Νταρνάκας έγραψε: ↑09 Μάιος 2018, 20:12Ναι. Αλλά για πες εσύ τη δική σου ερμηνεία.
Το ότι η παιδεραστία ήταν κοινωνικά αποδεκτή και διαδεδομένη σε μεγάλο μέρος του αρχαιοελληνικού κόσμου, φαίνεται κι από άλλα αποσπάσματα αρχαίων συγγραφέων. Π.χ. στην ιστορία του Δημήτριου του Πολιορκητή, που είχε βάλει στο μάτι έναν Αθηναίο έφηβο που φημιζόταν για την ομορφία του, τον Δημοκλή:
τὰ μὲν οὖν ἄλλα σαφῶς ἀπαγγέλλειν οὐ πρέπει διὰ τὴν πόλιν, τὴν δὲ Δημοκλέους ἀρετὴν καὶ σωφροσύνην ἄξιόν ἐστι μὴ παρελθεῖν. ἐκεῖνος γὰρ ἦν ἔτι παῖς ἄνηβος, οὐκ ἔλαθε δὲ τὸν Δημήτριον ἔχων τῆς εὐμορφίας τὴν ἐπωνυμίαν κατήγορον: ἐκαλεῖτο γὰρ Δημοκλῆς ὁ καλός. ὡς δὲ πολλὰ πειρώντων καὶ διδόντων καὶ φοβούντων ὑπ᾽ οὐδενὸς ἡλίσκετο, τέλος δὲ φεύγων τὰς παλαίστρας καὶ τὸ γυμνάσιον εἴς τι βαλανεῖον ἰδιωτικὸν ἐφοίτα λουσόμενος, ἐπιτηρήσας τὸν καιρὸν ὁ Δημήτριος ἐπεισῆλθεν αὐτῷ μόνῳ. [3] καὶ ὁ παῖς, ὡς συνεῖδε τὴν περὶ αὑτὸν ἐρημίαν καὶ τὴν ἀνάγκην, ἀφελὼν τὸ πῶμα τοῦ χαλκώματος εἰς ζέον ὕδωρ ἐνήλατο καὶ διέφθειρεν αὑτόν, ἀνάξια μὲν παθών, ἄξια δὲ τῆς πατρίδος καὶ τοῦ κάλλους φρονήσας, οὐχ ὡς Κλεαίνετος ὁ Κλεομέδοντος, ὃς ὠφληκότι τῷ πατρὶ δίκην πεντήκοντα ταλάντων ἀφεθῆναι διαπραξάμενος καὶ γράμματα παρὰ Δημητρίου κομίσας πρὸς τὸν δῆμον οὐ μόνον ἑαυτὸν κατῄσχυνεν, ἀλλὰ καὶ τὴν πόλιν συνετάραξε.
αξίζει να μην παραλείψω να αναφέρω την αρετή και τη σωφροσύνη του Δημοκλή. Εκείνος λοιπόν ήταν ακόμα νεαρό αγόρι και δε διέφυγε της προσοχής του Δημήτριου, καθώς το παρατσούκλι του μαρτυρούσε την ομορφιά του: αποκαλούνταν "Δημοκλής ο ωραίος". και καθώς πολλοί προσπαθούσαν να τον κερδίσουν με δώρα και απειλές, εκείνος όμως δεν ενέδιδε σε κανέναν και στο τέλος απέφευγε τις παλαίστρες και το γυμνάσιο και πήγαινε σε ένα ιδιωτικό λουτρό για το μπάνιο του. Ο Δημήτριος που καιροφυλακτούσε μπήκε μέσα ενώ ήταν μόνος του και το αγόρι, όταν συνειδητοποίησε την δύσκολη θέση στην οποία βρέθηκε κι ότι ήταν εντελώς μόνος κι αβοήθητος, βγάζοντας το καπάκι του καζανιού πήδηξε μέσα στο βραστό νερό και αυτοκτόνησε, κι έτσι αναγκάστηκε να υποστεί ένα τέλος που ναι μεν δεν το άξιζε, ενεργώντας όμως αντάξια της πατρίδας του και της ομορφιάς του. Όχι όπως ο Κλεαίνετος, ο γιος του Κλεομέδοντα, ο οποίος προκειμένου να φέρει στον Δήμο έγγραφη απόφαση απ' τον Δημήτριο σχετικά με την παραγραφή ενός προστίμου 50 ταλάντων που είχε επιβληθεί στον πατέρα του, και τον εαυτό του ατίμασε αλλά και την πόλη αναστάτωσε.
Πλούταρχος, Βίος Δημητρίου, 24.1-2
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/tex ... er%3D24%3A
Τι συμπεραίνουμε απ' αυτή την ιστορία; Ότι σαφώς και η παιδεραστία δεν ήταν αποδεκτή απ' όλους τους εφήβους της Αθήνας, καθώς βλέπουμε ότι ο μεν Δημοκλής αποφεύγει όλους τους επίδοξους εραστές του και στο τέλος προτιμά να χάσει τη ζωή του παρά να γίνει ερωμένος του Δημήτριου, ο δε Κλεαίνετος αντίθετα "κάθεται" στον Δημήτριο για να του σβήσει ένα πρόστιμο του πατέρα του. Όμως το πιο σημαντικό κι αυτό που αποτυπώνει καλύτερα τα ήθη της εποχής δεν είναι ούτε η μία ούτε η άλλη περίπτωση, αλλά αυτό που υπογράμμισα: το ότι ένας έφηβος που φημιζόταν για την ομορφιά του στην αρχαία Αθήνα γινόταν ο στόχος πολλών επίδοξων εραστών που τον πολιορκούσαν ασφυκτικά και πολύ φορτικά.
