Σκάκι: Μπαίνει ως επιπλέον μάθημα στα νηπιαγωγεία και τα δημοτικά

[ΓΑΛΗ]

Εννοείται ότι τον διυλίζω βρε συ, δεν είναι ολοφάνερο; Γι' αυτό και κάνω αναφορά για μια τόσο δα, μικρούλα, ελαχιστότατη δόση τύχης η οποία άσχετα αν υπάρχει, πρακτικά δεν παίζει ρόλο ή τέλος πάντων παίζει πάρα πολύ μικρό ρόλο.

Για τις δε κινήσεις του αντιπάλου, είπα ότι "υπό προϋποθέσεις" μπορείς να τις δεις ως παράγοντα τύχης. Σαφώς και δεν είναι ένα ράντομ νούμερο που βγαίνει καθαρά μέσω τύχης, όπως το ρίξιμο των ζαριών. Κάνοντας όμως έναν παραλληλισμό του ριξίματος του ζαριού σε άλλα παιχνίδια που σε οδηγεί στις επιλογές του τι θα πράξεις στη συνέχεια, με την κίνηση που αποφάσισε να κάνει ο αντίπαλος η οποία σε οδηγεί σε κάτι αντίστοιχο, μπορείς ίσως τραβηγμένα να πεις ότι κι αυτό έχει σχέση με την τύχη. ΟΚ, εδώ φαντάζομαι κάποιος γνώστης θα πει ότι δεν έχει καμμιά σχέση με την τύχη, ούτε υπάρχουν αποφάσεις της στιγμής, αλλά υπάρχει στρατηγικός σχεδιασμός από κάθε πλευρά του τραπεζιού, κάθε κίνηση που γίνεται δημιουργεί ένα σωρό παράλληλα σύμπαντα που εξετάζονται, αναλύονται κλπ. Αλλά, αφ' ενός δεν μιλάμε για έμπειρους και μεγάλους σκακιστές σε όλες τις παρτίδες (πόσο μάλλον σε μαθήματα στο δημοτικό), αφ' ετέρου δε, αν όλα ήταν τόσο προσχεδιασμένα και προδιαγεγραμμένα και προβλέψιμα και δεν λαμβάναμε καθόλου υπ' όψιν τις πιθανές αλλαγές στις αποφάσεις του αντιπάλου, δεν θα χρειαζόταν να παίζονται οι παρτίδες. Θα ξεκινούσαν και θα λέγανε... χμμμ, θα κάνω αυτό, θα κάνεις εκείνο, μετά αυτό, μετά το άλλο... τέλος, σήμερα κέρδισες εσύ.

Οκ, πιστεύω ότι πάλι έπιασες το μικροσκόπιο, φτάνοντας στο σημείο να συγκρίνεις έμπειρους σκακιστές με τα πιτσιρίκια του δημοτικού κλπ κλπ

Εδώ δεν μπορούμε να βρούμε άκρη στο δάσος μιας σκακιέρας κι εσύ άρχισες τις αναλύσεις για τη ζούγκλα του Αμαζόνιου. Γενικώς, κάπου το χάνεις με το focus.

Πρώτον κάνεις λάθος, δεν συγκρίνω έμπειρους σκακιστές με παιδιά δημοτικού. Το ακριβώς αντίθετο μάλιστα λέω, διάβασε ξανά τι έγραψα. Νομίζω κάτι έχεις πάθει σήμερα και μπερδεύεσαι, όπως πιο πριν με τις παραθέσεις. Και δεν είναι δικό σου χαρακτηριστικό αυτό...

Δεύτερον, σου το είχα πει και σε άλλη συζήτηση πριν λίγο καιρό που είχαμε μια διαφωνία (κόσμια, όπως πάντα, αλλά διαφωνία), να το ξαναπώ και τώρα. Το επίπεδο της ανάλυσης που γίνεται πάνω σε κάποιο τυχαίο θέμα που κουβεντιάζουμε, δεν είναι αναγκαστικά είτε υπερβολικό είτε υποτονικό όταν το κάνει κάποιος άλλος (πχ εγώ εδώ), αλλά στο τέλειο και ιδανικό μέγεθος όταν το κάνεις εσύ βρε Γαλή. Το δε φόκους, άσε με να το ορίσω εγώ πού θα το κάνω και πού όχι, επίσης δεν υπάρχει κάποιος απαράβατος κανόνας πάνω σ' αυτό. Στο γενικό σου ερώτημα στο νήμα έχω πει ότι συμφωνώ, πρότεινα και κανά-δυο πραγματάκια ακόμα και τέλος. Ποιος ο λόγος να επιμένω ξανά και ξανά πάνω σ' αυτό; Πιαστήκαμε στην κουβέντα από κάτι άλλο, εν προκειμένω για την ύπαρξη ή μη τύχης στο σκάκι, και συνέχισα να σου μιλάω γι' αυτό. Είναι αρκετά απλό, πιστεύω.

