Τι παθαίνει η περιουσία σου όταν το παιδί σου βγει αναρχικό!

[Fuerte]

πρωτο φλέμα, συνήθης πρακτική: σκύλευση νεκρών.

Ισα ίσα που το ΠΘ προσπαθεί να κρατήσει μία απόσταση από τη διήγηση των γεγονότων της ζωής της.

Διάβασε και τις αριστεράντζες της πρώην Ελευθεροτυπίας αν θέλεις να δεις κάποιους να στάζουν βιτριόλι για τη νεκρή.
https://www.huffingtonpost.gr/entry/man ... 4a99389f70

https://www.huffingtonpost.gr/entry/ets ... 78259d7092

[ST48410]

Το timing είναι απαράδεκτο.

Συμφωνώ απολύτως. Επίσης χωρίς να ξέρω τίποτα για την εκλιπούσα, υποκειμενικά το άρθρο βγάζει μια κακία.

... περιγράφοντας γεγονότα, χωρίς καθόλου σχόλια. Πες μου σε ποιο σημείο λέει κάτι υποκειμενικό.
Κακίες είναι μόνον αν είναι ψέματα ή παραφουσκωμένα.
Για το timing να το καταλάβω, αλλά εφημερίδα είναι, έκανε ένα αφιέρωμα σε άτομο που πέθανε.
Συνήθως έτσι γίνεται αν και εστιάζουν στα καλά. Εδώ ποιος να πει κάτι καλό; Ο θείος της που τον απέλυσε γιατί της έσπαγε .... κάτι;

Τι να σου πω; Μου φαίνεται μέρος της παράδοσής μας ένας σεβασμός προς αυτόν που έχει μόλις πεθάνει και τους οικείους του. Η αποτίμηση καλό είναι να γίνεται λίγο πιο ψύχραιμα και με κάποια απόσταση από τα γεγονότα. Έτσι το βλέπω. Μπορεί να κάνω λάθος. Ωστόσο το συγκεκριμένο έντυπο/ιστοσελίδα έχει και κάποιο βεβαρυμένο παρελθόν και ίσως κρίνω λίγο πιο αυστηρά.

[Dwarven Blacksmith]

Η συγκινητική στιγμή που έχεις πεθάνει ο ίδιος, έχει πεθάνει η κόρη σου, αλλά τουλάχιστον η Juno νοιάζεται για την περιουσία σου!

[Αγις]

Διαβάζοντας οτι ανέβηκε ,η εντυπωσή μου - είναι ότι ουσιαστικά τα χώνουν στον πατέρα της και όχι στην ίδια για την ζωή της και τις αποτυχίες της .

[Μηχανικός]

Η συγκινητική στιγμή που έχεις πεθάνει ο ίδιος, έχει πεθάνει η κόρη σου, αλλά τουλάχιστον η Juno νοιάζεται για την περιουσία σου!

Το τι έφτιαξες ή τι κατέστρεψες μένει στο τέλος.

[Μηχανικός]

Διαβάζοντας οτι ανέβηκε ,η εντυπωσή μου - είναι ότι ουσιαστικά τα χώνουν στον πατέρα της και όχι στην ίδια για την ζωή της και τις αποτυχίες της .

Καλά κάνουν, ο κύριος υπεύθυνος είναι ο πατέρας της.

[Fuerte]

Διαβάζοντας οτι ανέβηκε ,η εντυπωσή μου - είναι ότι ουσιαστικά τα χώνουν στον πατέρα της και όχι στην ίδια για την ζωή της και τις αποτυχίες της .

Ο Βότσης ναι, ίσως και λόγω ηλικίας αφού θα μπορούσε να είναι κόρη του. Αν εξαιρέσεις την εισαγωγή του άρθρου του μετά "μαλακώνει" και κάνει ουσιαστικά μία σύντομη αναδρομή της ιστορίας της Ε, κλείνοντας με ένα "κρίμα" για τον πρόωρο θάνατο της.

