Υπάρχει το σύμπαν χωρίς τον παρατηρητή?

[ksk]

Ο "τελικός" παρατηρητής είναι ο Θεός, επομένως δεν παύει ποτέ να υφίσταται παρατηρητής..
Και γι' αυτόν τον λόγο δεν είναι ψεύτικο.. Προσομοίωση ή ο,τιδήποτε άλλο θα μπορούσε (ίσως), αλλά ψεύτικο όχι..

Γιατί; Ποιος ο σκοπός;

Για να μελεταμε το περιβαλλον μας και να περναμε τις πληροφοριες στις επομενες γενεες. Αν δεις την ανθρωποτητα απο ψηλα τι ειμαστε? Βιολογικες μηχανες που αναπαραγονται και πριν πεθανουν εχουν την δυνατοτητα να μελετησουν το περιβαλλον τους και να περασουν την πληροφορια στην επομενη γενια. Εχουμε νοηση που μας κανει περιεργους και ψαχνουμε τι γινετε γυρω μας, αντιχειρες που μας βοηθανε να μελεταμε και να κατασκευαζουμε πραγματα καθως και λογο, τοσο γραπτο οσο και προφορικο, που μας βοηθαει να μεταδιδουμε τις γνωσεις μας οχι μονο σε αυτους που ζουνε γυρω μας αλλα και στις επομενες γενεες. Δηλαδη μιλαμε για δημιουργο με δικια τους ατζεντα που μας κοιτα "απο ψηλα" καθως εμεις ασχολουμαστε με τον μικροκοσμο μας. Για μενα το ερωτημα ειναι αν η ανθρωποτητα ειναι η τελικη κατασκευη η αν τωρα φτιαχνει "βελτιωμενους ανθρωπους" με τους οποιους θα μας αντικαταστησει(κατι σαν audi a3 σε a4). Θα μαθουμε την ημερα της κρισεως που λενε και οι θρησκοι

Οι πληροφορίες που περνάνε προς επιβίωση δεν είναι προνόμιο του ανθρώπινου είδους...
Δλδ φτιαχτήκαμε για να μελετάμε το περιβάλλον που φτιάχτηκε από τον θεό παρατηρητή;

[taxalata xalasa]

Όντως όλοι συμφωνούν μήπως υπάρχει περίπτωση να επιβιώσουν διαφωνώντας;
Ακόμη και το ίδιο το μυαλό τους θα τους αποβάλλει αφού έχει δομηθεί ετσι

Εξαρτάται τι σημαίνει το συμφωνούν. Σε μαθηματικό επίπεδο, αν είμαστε foundationally στην ίδια αριθμητική δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι πέρα από το να συμφωνήσουμε (γιατί αλλιώς δεν θα ήμασταν στην ίδια αριθμητική). Σε ένα εμπειρικό context είναι σίγουρο νοητό 1 + 1 μανταρίνια να μην είναι 2 μανταρίνια.

Το point του stav ως αιώνιου contrarian είναι ότι παρόλο που στην αριθμητική που μας διδάξανε ότι 1+1=2, αυτό μπορεί να μην είναι verifiable στο εμπειρικο context.

Η ίδια συζήτηση μπορεί να γίνει και σε πιο ενδιαφέροντα concept, όπως ο modus ponens, που είναι φαινομενικά ίσως και πιο fundamental από το 1+1=2. Το θέμα είναι τι σημασία έχει για την αριθμητική το εμπειρικό context (ή για την λογική for that matter), όπου η απάντηση μπορεί να είναι μια χαρά και το "καμία".

Σωστά, αυτός είναι και ο σκοπός των αξιωμάτων- αληθής γνώση και αναγκαία αντικειμενική- όσον αφορά τον σταβι θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει διαφορετικό παράδειγμα πρόσθεσης όπου εκεί το δεύτερο σκέλος από μόνο του δεν μας δίνει την ανάλυση.
Έχει όμως δίκιο, δεν είναι δυο μανταρινια
Ελπίζω να μην κάνουμε ότι και στις σοκολατες
Υ.Γ θα πόνταρα στο "καμία".