Απλώς συμφωνώ με την οπτική της Γκερ και όχι τη δική σου. Γνώμη σου και γνώμη μου. Πόσο πιο απλό;

Δεν είναι παρτίδα σκακιού μεταξύ μας, έτσι; Οπότε, δεν χρειάζεται να γκαζώνεις.

[Isildur]

Οκ, πιστεύω ότι πάλι έπιασες το μικροσκόπιο, φτάνοντας στο σημείο να συγκρίνεις έμπειρους σκακιστές με τα πιτσιρίκια του δημοτικού κλπ κλπ

Εδώ δεν μπορούμε να βρούμε άκρη στο δάσος μιας σκακιέρας κι εσύ άρχισες τις αναλύσεις για τη ζούγκλα του Αμαζόνιου. Γενικώς, κάπου το χάνεις με το focus.

Πρώτον κάνεις λάθος, δεν συγκρίνω έμπειρους σκακιστές με παιδιά δημοτικού. Το ακριβώς αντίθετο μάλιστα λέω, διάβασε ξανά τι έγραψα. Νομίζω κάτι έχεις πάθει σήμερα και μπερδεύεσαι, όπως πιο πριν με τις παραθέσεις. Και δεν είναι δικό σου χαρακτηριστικό αυτό...

Δεύτερον, σου το είχα πει και σε άλλη συζήτηση πριν λίγο καιρό που είχαμε μια διαφωνία (κόσμια, όπως πάντα, αλλά διαφωνία), να το ξαναπώ και τώρα. Το επίπεδο της ανάλυσης που γίνεται πάνω σε κάποιο τυχαίο θέμα που κουβεντιάζουμε, δεν είναι αναγκαστικά είτε υπερβολικό είτε υποτονικό όταν το κάνει κάποιος άλλος (πχ εγώ εδώ), αλλά στο τέλειο και ιδανικό μέγεθος όταν το κάνεις εσύ βρε Γαλή. Το δε φόκους, άσε με να το ορίσω εγώ πού θα το κάνω και πού όχι, επίσης δεν υπάρχει κάποιος απαράβατος κανόνας πάνω σ' αυτό. Στο γενικό σου ερώτημα στο νήμα έχω πει ότι συμφωνώ, πρότεινα και κανά-δυο πραγματάκια ακόμα και τέλος. Ποιος ο λόγος να επιμένω ξανά και ξανά πάνω σ' αυτό; Πιαστήκαμε στην κουβέντα από κάτι άλλο, εν προκειμένω για την ύπαρξη ή μη τύχης στο σκάκι, και συνέχισα να σου μιλάω γι' αυτό. Είναι αρκετά απλό, πιστεύω.

Απλώς συμφωνώ με την οπτική της Γκερ και όχι τη δική σου. Γνώμη σου και γνώμη μου. Πόσο πιο απλό;

Δεν είναι παρτίδα σκακιού μεταξύ μας, έτσι; Οπότε, δεν χρειάζεται να γκαζώνεις.

Ειλικρινά σου το λέω, και θέλω να με πιστέψεις, δεν γκαζώνω σχεδόν ποτέ. Θα σου το επιβεβαιώσουν (ελπίζω) όσοι με έχουν γνωρίσει από κοντά, ή μπορεί να το δεις κι εσύ από μόνη σου, αν κάποια στιγμή τύχει να βρεθούμε σε κανένα πχορουμικό meating στα μέρη σου (αν κατέβω προς τα χάμου) ή αν ανέβεις στα δικά μας (αν ανέβεις κατά Σαλλλλονίκη).

Παρτίδα σκακιού θα μπορούσες να πεις ότι είναι βέβαια, ειδικά μαζί σου είναι όντως πολλές φορές (για καλό το λέω...).

