Αρίστος έγραψε: ↑03 Νοέμ 2024, 17:04
Σαββάτιος έγραψε: ↑03 Νοέμ 2024, 15:02
Δεν καταλαβαίνω τι γράφεις. Η ζωή μετά την Ανάσταση που έπεται του θανάτου είναι μετά θάνατον ζωή. Σωστά; Οι Εβραίοι πίστευαν ότι όλοι οι νεκροί θα αναστηθούν στην εποχή του Μεσσία (άρα θα έχουν μια μετά θάνατον ζωή). Οι Σαδουκκαίοι το αρνούνταν αυτό και αυτοί ήταν η μειοψηφία.
Ξαναδιαβασε αυτο που σου ανεβασα, μιλαμε για τους Εβραιους την περιοδο που αναπτυχθηκε ο Χριστιανισμος και παλιοτερα.
Σε καμια Ανασταση δεν πιστευαν πλην καποιων σεκτων...
ακριβως γιατι δεν πιστευαν σε αθανατη ψυχη.
Ο αρχαίος γιαχβισμός άλλωστε δεν αναγνωρίζει κάποια εσχατολογική προοπτική, αλλά βλέπει στο θάνατο το τέλος του ανθρώπου[89]. Τ
ο ιδεώδες του αρχαίου Ισραηλίτη ήταν να πεθάνει πλήρης ημερών, ευτυχισμένος και με πολλούς απογόνους όπως οι Πατριάρχες. Πέρα από αυτό δεν επιθυμούσε τίποτε. Όταν τύχαινε μακροβιότητας και ευημερίας, τότε θεωρούσε ότι ήταν ευλογημένος από το Θεό. Το μόνο που φοβόταν αυτός ο άνθρωπος ήταν ο πρόωρος θάνατος, τον οποίο προσπαθούσε να αποσοβήσει, παρακαλώντας τον Θεό. Ο νεκρός, σύμφωνα με αυτήν τη αντίληψη είναι μία αδύναμη οντότητα, την οποία ακόμη ο ίδιος ο Θεός παύει πια να φροντίζει. Το χέρι Του δεν μπορεί πια να την φθάσει εκεί που είναι.
.
Προφητεία Προφήτη Ιεζεκιήλ:
Καὶ ἐγένετο ἐπ᾿ ἐμὲ χεὶρ Κυρίου, καὶ ἐξήγαγέ με ἐν πνεύματι Κύριος καὶ ἔθηκέ με ἐν μέσῳ τοῦ πεδίου, καὶ τοῦτο ἦν μεστὸν ὀστέων ἀνθρωπίνων·καὶ περιήγαγέ με ἐπ᾿ αὐτὰ κυκλόθεν κύκλῳ, καὶ ἰδοὺ πολλὰ σφόδρα ἐπὶ προσώπου τοῦ πεδίου, ξηρὰ σφόδρα. καὶ εἶπε πρός με· υἱὲ ἀνθρώπου, εἰ ζήσεται τὰ ὀστέα ταῦτα; καὶ εἶπα· Κύριε Κύριε, σὺ ἐπίστῃ ταῦτα. καὶ εἶπε πρός με· προφήτευσον ἐπὶ τὰ ὀστᾶ ταῦτα καὶ ἐρεῖς αὐτοῖς· τὰ ὀστᾶ τὰ ξηρά, ἀκούσατε λόγον Κυρίου· Τα οστά τα ξηρά ακούσατε τον λόγον του Κυρίου. τάδε λέγει Κύριος τοῖς ὀστέοις τούτοις· ἰδοὺ ἐγὼ φέρω ἐφ᾿ ὑμᾶς πνεῦμα ζωῆς καὶ δώσω ἐφ᾿ ὑμᾶς νεῦρα καὶ ἀνάξω ἐφ᾿ ὑμᾶς σάρκας, καὶ ἐκτενῶ ἐφ᾿ ὑμᾶς δέρμα καὶ δώσω πνεῦμά μου εἰς ὑμᾶς, καὶ ζήσεσθε· καὶ γνώσεσθε ὅτι ἐγώ εἰμι Κύριος. καὶ ἐπροφήτευσα καθὼς ἐνετείλατό μοι. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἐμὲ προφητεῦσαι καὶ ἰδοὺ σεισμός, καὶ προσήγαγε τὰ ὀστᾶ ἑκάτερον πρὸς τὴν ἁρμονίαν αὐτοῦ. καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ ἐπ᾿ αὐτὰ νεῦρα καὶ σάρκες ἐφύοντο, καὶ ἀνέβαινεν ἐπ᾿ αὐτὰ δέρμα ἐπάνω, καὶ πνεῦμα οὐκ ἦν ἐπ᾿ αὐτοῖς. καὶ εἶπε πρός με· προφήτευσον ἐπὶ τὸ πνεῦμα, προφήτευσον, υἱὲ ἀνθρώπου, καὶ εἰπὸν τῷ πνεύματι· τάδε λέγει Κύριος· ἐκ τῶν τεσσάρων πνευμάτων ἐλθὲ καὶ ἐμφύσησον εἰς τοὺς νεκροὺς τούτους, καὶ ζησάτωσαν. καὶ ἐπροφήτευσα καθότι ἐνετείλατό μοι· καὶ εἰσῆλθεν εἰς αὐτοὺς τὸ πνεῦμα, καὶ ἔζησαν καὶ ἔστησαν ἐπὶ τῶν ποδῶν αὐτῶν, συναγωγὴ πολλὴ σφόδρα. καὶ ἐλάλησε Κύριος πρός με λέγων· υἱὲ ἀνθρώπου, τὰ ὀστᾶ ταῦτα πᾶς οἶκος Ἰσραήλ ἐστι, καὶ αὐτοὶ λέγουσι· ξηρὰ γέγονε τὰ ὀστᾶ ἡμῶν, ἀπόλωλεν ἡ ἐλπὶς ἡμῶν, διαπεφωνήκαμεν. διὰ τοῦτο προφήτευσον καὶ εἰπὸν πρὸς αὐτούς· τάδε λέγει Κύριος· ἰδοὺ ἐγὼ ἀνοίγω τὰ μνήματα ὑμῶν καὶ ἀνάξω ὑμᾶς ἐκ τῶν μνημάτων ὑμῶν καὶ εἰσάξω ὑμᾶς εἰς τὴν γῆν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ γνώσεσθε ὅτι ἐγώ εἰμι Κύριος ἐν τῷ ἀνοῖξαί με τοὺς τάφους ὑμῶν τοῦ ἀναγαγεῖν με ἐκ τῶν τάφων τὸν λαόν μου. καὶ δώσω πνεῦμά μου εἰς ὑμᾶς, καὶ ζήσεσθε, καὶ θήσομαι ὑμᾶς ἐπὶ τὴν γῆν ὑμῶν, καὶ γνώσεσθε ὅτι ἐγὼ Κύριος· λελάληκα καὶ ποιήσω, λέγει Κύριος.
Εμείς συζητούσαμε για μετά θάνατον ζωή. Υπάρχει αυτή στην εβραϊκή σκέψη; Ναι ή Όχι. Άλλο πράγμα είναι η αθανασία της ψυχής. Όπως σου έγραψα πιο πάνω:
Αλήθεια βρε Αρίστο; Οι «λιγοστοί Εβραίοι» δεν ήταν αυτοί που πίστευαν στην μεταθανάτεια ζωή αλλά αυτοί που δεν πίστευαν στην μεταθανάτεια ζωή και λέγονταν Σαδουκκαίοι. Αυτοί είχαν επηρεαστεί από την ελληνική φιλοσοφία του Επίκουρου (ένα από τα κυρίαρχα [ελληνικά] φιλοσοφικά ρεύματα της εποχής)... Η κόλαση ήταν πλατωνική επιρροή στους ελληνιστές Ιουδαίους πριν την ύπαρξη των Χριστιανών (π.χ. Σοφία Σολομώντος Παλαιάς Διαθήκης)...
Τώρα η αθανασία της ψυχής είναι πλατωνική επίδραση που εντοπίζεται στα τελευταία κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης (λ.χ. Σοφία Σολομώντος) που γράφτηκαν από ελληνιστές Ιουδαίους (πριν τον Χριστιανισμό). Συνεπως και αυτή υπήρχε στους εβραϊκούς κύκλους πριν τον Χριστιανισμό. Οι Χριστιανοί το πήραν από τους ελληνιστές Εβραίους (τους οποίους στόχευε ο Χριστιανισμός αρχικά) και βεβαίως την Παλαιά Διαθήκη που συμπεριελάμβανε τα εν λόγω συγγράμματα όχι από τους [αρχαίους] Έλληνες άμεσα. Πόσο δε μάλλον αυτό το στοιχείο να επιβίωσε ως αντίσταση στην θρησκευτική καινοτομία εκ μέρους των [αρχαίων] Ελλήνων. Σημειωτέον, οι ελληνιστές Ιουδαίοι ήταν η πλειοψηφία των Εβραίων της εποχής.