προβοκαρεις... ποσα μανταρινια ειναι;
αμα τα φαω δεν θα μεινει ουτε ενα, αλλα πρεπει να τα φαω πρωτα... δεν θα φαω ομως κανενα μανταρινι, αλλα θα φαω 1 και 1 μανταρινι, δηλαδη 2, πρωτου γινουν κανενα...

[ksk]

Το σύμπαν υπάρχει χωρίς τον παρατηρητή...
η αντίληψη του αισθητού - προσωπικού "σύμπαντος" παύει να υπάρχει αν πεθάνει ο παρατηρητής....

για να μην παρεξηγιόμαστε...

Ναι, όχι όμως με την μορφή που του δίνει ο παρατηρητής.

Το σύμπαν είναι η μορφή που του δίνει ο παρατηρητής.
Καθένας έχει μία εικόνα για τον κόσμο που τον περιβάλλει. Κι όταν αναφέρομαι σε εικόνα, δεν γράφω για οπτικό ζήτημα.
Κάθε άνθρωπος έχει μοναδικό τρόπο να αλληλοσυνδέει τα βιώματά του σε μία ολοτική ιδέα που αποκαλεί σύμπαν. Το σύμπαν είναι πλασμένο επάνω στα βιώματά του.

Τώρα, καθένας πιστεύει ότι αυτό που έχει πλάσει ο ίδιος ως σύμπαν στο νου του είναι ταυτόσημο με ένα αντικείμενο έξω από το νου του, με το οποίο αλληλοεπιδρά. Κι εκεί είναι που μπερδεύεται ο taxalataxalasas στη μεταξύ μας συζήτηση.
Το ίδιο πίστευε κάθε ένας από τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που προηγήθηκαν αυτών που ζουν τώρα: ότι υπάρχει ένα αντικείμενο το οποίο είναι ταυτόσημο με αυτό που ο ίδιος σημείωνε ως σύμπαν στο νου του. Άσχετα αν το έβλεπαν επίπεδο, να πατά επάνω σε ελέφαντες, να στηρίζεται σε χελώνες, να είναι φωτιά, να είναι νερό κλπ. Καθένας είχε πάντοτε την πεποίθηση ότι ξέρει το ένα και μοναδικό σύμπαν που έχει σχηματίσει στο κεφάλι του.
Με την έλευση των φυσικών επιστημών, καθένας νομίζει ότι αυτό που περιγράφεται στις φυσικές επιστήμες ως σύμπαν είναι ένα, μοναδικό, και φυσικά είναι αυτό που έχει φτιάξει ο ίδιος στο κεφάλι του και το έχει ονομάσει με τον ίδιο τρόπο.

Κατανοώ τι λες αλλά μιλώ για την ενέργεια στην πυκνότερη μορφή της και όχι το πως την μορφοποιεί ο καθένας μέσα του.

[taxalata xalasa]

Το σύμπαν υπάρχει χωρίς τον παρατηρητή...
η αντίληψη του αισθητού - προσωπικού "σύμπαντος" παύει να υπάρχει αν πεθάνει ο παρατηρητής....

για να μην παρεξηγιόμαστε...

Ναι, όχι όμως με την μορφή που του δίνει ο παρατηρητής.

Το σύμπαν είναι η μορφή που του δίνει ο παρατηρητής.
Καθένας έχει μία εικόνα για τον κόσμο που τον περιβάλλει. Κι όταν αναφέρομαι σε εικόνα, δεν γράφω για οπτικό ζήτημα.
Κάθε άνθρωπος έχει μοναδικό τρόπο να αλληλοσυνδέει τα βιώματά του σε μία ολοτική ιδέα που αποκαλεί σύμπαν. Το σύμπαν είναι πλασμένο επάνω στα βιώματά του.