Αλλά για το ύφος γραφής μου που ίσως φαίνεται σαν γκάζωμα κάποιες φορές, ίσως φταίει ο γραπτός λόγος και ειδικά ο τρόπος που τον χρησιμοποιούμε σε μέσα όπως το παρόν, που συχνά είναι φτωχός στην απόδοση της διάθεσης του γράφοντα, όποια βοηθητικά μέσα κι αν χρησιμοποιήσει κανείς. Μπορεί βέβαια να μην φταίει ο γραπτός λόγος γενικά, αλλά η πλημμελής χρήση του από μένα. Οπότε, ναι μεν φταίω εγώ, αλλά όχι για τους λόγους που λες (γκάζωμα, ανέβασμα πίεσης ή τι άλλο)

Σου τα λέω αυτά, απλά για να έχεις μια γενική εικόνα για το πώς αντιμετωπίζω τα σχόλιά σου και με ποια διάθεση σου απαντώ συνήθως. Και όχι μόνο με σένα, αλλά με τους περισσότερους εδώ μέσα.

[ΓΑΛΗ]

Πρώτον κάνεις λάθος, δεν συγκρίνω έμπειρους σκακιστές με παιδιά δημοτικού. Το ακριβώς αντίθετο μάλιστα λέω, διάβασε ξανά τι έγραψα. Νομίζω κάτι έχεις πάθει σήμερα και μπερδεύεσαι, όπως πιο πριν με τις παραθέσεις. Και δεν είναι δικό σου χαρακτηριστικό αυτό...

Δεύτερον, σου το είχα πει και σε άλλη συζήτηση πριν λίγο καιρό που είχαμε μια διαφωνία (κόσμια, όπως πάντα, αλλά διαφωνία), να το ξαναπώ και τώρα. Το επίπεδο της ανάλυσης που γίνεται πάνω σε κάποιο τυχαίο θέμα που κουβεντιάζουμε, δεν είναι αναγκαστικά είτε υπερβολικό είτε υποτονικό όταν το κάνει κάποιος άλλος (πχ εγώ εδώ), αλλά στο τέλειο και ιδανικό μέγεθος όταν το κάνεις εσύ βρε Γαλή. Το δε φόκους, άσε με να το ορίσω εγώ πού θα το κάνω και πού όχι, επίσης δεν υπάρχει κάποιος απαράβατος κανόνας πάνω σ' αυτό. Στο γενικό σου ερώτημα στο νήμα έχω πει ότι συμφωνώ, πρότεινα και κανά-δυο πραγματάκια ακόμα και τέλος. Ποιος ο λόγος να επιμένω ξανά και ξανά πάνω σ' αυτό; Πιαστήκαμε στην κουβέντα από κάτι άλλο, εν προκειμένω για την ύπαρξη ή μη τύχης στο σκάκι, και συνέχισα να σου μιλάω γι' αυτό. Είναι αρκετά απλό, πιστεύω.

Απλώς συμφωνώ με την οπτική της Γκερ και όχι τη δική σου. Γνώμη σου και γνώμη μου. Πόσο πιο απλό;

Δεν είναι παρτίδα σκακιού μεταξύ μας, έτσι; Οπότε, δεν χρειάζεται να γκαζώνεις.

Ειλικρινά σου το λέω, και θέλω να με πιστέψεις, δεν γκαζώνω σχεδόν ποτέ. Θα σου το επιβεβαιώσουν (ελπίζω) όσοι με έχουν γνωρίσει από κοντά, ή μπορεί να το δεις κι εσύ από μόνη σου, αν κάποια στιγμή τύχει να βρεθούμε σε κανένα πχορουμικό meating στα μέρη σου (αν κατέβω προς τα χάμου) ή αν ανέβεις στα δικά μας (αν ανέβεις κατά Σαλλλλονίκη).

Παρτίδα σκακιού θα μπορούσες να πεις ότι είναι βέβαια, ειδικά μαζί σου είναι όντως πολλές φορές (για καλό το λέω...).

