Με μπερδεύεις
Ζενίθεδρος, με μπερδεύεις!
Εντάξει, ας αφήσουμε τα του Φαραώ, αφού έχουμε διαφορετική (ερμηνευτική) άποψη και δεν θα βγάλουμε άκρη.
Αλλά τώρα βάζεις νέο θέμα, που δεν νομίζω να συμπίπτει με την κλασική εκκλησιαστική ερμηνεία και παραδοχή.
Κατ' αρχάς, δεν γνωρίζω αν το "αυτεξούσιο" έχει όντως δύο επίπεδα. Το προπτωτικό και το μεταπτωτικό.
Αυτό χρειάζεται επιβεβαίωση από έναν θεολόγο.
Θα καλούσα τον
Στύγιος, αλλά αυτός είναι ερασιτέχνης θεολόγος Β' εθνικής...

Έπειτα, έχω την άποψη πως αυτεξούσιο, σημαίνει "
κάνω ό,τι θέλω/αποφασίσω εγώ", είτε καλό είτε κακό,
χωρίς να επεμβαίνει ο Θεός στην απόφασή μου αυτή.
Και επίσης νομίζω, πως ακόμα και αν υπάρχει προπτωτικό/μεταπτωτικό αυτεξούσιο, δεν υπάρχει αξιακή μεταβολή στην δυνατότητα χρήσης του.
Δηλαδή, θα αποφασίσω ό,τι θέλω εγώ και ο Θεός δεν θα επέμβει. Χωρίς "παραθυράκια" κατά το δοκούν.
Έχει διαλαληθεί κατά κόρον, από επιφανείς θεολόγους, όπως ο Θ. Φάρος, των οποίων ομιλίες (στην εκπομπή "Στα Άκρα" ) έχω παρακολουθήσει επισταμένως, πως ο Θεός δεν επεμβαίνει, καθ' οιονδήποτε τρόπο, στο αυτεξούσιο, επειδή αυτό θα σήμαινε και την κατάργησή του.
Εσύ πάλι, λες πως όχι μόνον δεν υπάρχει ουσιαστικά αυτεξούσιο στον μεταπτωτικό άνθρωπο, αλλά και πως ο Θεός σέβεται μεν την όποια ροπή, αλλά και πως την ενισχύει σε κάποιες περιπτώσεις.
Εγώ αποφασίζω να πράξω κάτι καλό ή κακό. Και έρχεται ο Θεός (σε "ορισμένες περιπτώσεις"), και ενισχύει την δυναμική της απόφασής μου αυτής.
Μα αυτό είναι "θεϊκή επέμβαση" στο αυτεξούσιό μου!
Και εντάξει αν είναι το καλό η επιλογή μου, ας με "σπρώξει" λίγο προς τα εκεί(αν και δεν θα έπρεπε!).
Αν όμως είναι το κακό, τότε ο Θεός θα με "σπρώξει" πιο δυνατά προς το κακό!