Τώρα, καθένας πιστεύει ότι αυτό που έχει πλάσει ο ίδιος ως σύμπαν στο νου του είναι ταυτόσημο με ένα αντικείμενο έξω από το νου του, με το οποίο αλληλοεπιδρά. Κι εκεί είναι που μπερδεύεται ο taxalataxalasas στη μεταξύ μας συζήτηση.
Το ίδιο πίστευε κάθε ένας από τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που προηγήθηκαν αυτών που ζουν τώρα: ότι υπάρχει ένα αντικείμενο το οποίο είναι ταυτόσημο με αυτό που ο ίδιος σημείωνε ως σύμπαν στο νου του. Άσχετα αν το έβλεπαν επίπεδο, να πατά επάνω σε ελέφαντες, να στηρίζεται σε χελώνες, να είναι φωτιά, να είναι νερό κλπ. Καθένας είχε πάντοτε την πεποίθηση ότι ξέρει το ένα και μοναδικό σύμπαν που έχει σχηματίσει στο κεφάλι του.
Με την έλευση των φυσικών επιστημών, καθένας νομίζει ότι αυτό που περιγράφεται στις φυσικές επιστήμες ως σύμπαν είναι ένα, μοναδικό, και φυσικά είναι αυτό που έχει φτιάξει ο ίδιος στο κεφάλι του και το έχει ονομάσει με τον ίδιο τρόπο.

ο taxalataxalasa δεν μπερδευεται με αυτα που γραφεις... εσυ τα μπερδευεις και δεν δεχεσαι το αυτονοητο... θες να πας την διαδρομη αθηνα-πειραια διαμεσου κινας και χανεσαι στον δρομο...

[ksk]

Εξαρτάται τι σημαίνει το συμφωνούν. Σε μαθηματικό επίπεδο, αν είμαστε foundationally στην ίδια αριθμητική δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι πέρα από το να συμφωνήσουμε (γιατί αλλιώς δεν θα ήμασταν στην ίδια αριθμητική). Σε ένα εμπειρικό context είναι σίγουρο νοητό 1 + 1 μανταρίνια να μην είναι 2 μανταρίνια.

Το point του stav ως αιώνιου contrarian είναι ότι παρόλο που στην αριθμητική που μας διδάξανε ότι 1+1=2, αυτό μπορεί να μην είναι verifiable στο εμπειρικο context.

Η ίδια συζήτηση μπορεί να γίνει και σε πιο ενδιαφέροντα concept, όπως ο modus ponens, που είναι φαινομενικά ίσως και πιο fundamental από το 1+1=2. Το θέμα είναι τι σημασία έχει για την αριθμητική το εμπειρικό context (ή για την λογική for that matter), όπου η απάντηση μπορεί να είναι μια χαρά και το "καμία".

Σωστά, αυτός είναι και ο σκοπός των αξιωμάτων- αληθής γνώση και αναγκαία αντικειμενική- όσον αφορά τον σταβι θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει διαφορετικό παράδειγμα πρόσθεσης όπου εκεί το δεύτερο σκέλος από μόνο του δεν μας δίνει την ανάλυση.
Έχει όμως δίκιο, δεν είναι δυο μανταρινια
Ελπίζω να μην κάνουμε ότι και στις σοκολατες
Υ.Γ θα πόνταρα στο "καμία".

προβοκαρεις... ποσα μανταρινια ειναι;
αμα τα φαω δεν θα μεινει ουτε ενα, αλλα πρεπει να τα φαω πρωτα... δεν θα φαω ομως κανενα μανταρινι, αλλα θα φαω 1 και 1 μανταρινι, δηλαδη 2, πρωτου γινουν κανενα...

Κοιτα αν σταματήσεις να τα σκέφτεσαι ως φαγητό τότε μπορείς να παίξεις νοητικά μαζί τους.

[taxalata xalasa]

Σωστά, αυτός είναι και ο σκοπός των αξιωμάτων- αληθής γνώση και αναγκαία αντικειμενική- όσον αφορά τον σταβι θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει διαφορετικό παράδειγμα πρόσθεσης όπου εκεί το δεύτερο σκέλος από μόνο του δεν μας δίνει την ανάλυση.
Έχει όμως δίκιο, δεν είναι δυο μανταρινια
Ελπίζω να μην κάνουμε ότι και στις σοκολατες
Υ.Γ θα πόνταρα στο "καμία".