Αλλά για το ύφος γραφής μου που ίσως φαίνεται σαν γκάζωμα κάποιες φορές, ίσως φταίει ο γραπτός λόγος και ειδικά ο τρόπος που τον χρησιμοποιούμε σε μέσα όπως το παρόν, που συχνά είναι φτωχός στην απόδοση της διάθεσης του γράφοντα, όποια βοηθητικά μέσα κι αν χρησιμοποιήσει κανείς. Μπορεί βέβαια να μην φταίει ο γραπτός λόγος γενικά, αλλά η πλημμελής χρήση του από μένα. Οπότε, ναι μεν φταίω εγώ, αλλά όχι για τους λόγους που λες (γκάζωμα, ανέβασμα πίεσης ή τι άλλο)

Σου τα λέω αυτά, απλά για να έχεις μια γενική εικόνα για το πώς αντιμετωπίζω τα σχόλιά σου και με ποια διάθεση σου απαντώ συνήθως. Και όχι μόνο με σένα, αλλά με τους περισσότερους εδώ μέσα.

Α, εγώ στο σκάκι είμαι καλύτερη από τον γραπτό λόγο στο πχόρουμ. Στο σκάκι μετακινώ πύργο και η κίνηση του αντίπαλου έχει σχέση με τον πύργο... ή την αντίστοιχη επικινδυνότητα για τα άλλα πιόνια.

Στο πχόρουμ κάνω κίνηση με λεκτικό πύργο και ο άλλος μου ρίχνει βαλέ για να μαζέψει τα φύλλα.

Πλήρης αποτυχία στις λεκτικές επιδόσεις μου, λέμε. Αλλού το σκάκι αλλού οι ζαριές αλλού η μάνα.

[nemo]

τι ειναι τουτος !!!σου βγαζει τα εντοσθια και να σου τα κανει μαριναρισμα

ξεπερναει και τον ναυτη.!!

[nemo]

Δυο αντίπαλοι, με προσχεδιασμένη στρατηγική ο καθένας για τον εαυτό του και το πώς θα παίξει, ας θεωρήσουμε ότι είναι καλοί γνώστες του παιχνιδιού οπότε λίγο έως πολύ έχουν κάποιες γενικές γραμμές να ακολουθήσουν, έχοντας μελετήσει παρτίδες επί παρτίδων και όντες προετοιμασμένοι για έναν σκασμό διακλαδώσεις που θα δημιουργηθούν κατά την πορεία του παιχνιδιού. Νταξ μέχρι εδώ; Πουθενά ορατή η τύχη, έτσι δεν είναι; Το πώς θα εξελιχθεί και πώς θα καταλήξεις τελικά η παρτίδα, πού και πότε θα γίνουν αλλαγές στρατηγικής στην πορεία, πόσες φορές μπορεί να γίνουν τέτοιες αλλαγές, πώς η μια κίνηση του ενός μπορεί να οδηγήσει τον άλλον σε μια σειρά άλλων κινήσεων, εμπεριέχει αυτό που κατονόμασα ως "τύχη". Και μόνο που κάτι, όπως εδώ μια παρτίδα σκάκι, δεν αρχίζει και τελειώνει αποκλειστικά και μόνο με έναν τρόπο κι ένα αποτέλεσμα, η τύχη όσον αφορά την στιγμιαία απόφαση για μια Χ στρατηγική του ενός, την αντίστοιχη απόφαση για το πώς θα απαντήσει ο άλλος (εκτός κι αν μιλάμε για αναγκαστικές κινήσεις), την σκέψη για αλλαγή σχεδιασμού στην πορεία κλπ, παίζει κι αυτή τον ρόλο της. Αυτό λέω μόνο, τίποτα παραπάνω και τίποτα διαφορετικό.

την αλλαγη τακτικης εσυ την θεωρεις τυχη; ή το να διακρινει ο αντιπαλος παιχτης οτι η ακολουθια
των πιονων σου θα οδηγησει σε 6-7 αναγκαστικες κινησεις δικές σου που θα τελειωσουν το παιγνιδι
σε βαρος σου οκ ! τωρα που το εγραψες ξεκαθαρα το επιασα το νοημα

[sys3x]

Πολύ πιο σημαντικό θεωρώ ότι θα ήτανε να ξεκινούσαν τα παιδάκια κυκλοφοριακή αγωγή στην συνέχεια σήματα και γιατί όχι και οδήγηση.
Μετά ας βάλουν ως επιλογή και το σκάκι και το τάβλι και το ότι.