[sys3x]

Να ρωτήσουμε τη Σούλα,θα ξέρει

Εμμονή; βρήκες μια εμμονή στο πορτοφόλι; το βρήκα;

δυστυχώς δεν μπορώ να το κρύψω,είναι εβραίος γνωστό ότι εχω εμμονές,σαν άνθρωπος κι εγώ. Συγνώμη

Πχοιός; πχοιός είναι Εβραίος;;;; Τη Σούλα γλήγορα.
(:

[Μηχανικός]

Τα παιδιά των πλούσιων Εβραίων γίνονται σαν την Μάνια Τεγοπούλου;

[Αγις]

Διαβάζοντας οτι ανέβηκε ,η εντυπωσή μου - είναι ότι ουσιαστικά τα χώνουν στον πατέρα της και όχι στην ίδια για την ζωή της και τις αποτυχίες της .

Ο Βότσης ναι, ίσως και λόγω ηλικίας αφού θα μπορούσε να είναι κόρη του. Αν εξαιρέσεις την εισαγωγή του άρθρου του μετά "μαλακώνει" και κάνει ουσιαστικά μία σύντομη αναδρομή της ιστορίας της Ε, κλείνοντας με ένα "κρίμα" για τον πρόωρο θάνατο της.

και η Ναταλί τα ίδια λέει και το πρώτο φλεμα στο δικό του μαλακισμένο στύλ - κακομαθημένη και ο κόλαφος είναι για τον πατέρα.

[Fuerte]

Διαβάζοντας οτι ανέβηκε ,η εντυπωσή μου - είναι ότι ουσιαστικά τα χώνουν στον πατέρα της και όχι στην ίδια για την ζωή της και τις αποτυχίες της .

Ο Βότσης ναι, ίσως και λόγω ηλικίας αφού θα μπορούσε να είναι κόρη του. Αν εξαιρέσεις την εισαγωγή του άρθρου του μετά "μαλακώνει" και κάνει ουσιαστικά μία σύντομη αναδρομή της ιστορίας της Ε, κλείνοντας με ένα "κρίμα" για τον πρόωρο θάνατο της.

και η Ναταλί τα ίδια λέει και το πρώτο φλεμα στο δικό του μαλακισμένο στύλ - κακομαθημένη και ο κόλαφος είναι για τον πατέρα.

Μπα. Η Ναταλί καμία σχέση με τα άλλα δύο. Βγάζει εμπάθεια και βασικά την μακαρίτισα κατηγορεί και όχι τόσο τον πατέρα της, με αναφορά στον αλκοολισμό της και ψυχογράφημα εκ του προχείρου.

Που σημαίνει ότι η νεκρή δεν δεδικαίωται, αλλά εμένα τουλάχιστον επιτρέψτε να μη χαίρομαι μ΄αυτό τον θάνατο. Να λυπάμαι για αυτή τη γυναίκα που δαιμονικά έξυπνη και τραγικά, ή - ακόμα χειρότερα - σχεδόν πεισματικά κι οργανωμένα αυτοκαταστροφική, κατόρθωσε μέχρι τα 59 της να είναι η βαθιά θλιμμένη (γιατί τί άλλο φανερώνει ο εθισμός στο ποτό) βασίλισσα των σκουπιδιών. Των σκουπιδιών και των ερειπίων μίας δημοσιογραφικής Αριστερής Αυτοκρατορίας όπως υπήρξε η Ελευθεροτυπία την οποία ασφαλώς ένα κομμάτι ενοχλημένων και ισχυρών πολιτικών αντιπάλων προσπάθησε να τη συντρίψει ειδικά όταν ακούστηκαν οι πρώτοι τριγμοί στα - όχι και τόσο γερά όπως αποδείχτηκε - θεμέλιά της. Αλλά μήπως και η ίδια η βασίλισσα που κλήθηκε ξαφνικά να βασιλεύσει, μεσήλιξ πια κι ανεπάγγελτη ως τότε, δεν ήταν γυμνή, απροετοίμαστη, πεισματάρα, μονομανής, αυταρχική κι απολύτως ανέτοιμη για να κυβερνήσει; Απολύτως ακατάλληλη για να σώσει την Αυτοκρατορία της; Απολύτως κατάλληλη για να την ακρωτηριάσει πρώτα (ξεσκίζο

[Βινόσαυρος]

Ο Βότσης ναι, ίσως και λόγω ηλικίας αφού θα μπορούσε να είναι κόρη του. Αν εξαιρέσεις την εισαγωγή του άρθρου του μετά "μαλακώνει" και κάνει ουσιαστικά μία σύντομη αναδρομή της ιστορίας της Ε, κλείνοντας με ένα "κρίμα" για τον πρόωρο θάνατο της.