προβοκαρεις... ποσα μανταρινια ειναι;
αμα τα φαω δεν θα μεινει ουτε ενα, αλλα πρεπει να τα φαω πρωτα... δεν θα φαω ομως κανενα μανταρινι, αλλα θα φαω 1 και 1 μανταρινι, δηλαδη 2, πρωτου γινουν κανενα...

Κοιτα αν σταματήσεις να τα σκέφτεσαι ως φαγητό τότε μπορείς να παίξεις νοητικά μαζί τους.

δεν γινεται αυτο, αφου ο Ερως ειναι πρωταρχικη δυναμη του συμπαντος και ο Ερως ξεκινα απο το στομαχι... συμπαν και στομαχι πανε πακετο...

[ksk]

Ναι, όχι όμως με την μορφή που του δίνει ο παρατηρητής.

Το σύμπαν είναι η μορφή που του δίνει ο παρατηρητής.
Καθένας έχει μία εικόνα για τον κόσμο που τον περιβάλλει. Κι όταν αναφέρομαι σε εικόνα, δεν γράφω για οπτικό ζήτημα.
Κάθε άνθρωπος έχει μοναδικό τρόπο να αλληλοσυνδέει τα βιώματά του σε μία ολοτική ιδέα που αποκαλεί σύμπαν. Το σύμπαν είναι πλασμένο επάνω στα βιώματά του.

Τώρα, καθένας πιστεύει ότι αυτό που έχει πλάσει ο ίδιος ως σύμπαν στο νου του είναι ταυτόσημο με ένα αντικείμενο έξω από το νου του, με το οποίο αλληλοεπιδρά. Κι εκεί είναι που μπερδεύεται ο taxalataxalasas στη μεταξύ μας συζήτηση.
Το ίδιο πίστευε κάθε ένας από τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που προηγήθηκαν αυτών που ζουν τώρα: ότι υπάρχει ένα αντικείμενο το οποίο είναι ταυτόσημο με αυτό που ο ίδιος σημείωνε ως σύμπαν στο νου του. Άσχετα αν το έβλεπαν επίπεδο, να πατά επάνω σε ελέφαντες, να στηρίζεται σε χελώνες, να είναι φωτιά, να είναι νερό κλπ. Καθένας είχε πάντοτε την πεποίθηση ότι ξέρει το ένα και μοναδικό σύμπαν που έχει σχηματίσει στο κεφάλι του.
Με την έλευση των φυσικών επιστημών, καθένας νομίζει ότι αυτό που περιγράφεται στις φυσικές επιστήμες ως σύμπαν είναι ένα, μοναδικό, και φυσικά είναι αυτό που έχει φτιάξει ο ίδιος στο κεφάλι του και το έχει ονομάσει με τον ίδιο τρόπο.

ο taxalataxalasa δεν μπερδευεται με αυτα που γραφεις... εσυ τα μπερδευεις και δεν δεχεσαι το αυτονοητο... θες να πας την διαδρομη αθηνα-πειραια διαμεσου κινας και χανεσαι στον δρομο...

Δεν σε εξιτάρει αυτό;
Να φεύγεις από την πεπατημένη;

[ksk]

προβοκαρεις... ποσα μανταρινια ειναι;
αμα τα φαω δεν θα μεινει ουτε ενα, αλλα πρεπει να τα φαω πρωτα... δεν θα φαω ομως κανενα μανταρινι, αλλα θα φαω 1 και 1 μανταρινι, δηλαδη 2, πρωτου γινουν κανενα...

Κοιτα αν σταματήσεις να τα σκέφτεσαι ως φαγητό τότε μπορείς να παίξεις νοητικά μαζί τους.

δεν γινεται αυτο, αφου ο Ερως ειναι πρωταρχικη δυναμη του συμπαντος και ο Ερως ξεκινα απο το στομαχι... συμπαν και στομαχι πανε πακετο...

Η φιλοτητα.
Μάλιστα.

[taxalata xalasa]

Παντως, εχουμε κανει προοδο σε τουτο το νημα.

Τελικα Υπάρχει το σύμπαν χωρίς τον παρατηρητή...