Αυτό με την οδήγηση το έχω προτείνει πρώτος:

Μεταξύ μας, φταίει λίγο και το γαμημένο κράτος που δεν έχει μάθημα οδικής αγωγής (όχι ώρες, κανονικό μάθημα) στο δημοτικό, το γυμνάσιο και το λύκειο, που να ζαλίζει τα παπάρια των μαθητών μέχρι να εντυπωθούν οι οδηγίες στα κρανία τους σαν βιολογική πραγματικότητα.

Μπορεί αλλά δεν έχει σημασία εφόσον το σκέφτηκα πρώτος. Έτσι κι αλλιώς εσένα θα βάλουμε υπερυπουργό, όχι εμένα.

[ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ]

Εμένα δεν μου φαίνεται καθόλου περίεργο. Και έχω μια ερμηνεία για την οποία θα ήθελα τη γνώμη σου. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που έχουν την εγγενή (;) ικανότητα να συλλέγουν περισσότερες πληροφορίες από το περιβάλλον και να τις ταξινομούν στον σκληρό του μυαλού τους, χωρίς να έχουν καν την επίγνωση ότι το κάνουν. Είτε είναι αγράμματοι είτε ξέρουν κάποια "κολυβογράμματα" που είναι απαραίτητα για αμιγώς πρακτικούς λόγους. Είναι οι εκφραστές/φορείς της "λαϊκής σοφίας". Σκέψου απλώς τις λαϊκές παροιμίες, που είναι πανομοιότυπες με τις ρήσεις αρχαίων φιλοσόφων, τα παραδοσιακά τραγούδια, το μέτρο τους κλπ
Κατά τη γνώμη μου, διατηρούν ακόμη την παιδική ματιά και λογική, που αντιλαμβάνεται περισσότερα από όσα μπορεί να εκφράσει γιατί είναι πιο καθαρή και οξυδερκής. Ο επιπλέον "θόρυβος" ειδικώς από εκπαιδευτικά συστήματα που είναι αλλού γι' αλλού τα σκιλ ελικικιού, δεν πρόκειται να της προσθέσει κάτι, στην καλύτερη θα την αφήσει ανεπηρέαστη, στη χειρότερη θα την αποσυντονίσει.

Ευχαριστώ για τις γόνιμες σκέψεις.

Φαίνεται πως είναι σα να «κόβουν δρόμο» λειτουργώντας «αποθορυβοποιημένα» ερήμην τους, ίσως.

Τώρα στην περίπτωση του πατέρα μου (μα δεν πήρα ποτέ παρτίδα λέμε!) αυτά που γράφεις με οδηγούν και σε μια παράπλευρη σκέψη: όντας ο πατέρας και ταλαντούχος ασπούδαχτος (ναϊφ) ζωγράφος, εικάζω ότι είχε εδραιωμένη μέσα του μία πολύ επεξεργασμένη αντίληψη του «τελάρου»/πλαισίου, μέσα στις διαστάσεις του οποίου διέτασσε τις επί μέρους οντότητες που ζωγράφιζε. Οπότε, υποθέτω, τηρώντας μια ασυνείδητη αναλογία, έτσι αντιμετώπιζε και το «τελάρο» με τα διατεταγμένα και προς διάταξη πούλια της ντάμας και «ζωγράφιζε» εν προόδω την προσφορότερη δυνατή στρατηγική. Δηλ. όπως είχε «κόψει δρόμο» μη μετέχοντας του εκπαιδευτικού «θορύβου» (όσον αφορά τη σπουδή της ζωγραφικής) εκφραζόμενος ζωγραφικώς «καθαρά και οξυδερκώς» όπως λες, με το ίδιο ας πούμε «εργαλείο» διέφευγε την όποια στρατηγική εγκεφαλική περιπλοκή στην ντάμα φέρνοντας το ίδιο (όπως στη ζωγραφική) αποτέλεσμα.

