Ιωάννης Ειρηναίος έγραψε: ↑28 Φεβ 2019, 22:27
Νάνδρος, να σου κάνω μια ερώτηση ρε μάγκα (αν επιτρέπεις τον ενικό βέβαια, εγώ είμαι μικρότερός σου); Αλλά θέλω να απαντήσεις ειλικρινά, όσο ειλικρινά γίνεται σε έναν διαδικτιακό διάλογο.
Από κάποια λεγόμενά σου συμπέρανα ότι είσαι έμπειρος ναυτικός. Έχω γνωρίσει ναυτικούς που έξι μήνες είναι στη θάλασσα και έξι μήνες στο έδαφος. Πήγανε ως Βραζιλία και ως Κίνα. Πες μας και εσύ που πήγες αν θέλεις. Η ερώτησή μου είναι καλοπροαίρετη.
Ήθελα να σε ρωτήσω. Ένιωσες ποτέ καμία στιγμή έντονο φόβο στη θάλασσα; Ας πούμε σε περίπτωση τρικυμίας; Άγριας τρικυμίας και βροχής.
Αν ένιωσες ποτέ φόβο, είχες την ανάγκη να επικαλεστείς ένα ανώτερο ον, π.χ. τον Χριστό ή τον Ποσειδώνα; Πως αντιμετώπισες την κατάσταση;
Εγώ π.χ. κάθε φορά που μπαίνω σε πλοίο, φοβάμαι ότι θα βυθιστεί. Σε αεροπλάνο ότι θα πέσει και σε τρένο ότι θα εκτροχιαστεί. Κάποιοι άλλοι δεν ανεβαίνουν καν από φόβο σε πλοίο ή σε αεροπλάνο.
Αυτή ήταν η αγαθή και καλοπροαίρετη ερώτησή μου.
Ξεκαθαρίζω πως όσα έχω γράψει για πάρτη μου, εδώ και στο παλιό, είναι μόνο αλήθεια, μέχρι του ορίου των προσωπικών δεδομένων. Και επειδή σέβομαι τον εαυτό μου δεν θα τολμούσα να γράψω μπούρδες ή παραμύθια ή υπερβολές και να ξεφτιλιστώ στον τυχόντα φίλο/γνωστό μου, που πιθανόν θα μπει εδώ και θα με διαβάσει.
Στα καράβια ταξίδεψα μεταξύ '71-'78. Μετά βγήκα στα γραφεία, όπου παρέμεινα μέχρι το '11, με διάλειμμα μιας 5ετίας στην Βραζιλία.
Πήγα σε σχεδόν 40 χώρες ανά τον κόσμο, σε κάποιες πολλές φορές και σε διάφορα λιμάνια τους. Τότε μέναμε πολύ χρόνο στα λιμάνια και βγαίναμε έξω και γνωρίζαμε κόσμο.
Μου έτυχαν κάμποσα, από ένα πολύ σοβαρό - δεν είναι του παρόντος, ένεκα προσωπικό δεδομένο - και πολλά αρκετά σοβαρά. Δεν επικαλέστηκα θεό/ χριστό, δεν ένοιωσα τέτοια ανάγκη. Σκεπτόμουν τρόπους αντίδρασης, τί μέτρα θα πάρω.
Μόνο μια φορά ένοιωσα μεγάλο τρόμο για ένα ανεξήγητο - αρχικά - φαινόμενο που είδα: Νύχτα, πλησιάζοντας το Γιβραλτάρ με κατεύθυνση τον Ατλαντικό, ξαφνικά βλέπω δεξιά μια τεράστια και έντονα φωτεινή κηλίδα να κινείται στην επιφάνεια της θάλασσας με απίστευτη ταχύτητα και να χάνεται. Στέγνωσε το στόμα μου και ανασηκώθηκαν οι τρίχες, ένεκα ο φόβος του αγνώστου. Πάλι δεν επικαλέστηκα θεό/ χριστό, αλλά προσπάθησα να δώσω λογική εξήγηση του τί είδα. Δεν πρόλαβα να το καλοσκεφτώ και νάσου πάλι τα ίδια. Οπότε επικράτησε η ψυχραιμία και άρχισα να ψάχνομαι.
Τελικά κατάλαβα ότι ήταν φως από παράθλαση (ελάττωμα φακού ίσως) κάποιου ισχυρού φάρου στην περιοχή. Ένας φάρος στρέφεται με μεγάλη γωνιακή ταχύτητα και όσο μεγαλύτερη η απόσταση, τόσο πιο γρήγορα "φαίνεται" πως τρέχει η δέσμη του. Αφού έριξα τα πρέποντα μπινελίκια στον εαυτό μου, ηρέμησα.
Κάποιος άλλος μπορεί να έβλεπε θαύμα, ούφο, νεφελίμ, οτιδήποτε.
Έχω τετράγωνη λογική και τις απαραίτητες γνώσεις λειτουργίας καραβιού, πλοίου, αεροπλάνου, κλπ, ώστε να μην σκέφτομαι πρώτα το κακό. Εννοείται πως δεν κάνω μαλακίες, πχ με το αυτοκίνητο, δεν προκαλώ την ύβρι.
Ελπίζω να σε κάλυψα.
.