και η Ναταλί τα ίδια λέει και το πρώτο φλεμα στο δικό του μαλακισμένο στύλ - κακομαθημένη και ο κόλαφος είναι για τον πατέρα.

Μπα. Η Ναταλί καμία σχέση με τα άλλα δύο. Βγάζει εμπάθεια και βασικά την μακαρίτισα κατηγορεί και όχι τόσο τον πατέρα της, με αναφορά στον αλκοολισμό της και ψυχογράφημα εκ του προχείρου.

Που σημαίνει ότι η νεκρή δεν δεδικαίωται, αλλά εμένα τουλάχιστον επιτρέψτε να μη χαίρομαι μ΄αυτό τον θάνατο. Να λυπάμαι για αυτή τη γυναίκα που δαιμονικά έξυπνη και τραγικά, ή - ακόμα χειρότερα - σχεδόν πεισματικά κι οργανωμένα αυτοκαταστροφική, κατόρθωσε μέχρι τα 59 της να είναι η βαθιά θλιμμένη (γιατί τί άλλο φανερώνει ο εθισμός στο ποτό) βασίλισσα των σκουπιδιών. Των σκουπιδιών και των ερειπίων μίας δημοσιογραφικής Αριστερής Αυτοκρατορίας όπως υπήρξε η Ελευθεροτυπία την οποία ασφαλώς ένα κομμάτι ενοχλημένων και ισχυρών πολιτικών αντιπάλων προσπάθησε να τη συντρίψει ειδικά όταν ακούστηκαν οι πρώτοι τριγμοί στα - όχι και τόσο γερά όπως αποδείχτηκε - θεμέλιά της. Αλλά μήπως και η ίδια η βασίλισσα που κλήθηκε ξαφνικά να βασιλεύσει, μεσήλιξ πια κι ανεπάγγελτη ως τότε, δεν ήταν γυμνή, απροετοίμαστη, πεισματάρα, μονομανής, αυταρχική κι απολύτως ανέτοιμη για να κυβερνήσει; Απολύτως ακατάλληλη για να σώσει την Αυτοκρατορία της; Απολύτως κατάλληλη για να την ακρωτηριάσει πρώτα (ξεσκίζο

όχι δεν κάνει πολιτική σπέκουλα

[Yochanan]