Υποθέσεις εργασίας…

[ΓΑΛΗ]

Εμένα δεν μου φαίνεται καθόλου περίεργο. Και έχω μια ερμηνεία για την οποία θα ήθελα τη γνώμη σου. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που έχουν την εγγενή (;) ικανότητα να συλλέγουν περισσότερες πληροφορίες από το περιβάλλον και να τις ταξινομούν στον σκληρό του μυαλού τους, χωρίς να έχουν καν την επίγνωση ότι το κάνουν. Είτε είναι αγράμματοι είτε ξέρουν κάποια "κολυβογράμματα" που είναι απαραίτητα για αμιγώς πρακτικούς λόγους. Είναι οι εκφραστές/φορείς της "λαϊκής σοφίας". Σκέψου απλώς τις λαϊκές παροιμίες, που είναι πανομοιότυπες με τις ρήσεις αρχαίων φιλοσόφων, τα παραδοσιακά τραγούδια, το μέτρο τους κλπ
Κατά τη γνώμη μου, διατηρούν ακόμη την παιδική ματιά και λογική, που αντιλαμβάνεται περισσότερα από όσα μπορεί να εκφράσει γιατί είναι πιο καθαρή και οξυδερκής. Ο επιπλέον "θόρυβος" ειδικώς από εκπαιδευτικά συστήματα που είναι αλλού γι' αλλού τα σκιλ ελικικιού, δεν πρόκειται να της προσθέσει κάτι, στην καλύτερη θα την αφήσει ανεπηρέαστη, στη χειρότερη θα την αποσυντονίσει.

Ευχαριστώ για τις γόνιμες σκέψεις.

Φαίνεται πως είναι σα να «κόβουν δρόμο» λειτουργώντας «αποθορυβοποιημένα» ερήμην τους, ίσως.

Τώρα στην περίπτωση του πατέρα μου (μα δεν πήρα ποτέ παρτίδα λέμε!) αυτά που γράφεις με οδηγούν και σε μια παράπλευρη σκέψη: όντας ο πατέρας και ταλαντούχος ασπούδαχτος (ναϊφ) ζωγράφος, εικάζω ότι είχε εδραιωμένη μέσα του μία πολύ επεξεργασμένη αντίληψη του «τελάρου»/πλαισίου, μέσα στις διαστάσεις του οποίου διέτασσε τις επί μέρους οντότητες που ζωγράφιζε. Οπότε, υποθέτω, τηρώντας μια ασυνείδητη αναλογία, έτσι αντιμετώπιζε και το «τελάρο» με τα διατεταγμένα και προς διάταξη πούλια της ντάμας και «ζωγράφιζε» εν προόδω την προσφορότερη δυνατή στρατηγική. Δηλ. όπως είχε «κόψει δρόμο» μη μετέχοντας του εκπαιδευτικού «θορύβου» (όσον αφορά τη σπουδή της ζωγραφικής) εκφραζόμενος ζωγραφικώς «καθαρά και οξυδερκώς» όπως λες, με το ίδιο ας πούμε «εργαλείο» διέφευγε την όποια στρατηγική εγκεφαλική περιπλοκή στην ντάμα φέρνοντας το ίδιο (όπως στη ζωγραφική) αποτέλεσμα.

Υποθέσεις εργασίας…

Πρόσφατα, σε κάποιο άλλο θέμα που αφορούσε στους πνευματικούς, είχα γράψει ότι προσωπικώς γνώρισα τέτοιους σε απομονωμένους από τον "πολιτισμό" χώρους... και δεν ήταν καν άνθρωποι της εκκλησίας.

Ο πατέρας σου, μου τους θύμισε.

Και όλα μαζί (μ' αυτά που πρόσθεσες) μου θύμισαν αυτό. Και δεν το αναφέρω με "ρομαντική" ή "τουριστική" οπτική, έτσι;

http://users.uoa.gr/~nektar/arts/tribut ... 8alero.htm

Το αν είναι σωστή υπόθεση εργασίας ή άσχετοι συνειρμοί, ειλικρινά δεν πιστεύω ότι έχει και τόση σημασία.

Για μένα πάντως, αυτό ακριβώς που περιγράφεις στο μπολντ είναι το "σκάκι".

[Gherschaagk]

Αντιλαμβάνεσαι την ειρωνεία;

Επίσης, διάβασε και το επόμενο ποστ που έγραψα απαντώντας στην Γαλή, για να καταλάβεις τι εννοώ με την "τύχη" που αναφέρω. Σαφώς και δεν έχει σχέση η τύχη, όπως έχει με τη μονόπολη, το τάβλι και όλα τα παιχνίδα που έχουν να κάνουν με ζάρι και randomly generated νούμερα.



