:54
Δεν νομίζω ότι θα γλύτωνε καν τις κομματικές ίντριγκες που θα ξεσπούσαν μετά από πιθανή επικράτηση των κομμουνιστών στον Εμφύλιο. Θα τον είχε φάει ένας Καραγιώργης ή ένας Σιάντος.
Γελοιότητες. Ο Σιάντος πέθανε το 47 και πρόλαβε να χαντακώσει γερά τον ΕΛΑΣ, ο Καραγιώργης ήταν απλά ένας διανοούμενος, ίσως και ο μόνος προσωπικός φιλος του Νίκου. Άλλη μορφή, άλλο πολιτικό ολκής, το Ελλαδικό Κομμουνιστικό Κίνημα δεν έβγαλε. Βαφειαδης, Παρτσαλίδης, Βελουχιώτης, Γουσιας, Βλάντας,Δημητρίου και σια ήταν απλά τσαρλατάνοι.
Τις ηγετικές ικανότητες του Ν.Ζ. , ουσιαστικά δεν τις αμφισβητούν στα βιβλία τους, ούτε καν οι εσωκομματικοί του διώκτες.
Θυμάμαι διάβαζα τα απομνημονεύματα του κάποτε προέδρου του Γεωργιανού ΚΚ και φίλου του Σταλιν και γράφει πως όταν ανέβηκε στο βήμα του 19ου συνεδριου του ΚΚΣΕ το 1952, ο Σταλιν γυρνάει και του λέει " αυτός ο άνθρωπος είμαι μεγάλος, θα παίξει τον σπουδαιότερο ρόλο στο επαναστατικό κίνημα όλης της Ευρώπης" . Ήταν στα σχεδια του να τον κάνει τον μεταπολεμικό Δημητροφ, δηλαδή καθοδηγητη της σύγχρονης Κ.Δ.Ο Στάλιν πολλά ήταν, αλλά όχι μαλάκας. Δεν έδειξε σε κανένα άλλο άνθρωπο την ανοχή που έδειξε στον Ζ. Προφανώς κάτι είδε.
Στο άλλο που λες, οι σοβιετικοί ποτέ δεν κατόρθωσαν να ανατρεψουν ηγετη κόμματος που κέρδισε μόνος του. Το 56 θα ήταν αδύνατο να το κάνουν, όντας Αρχηγός της Ελλάδας. Εδώ τους έκατσε τόσο δύσκολο μέσα στο σπίτι τους, σε σημείο δεκα χρόνια μετά να του ζήτησουν να πάει στην Ρουμανία για να αναλάβει ρόλο στην κεντρική επιτροπή, γιατί το κόμμα το έκλεινε το μαγαζί.