http://www.lifo.gr/articles/opinions/19 ... y-thanatoy

Moυ είπαν ότι στα social media περιυβρίζουν τη νεκρή Μάνια Τεγοπούλου. Δεν έχω ψάξει να δω με τα δικά μου μάτια. Είναι ένα γκώσιμο οριστικό αυτό που με έχει πιάσει με την ψηφιακή παθολογία . Δεν έχω περιέργεια καμμία. Ξέρω τι τρέχει. Ξέρω τι νεύρο ερεθίζεται. Δεν χρειάζεται να κάνω ζουμ στις λεπτομέρειες του φόνου. Δεν εκπλήττομαι επίσης. Κτήνη υπήρχαν πάντα στη κοινωνία μας. Κτήνη που γέννησαν νέα κτήνη, πιο τεχνολογικά καταρτισμένα. Sophisticated bitches. Νόμιζα όμως ότι ο θάνατος είναι ένα σύνορο, όπου ακόμα και τα κτήνη σταματάνε. Από τον Όμηρο και τις Τρωάδες μέχρι σήμερα, η περιύβριση νεκρού είναι ένδειξη κορυφαίας βαρβαρότητας, οι άταφοι πολεμιστές διπλά ταπεινωμένοι. Τώρα, θρασίμια στέκονται κορδωμένα πάνω από τους ανοιχτούς τάφους και αποπατούν σε δημόσια θέα, αποενοχοποιημένα, με την άρρωστη ζητωκραυγή του όχλου να τους δίνει το ρυθμό. Ένα ηθικό «πουτάνα όλα» που πρωτοεκφράστηκε με το «Σκατά στο τάφο του Μπακογιάννη» και οδήγησε στο μακελειό του facebook και το μηδενιστικό ίσιωμα του Σύριζα. Δεν συμπαθούσα την Μάνια Τεγοπούλου. Επί της δικής της εποχής παραιτήθηκα από την Ελευθεροτυπία και η ίδια αργότερα μου έκανε μια από τις μεγαλύτερες εκδοτικές απρέπειες: μου πήρε νύχτα ένα ολόκληρο τμήμα εργαζομένων, για να φτιάξει το ευθέως ανταγωνιστικό free press της (που σύντομα ναυάγησε). Κοντά σε αυτά ξέρω πόσο ανεπαρκώς διαχειρίστηκε την εφημερίδα της, η οποία αν και δεν ήταν τόσο αγγελική όσο την περιγράφουν οι ταλαιπωρημένοι νοσταλγοί της, συγκριτικά με πλείστες άλλες ήταν μια χαρά. Oπότε έχω λόγους να μη την συμπαθώ. Και στην νεκρολογία της, αν δημοσίευα κάποια, θα κατέγραφα δίπλα στα βιογραφικά στοιχεία της τούς λάθος χειρισμούς και την επιπολαιότητα με την οποία αποτελείωσε ένα μεγαθήριο και κυρίως τους ανθρώπους που δούλευαν εκεί. Έτσι οφείλουν να είναι οι νεκρολογίες των δημοσίων προσώπων. Ακριβείς. Όμως μπροστά στο νεκρό της σώμα, θα έμενα αμίλητος. Χωρίς κακία - ό,τι κι αν έγινε. Ό,τι κι αν μού έκανε. Γιατί αυτό ακριβώς με διαφοροποιεί από τα σκυλιά, που αγνοούν ότι θα πεθάνουν αύριο: ξέρω ότι αυτή πέθανε ενώ εγώ ζω. Πράγμα που συνιστά την μεγαλύτερη διαφορά του κόσμου! Ξέρω ότι η σύντομη ζωή, ακριβώς επειδή είναι αδιανόητα σύντομη, οφείλει δια του στοχασμού να υπερβεί τον εαυτό της. Και να παράξει από την απελπισία της, ανθρωπισμό και ομορφιά. Κανένας θάνατος δεν είναι καλός. Ακόμη και μπροστά στη σορό ενός εγκληματία, δεν μπορείς παρά να κάνεις πικρές σκέψεις για το τί είσαι εσύ. Ψιλά γράμματα, το ξέρω. Ιδίως για το ψηφιακό προλεταριάτο με την τρύπια τσέπη και τα μεγάλα όνειρα, που το 'παιξαν στα ζάρια και το τρέλαναν τα χίπικα γεράκια της Σίλικον Βάλεϊ: αφού το απογύμνωσαν από τον ιδιωτικό του κόσμο, το έπεισαν ότι η άπραγη κακία των social media είναι ελευθερία έκφρασης, κι ο ξέκωλος ναρκισσισμός του ίνσταγκραμ ότι είναι ντόλτσε βίτα. Έτσι, μασώντας τσίχλα, ξεπεράστηκε και το ταμπού του θανάτου. Πηγή: www.lifo.gr

[Juno]