Το ίδιο ακριβώς αποτυπώνεται και στο παρακάτω απόσπασμα:
συνέβη γάρ, ὡς ἔοικε, τὸν Ἀντίοχον ἐρασθέντα τῆς Στρατονίκης νέας οὔσης, ἤδη δὲ παιδίον ἐχούσης ἐκ τοῦ Σελεύκου, διακεῖσθαι κακῶς καὶ πολλὰ ποιεῖν τῷ πάθει διαμαχόμενον, τέλος δ᾽ ἑαυτοῦ καταγνόντα δεινῶν μὲν ἐπιθυμεῖν, ἀνήκεστα δὲ νοσεῖν, κεκρατῆσθαι δὲ τῷ λογισμῷ, τρόπον ἀπαλλαγῆς τοῦ βίου ζητεῖν καὶ παραλύειν ἀτρέμα καὶ θεραπείας ἀμελείᾳ καὶ τροφῆς ἀποχῇ τὸ σῶμα, νοσεῖν τινα νόσον σκηπτόμενον. [3] Ἐρασίστρατον δὲ τὸν ἰατρὸν αἰσθέσθαι μὲν οὐ χαλεπῶς ἐρῶντος αὐτοῦ, τὸ δὲ οὗτινος ἐρᾷ δυστόπαστον ὂν ἐξανευρεῖν βουλόμενον ἀεὶ μὲν ἐν τῷ δωματίῳ διημερεύειν, εἰ δέ τις εἰσίοι τῶν ἐν ὥρᾳ μειρακίων ἢ γυναικῶν, ἐγκαθορᾶν τε τῷ προσώπῳ τοῦ Ἀντιόχου καὶ τὰ συμπάσχειν μάλιστα τῇ ψυχῇ τρεπομένῃ πεφυκότα μέρη καὶ κινήματα τοῦ σώματος ἐπισκοπεῖν.
Διότι συνέβη, όπως φαίνεται, ο Αντίοχος να ερωτευθεί τη Στρατονίκη (τη μητριά του) η οποία ήταν ακόμα νέα και είχε ήδη παιδί με τον Σέλευκο (πατέρας του Αντιόχου) κι αφού ήταν σε άσχημη κατάσταση και προσπάθησε με πολλούς τρόπους να καταπολεμήσει το πάθος του, στο τέλος καταδίκασε τον εαυτό του, ως κάποιον που πάσχει από ανίατη νόσο, έχει φρικτές επιθυμίες στις οποίες υποτάσσει τη λογική, κι έψαχνε κάποιον τρόπο να φύγει απ' τη ζωή καταστρέφοντας σιγά σιγά την υγεία του με το να μη φροντίζει τον εαυτό του και να μην τρέφεται, προσποιούμενος ότι έπασχε από κάποια αρρώστια. Ο Ερασίστρατος ο γιατρός όμως, αφού κατάλαβε εύκολα ότι ήταν ερωτευμένος αλλά ήταν δύσκολο να εξακριβώσει με ποιο πρόσωπο, περνούσε όλη τη μέρα στο δωμάτιό του, και αν έμπαινε μέσα είτε κάποιο από τα αγόρια σε κατάλληλη ηλικία είτε κάποια γυναίκα, έβλεπε το πρόσωπο του Αντίοχου και παρατηρούσε τα μέρη και τις κινήσεις του σώματος τα οποία εκ φύσεως ανταποκρίνονται περισσότερο στην ψυχική διάθεση που έχει κάποιος.
Πλούταρχος, Βίος Δημητρίου 38.2-3
http://www.perseus.tufts.edu/hopper/tex ... apter%3D38
Δηλαδή κάποιος είναι ερωτευμένος και αυτοί που προσπαθούν να ανακαλύψουν ποιο είναι το αντικείμενο του πόθου του το θεωρούν αρκετά φυσικό και πιθανό να είναι αρσενικού φύλου.
Aυτο που προκυπτει ειναι οτι το κωλομπαριλικι ηταν πιο διαδεδομενο.Αυτο το θεωρω φυσικο.Αν εξαιρεσουμε την σημερινη δυση και τις περιοχες που επηρεαζει πολιτισμικα , το κωλομπαριλικι ειναι διαδεδομενο σε ολες τις περιοχες που πρεπει να παρεις παρθενα κοινως να την βγαλεις με χερι ή πορνες μεχρι το γαμο.Π.χ. Πακισταν ,Αφγανισταν,Ινδια παει συννεφο ασχετα που εκει θεωρειται η υπερτατη ντροπη να εισαι παθητικος.Αρκετοι που εχουν συνηθισει ως κωλομπαραδες το συνεχιζουν και μετα τον γαμο ή μπορει και να γλυκαινονται και να περνανε και στο παθητικο.
Ως αντρας δεν μπορω να σκεφτω πως θα ηταν αποδεκτο να σου πηδηξουν το γιο και να μην σε πειραξει ιδιως οταν μιλαμε για εποχη πολυ περισσοτερο αγρια και πατριαρχικη απο οτι τωρα.