Το δεχτηκε και ο μπετατζης... δια της σιωπης του στο ερωτημα που του εθεσα...

[taxalata xalasa]

Το σύμπαν είναι η μορφή που του δίνει ο παρατηρητής.
Καθένας έχει μία εικόνα για τον κόσμο που τον περιβάλλει. Κι όταν αναφέρομαι σε εικόνα, δεν γράφω για οπτικό ζήτημα.
Κάθε άνθρωπος έχει μοναδικό τρόπο να αλληλοσυνδέει τα βιώματά του σε μία ολοτική ιδέα που αποκαλεί σύμπαν. Το σύμπαν είναι πλασμένο επάνω στα βιώματά του.

Τώρα, καθένας πιστεύει ότι αυτό που έχει πλάσει ο ίδιος ως σύμπαν στο νου του είναι ταυτόσημο με ένα αντικείμενο έξω από το νου του, με το οποίο αλληλοεπιδρά. Κι εκεί είναι που μπερδεύεται ο taxalataxalasas στη μεταξύ μας συζήτηση.
Το ίδιο πίστευε κάθε ένας από τα δισεκατομμύρια των ανθρώπων που προηγήθηκαν αυτών που ζουν τώρα: ότι υπάρχει ένα αντικείμενο το οποίο είναι ταυτόσημο με αυτό που ο ίδιος σημείωνε ως σύμπαν στο νου του. Άσχετα αν το έβλεπαν επίπεδο, να πατά επάνω σε ελέφαντες, να στηρίζεται σε χελώνες, να είναι φωτιά, να είναι νερό κλπ. Καθένας είχε πάντοτε την πεποίθηση ότι ξέρει το ένα και μοναδικό σύμπαν που έχει σχηματίσει στο κεφάλι του.
Με την έλευση των φυσικών επιστημών, καθένας νομίζει ότι αυτό που περιγράφεται στις φυσικές επιστήμες ως σύμπαν είναι ένα, μοναδικό, και φυσικά είναι αυτό που έχει φτιάξει ο ίδιος στο κεφάλι του και το έχει ονομάσει με τον ίδιο τρόπο.

ο taxalataxalasa δεν μπερδευεται με αυτα που γραφεις... εσυ τα μπερδευεις και δεν δεχεσαι το αυτονοητο... θες να πας την διαδρομη αθηνα-πειραια διαμεσου κινας και χανεσαι στον δρομο...

Δεν σε εξιτάρει αυτό;
Να φεύγεις από την πεπατημένη;

οχι. το θεωρω χασιμο χρονου... προτιμω να παω αθηνα - πειραια σε ευθεια γραμμη και απο κει να παρω το παπορι να παω σε ενα νησι να κανω μπανια και φαω θαλασσινα... και απο κει καπου αλλου κι αλλου κι αλλου κι οπου με βγαλει...

[alto_sem]

Δεν διάβασα ακόμη και τις 100 σελίδες. Αν επαναλάβω διαγράψτε το.
Σύμπαν χωρίς παρατηρητή υπάρχει.
Χωρίς να είμαι μωαμεθανός αναφέρω:
Ο Μωάμεθ αποδίδει το ακόλουθο ρητό στον θεο:
"Ήμουν ένας κρυμμένος θησαυρός και ήθελα να γίνω γνωστός, για αυτό δημιούργησα το σύμπαν".
Άρα και να μην υπάρχει παρατηρητής υπαρχει ο θεός που το δημιούργησε χωρίς απαραίτητα να είναι σαν εμάς και να το παρατηρεί.

[seismic]

Παντως, εχουμε κανει προοδο σε τουτο το νημα.

Τελικα Υπάρχει το σύμπαν χωρίς τον παρατηρητή...

Το δεχτηκε και ο μπετατζης... δια της σιωπης του στο ερωτημα που του εθεσα...