http://www.lifo.gr/articles/opinions/19 ... y-thanatoy

Moυ είπαν ότι στα social media περιυβρίζουν τη νεκρή Μάνια Τεγοπούλου. Δεν έχω ψάξει να δω με τα δικά μου μάτια. Είναι ένα γκώσιμο οριστικό αυτό που με έχει πιάσει με την ψηφιακή παθολογία . Δεν έχω περιέργεια καμμία. Ξέρω τι τρέχει. Ξέρω τι νεύρο ερεθίζεται. Δεν χρειάζεται να κάνω ζουμ στις λεπτομέρειες του φόνου. Δεν εκπλήττομαι επίσης. Κτήνη υπήρχαν πάντα στη κοινωνία μας. Κτήνη που γέννησαν νέα κτήνη, πιο τεχνολογικά καταρτισμένα. Sophisticated bitches. Νόμιζα όμως ότι ο θάνατος είναι ένα σύνορο, όπου ακόμα και τα κτήνη σταματάνε. Από τον Όμηρο και τις Τρωάδες μέχρι σήμερα, η περιύβριση νεκρού είναι ένδειξη κορυφαίας βαρβαρότητας, οι άταφοι πολεμιστές διπλά ταπεινωμένοι. Τώρα, θρασίμια στέκονται κορδωμένα πάνω από τους ανοιχτούς τάφους και αποπατούν σε δημόσια θέα, αποενοχοποιημένα, με την άρρωστη ζητωκραυγή του όχλου να τους δίνει το ρυθμό. Ένα ηθικό «πουτάνα όλα» που πρωτοεκφράστηκε με το «Σκατά στο τάφο του Μπακογιάννη» και οδήγησε στο μακελειό του facebook και το μηδενιστικό ίσιωμα του Σύριζα.

Μόνο που το link που έβαλα εγώ, δεν την περιυβρίζει. Είναι μια σύντομη βιογραφία. Αν η πορεία της στην εφημερίδα-κληρονομιά της και η ζωή της γενικότερα ήταν τραγική, δεν φταίει ο δημοσιογράφος που προσπαθεί να παραμείνει αντικειμενικός κρατώντας απόσταση περιγράφοντας. Δεν αποδίδει χαρακτηρισμούς, δεν το γυρίζει σε προσωπική επίθεση, απλώς λέει τι έκανε η μακαρίτισσα.

Ακούστηκαν και βρισιές όπως σκ**** στον τάφο; Αποκλείεται γιατί ήταν αναρχοαριστερή και μόνον οι αριστεροί τα λένε αυτά.
Αν πέθαινε κάποιος δεξιός που είχε κάνει τέτοια ζωή, ναι, θα είχε γεμίσει το web με τέτοια γιατί αυτή είναι η αριστερά.

Πώς θα μπορούσε να το παρουσιάσει καλύτερα, για πες να μάθουμε.
Να το αγνοήσουν τα ΜΜΕ σαν γεγονός, ξέχνα το. Ήταν δημόσιο πρόσωπο και ιδιοκτήτρια μίας από τις μεγαλύτερες και μακροβιότερες εφημερίδες της μεταπολίτευσης. ΘΑ έλεγαν κάτι, τώρα συζητάμε τι έπρεπε να πουν και θα ήθελα να ακούσω γνώμες πάνω σε αυτό.

Η συγκινητική στιγμή που έχεις πεθάνει ο ίδιος, έχει πεθάνει η κόρη σου, αλλά τουλάχιστον η Juno νοιάζεται για την περιουσία σου!

Να στο εξηγήσω: κάποια διάσημη πέθανε, τα ΜΜΕ της κάνουν αφιερώματα και κανείς δεν βρήκε κάτι καλό να πει. Αν πάλι δεν το καταλαβαίνεις, είναι αλλού το πρόβλημα.

[Juno]

http://www.lifo.gr/articles/opinions/19 ... y-thanatoy

Moυ είπαν ότι στα social media περιυβρίζουν τη νεκρή Μάνια Τεγοπούλου. Δεν έχω ψάξει να δω με τα δικά μου μάτια. Είναι ένα γκώσιμο οριστικό αυτό που με έχει πιάσει με την ψηφιακή παθολογία . Δεν έχω περιέργεια καμμία. Ξέρω τι τρέχει. Ξέρω τι νεύρο ερεθίζεται. Δεν χρειάζεται να κάνω ζουμ στις λεπτομέρειες του φόνου. Δεν εκπλήττομαι επίσης. Κτήνη υπήρχαν πάντα στη κοινωνία μας. Κτήνη που γέννησαν νέα κτήνη, πιο τεχνολογικά καταρτισμένα. Sophisticated bitches. Νόμιζα όμως ότι ο θάνατος είναι ένα σύνορο, όπου ακόμα και τα κτήνη σταματάνε. Από τον Όμηρο και τις Τρωάδες μέχρι σήμερα, η περιύβριση νεκρού είναι ένδειξη κορυφαίας βαρβαρότητας, οι άταφοι πολεμιστές διπλά ταπεινωμένοι. Τώρα, θρασίμια στέκονται κορδωμένα πάνω από τους ανοιχτούς τάφους και αποπατούν σε δημόσια θέα, αποενοχοποιημένα, με την άρρωστη ζητωκραυγή του όχλου να τους δίνει το ρυθμό. Ένα ηθικό «πουτάνα όλα» που πρωτοεκφράστηκε με το «Σκατά στο τάφο του Μπακογιάννη» και οδήγησε στο μακελειό του facebook και το μηδενιστικό ίσιωμα του Σύριζα. Δεν συμπαθούσα την Μάνια Τεγοπούλου. Επί της δικής της εποχής παραιτήθηκα από την Ελευθεροτυπία και η ίδια αργότερα μου έκανε μια από τις μεγαλύτερες εκδοτικές απρέπειες: μου πήρε νύχτα ένα ολόκληρο τμήμα εργαζομένων, για να φτιάξει το ευθέως ανταγωνιστικό free press της (που σύντομα ναυάγησε). Κοντά σε αυτά ξέρω πόσο ανεπαρκώς διαχειρίστηκε την εφημερίδα της, η οποία αν και δεν ήταν τόσο αγγελική όσο την περιγράφουν οι ταλαιπωρημένοι νοσταλγοί της, συγκριτικά με πλείστες άλλες ήταν μια χαρά. Oπότε έχω λόγους να μη την συμπαθώ. Και στην νεκρολογία της, αν δημοσίευα κάποια, θα κατέγραφα δίπλα στα βιογραφικά στοιχεία της τούς λάθος χειρισμούς και την επιπολαιότητα με την οποία αποτελείωσε ένα μεγαθήριο και κυρίως τους ανθρώπους που δούλευαν εκεί. Έτσι οφείλουν να είναι οι νεκρολογίες των δημοσίων προσώπων. Ακριβείς. Όμως μπροστά στο νεκρό της σώμα, θα έμενα αμίλητος. Χωρίς κακία - ό,τι κι αν έγινε. Ό,τι κι αν μού έκανε. Γιατί αυτό ακριβώς με διαφοροποιεί από τα σκυλιά, που αγνοούν ότι θα πεθάνουν αύριο: ξέρω ότι αυτή πέθανε ενώ εγώ ζω. Πράγμα που συνιστά την μεγαλύτερη διαφορά του κόσμου! Ξέρω ότι η σύντομη ζωή, ακριβώς επειδή είναι αδιανόητα σύντομη, οφείλει δια του στοχασμού να υπερβεί τον εαυτό της. Και να παράξει από την απελπισία της, ανθρωπισμό και ομορφιά. Κανένας θάνατος δεν είναι καλός. Ακόμη και μπροστά στη σορό ενός εγκληματία, δεν μπορείς παρά να κάνεις πικρές σκέψεις για το τί είσαι εσύ. Ψιλά γράμματα, το ξέρω. Ιδίως για το ψηφιακό προλεταριάτο με την τρύπια τσέπη και τα μεγάλα όνειρα, που το 'παιξαν στα ζάρια και το τρέλαναν τα χίπικα γεράκια της Σίλικον Βάλεϊ: αφού το απογύμνωσαν από τον ιδιωτικό του κόσμο, το έπεισαν ότι η άπραγη κακία των social media είναι ελευθερία έκφρασης, κι ο ξέκωλος ναρκισσισμός του ίνσταγκραμ ότι είναι ντόλτσε βίτα. Έτσι, μασώντας τσίχλα, ξεπεράστηκε και το ταμπού του θανάτου. Πηγή: www.lifo.gr

Χρειαζόμαστε επειγόντως νήμα "απίστευτα αυτοτρομπονιάσματα που δεν πρέπει να χαθούν"! Βρε Yochi, τι διαφορά έχει το άρθρο που έβαλα από τα μαρκαρισμένα; Μιλάει σε άλλο ύφος;