Δεν είσαι καλά Έχασα επεισόδια αλλά αυτό είπα

Το σύμπαν υπάρχει πάντα... ωραία
Αλλά χωρίς τον παρατηρητή για ποιον υπάρχει ρε παιδιά?
Και αυτό που υπάρχει για τον παρατηρητή είναι ψεύτικο.
Αυτό που βλέπουμε εκεί έξω για να υπάρξει πρέπει να περάσει μέσα από την γκλάβα μας, μέσα από τις ψεύτικες αισθήσεις μας.
Άλλωστε αυτός είναι και ο λόγος της ύπαρξής μας. Ένα κομπιούτερ είμαστε σε προσομοίωση που κολυμπάει μέσα σε ένα χυλό ενέργειας.

Χωρίς τον προσομοιωτή εγκέφαλο για ποιο σύμπαν μιλάς?
Αν δεν έχεις στομάχι πως θα φας τα μανταρίνια ?

[ksk]

ο taxalataxalasa δεν μπερδευεται με αυτα που γραφεις... εσυ τα μπερδευεις και δεν δεχεσαι το αυτονοητο... θες να πας την διαδρομη αθηνα-πειραια διαμεσου κινας και χανεσαι στον δρομο...

Δεν σε εξιτάρει αυτό;
Να φεύγεις από την πεπατημένη;

οχι. το θεωρω χασιμο χρονου... προτιμω να παω αθηνα - πειραια σε ευθεια γραμμη και απο κει να παρω το παπορι να παω σε ενα νησι να κανω μπανια και φαω θαλασσινα... και απο κει καπου αλλου κι αλλου κι αλλου κι οπου με βγαλει...

Μα αν δεν ξεφύγεις από την πεπατημένη πως θα ανακαλύψεις έστω και ψήγματα του εαυτού σου;

[taxalata xalasa]

Παντως, εχουμε κανει προοδο σε τουτο το νημα.

Τελικα Υπάρχει το σύμπαν χωρίς τον παρατηρητή...

Το δεχτηκε και ο μπετατζης... δια της σιωπης του στο ερωτημα που του εθεσα...

Δεν είσαι καλά Έχασα επεισόδια αλλά αυτό είπα

Το σύμπαν υπάρχει πάντα... ωραία
Αλλά χωρίς τον παρατηρητή για ποιον υπάρχει ρε παιδιά?
Και αυτό που υπάρχει για τον παρατηρητή είναι ψεύτικο.
Αυτό που βλέπουμε εκεί έξω για να υπάρξει πρέπει να περάσει μέσα από την γκλάβα μας, μέσα από τις ψεύτικες αισθήσεις μας.
Άλλωστε αυτός είναι και ο λόγος της ύπαρξής μας. Ένα κομπιούτερ είμαστε σε προσομοίωση που κολυμπάει μέσα σε ένα χυλό ενέργειας.

Χωρίς τον προσομοιωτή εγκέφαλο για ποιο σύμπαν μιλάς?
Αν δεν έχεις στομάχι πως θα φας τα μανταρίνια ?

Απαντα στο ερωτημα που αποφευγεις να απαντησεις...

υπαρχει το συμπαν=ενεργεια(δυναμη)=θεος* χωρις τον παρατηρητη;

*αυτη η συναρτηση ειναι δικη σου απο τα προηγουμενα ποστ σου...

[Στρακαστρουκας]

Οι πληροφορίες που περνάνε προς επιβίωση δεν είναι προνόμιο του ανθρώπινου είδους...
Δλδ φτιαχτήκαμε για να μελετάμε το περιβάλλον που φτιάχτηκε από τον θεό παρατηρητή;

H αναλογια που χρησιμοποιω ειναι η εξης:Εστω οτι εμεις θελαμε να μελετησουμε απο κοντα ενα ηλεκτρονιο. Για να το κανουμε θα επρεπε να στειλουμε μια μικροσκοπικη συσκευη. Αν ειχαμε την δυνατοτητα να το κανουμε, θα το καναμε. Ε, ας υποθεσουμε τωρα οτι εμεις μελεταμε το περιβαλλον μας για λογαριασμο ενος δημιουργου που δεν εχει την δυνατοτητα να το κανει απο κοντα. Υποθετικα ολα αυτα βεβαια, αλλα εχει ενα ενδιαφερον