Εναλλακτικά δε, για όσους θεωρούν το σκάκι βαρύ και δύσκολο, θα μπορούσε να διδάσκεται και η ντάμα στα σχολεία. Ως πιο... light (που δεν είναι, αλλά έτσι την φαντάζονται πολλοί). Βοηθάει και πολύ στην ανάπτυξη αναλυτικής σκέψης, σύμφωνα με τον Πόου (Πόε).

Μόνο που η κίνηση μόνο τυχαία δεν είναι αλλά υπολογισμένη από την αρχή για να παγιδεύσει τον αντίπαλο.

Το αν θα πέσει στην παγίδα ο αντίπαλος, είναι θέμα τύχης ή όχι; Ή πέφτει κάθε φορά και είναι προδιαγεγραμμένη η κίνηση που θα κάνει; Ή αντίστοιχα, δεν πέφτει κάθε φορά, οπότε είναι προδιαγεγραμμένο ότι δεν θα το κάνει;

Σκέψου λίγο τι λέω και πιο πάνω αλλά και εδώ, και θα καταλάβεις τι εννοώ με την "τύχη" που αναφέρω. Μην μπερδεύεσαι και νομίζεις ότι κι εγώ με τη σειρά μου μπερδεύω τον ρόλο της τύχης στα παιχνίδια με ζάρια, με τον ρόλο που παίζει σ' ένα παιχνίδι όπως το σκάκι ή η ντάμα.

Δυο αντίπαλοι, με προσχεδιασμένη στρατηγική ο καθένας για τον εαυτό του και το πώς θα παίξει, ας θεωρήσουμε ότι είναι καλοί γνώστες του παιχνιδιού οπότε λίγο έως πολύ έχουν κάποιες γενικές γραμμές να ακολουθήσουν, έχοντας μελετήσει παρτίδες επί παρτίδων και όντες προετοιμασμένοι για έναν σκασμό διακλαδώσεις που θα δημιουργηθούν κατά την πορεία του παιχνιδιού. Νταξ μέχρι εδώ; Πουθενά ορατή η τύχη, έτσι δεν είναι; Το πώς θα εξελιχθεί και πώς θα καταλήξεις τελικά η παρτίδα, πού και πότε θα γίνουν αλλαγές στρατηγικής στην πορεία, πόσες φορές μπορεί να γίνουν τέτοιες αλλαγές, πώς η μια κίνηση του ενός μπορεί να οδηγήσει τον άλλον σε μια σειρά άλλων κινήσεων, εμπεριέχει αυτό που κατονόμασα ως "τύχη". Και μόνο που κάτι, όπως εδώ μια παρτίδα σκάκι, δεν αρχίζει και τελειώνει αποκλειστικά και μόνο με έναν τρόπο κι ένα αποτέλεσμα, η τύχη όσον αφορά την στιγμιαία απόφαση για μια Χ στρατηγική του ενός, την αντίστοιχη απόφαση για το πώς θα απαντήσει ο άλλος (εκτός κι αν μιλάμε για αναγκαστικές κινήσεις), την σκέψη για αλλαγή σχεδιασμού στην πορεία κλπ, παίζει κι αυτή τον ρόλο της. Αυτό λέω μόνο, τίποτα παραπάνω και τίποτα διαφορετικό.

Οκ κατάλαβα. Μιλάμε για δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα.

[mao mao]

Ε να βασίζονται στις δυνάμεις τους, στην προετοιμασία που έχουν κάνει κτλ. Γιατί το σκάκι είναι πάνω απ όλα εξάσκηση και μελέτη. Κάπως σαν το σχολείο. Κανένα θαύμα της τύχης δε θα σε βοηθήσει να περάσεις στη σχολή που επιθυμείς, μόνον η σκληρή δουλειά

Ξέρεις πόσοι φοιτητές δεν τελειώνουν ποτέ τις σχολές τους επειδή έμπλεξαν με σκάκι;

μηδεν.

Δεν το έβγαλα από το κεφάλι μου. Γνωρίζω άτομα από σκακιστικούς κύκλος.

[paul25]

Αφήνω και αυτό εδώ.


Most people think playing chess makes you 'smarter', but the evidence isn't clear on that

https://www.google.com/amp/s/theconvers ... hat-119469

[Παλαιοελλαδίτης]

Το σχολείο δεν υπάρχει για να διδάσκει (και) χρήσιμα πράγματα αλλά απλώς ενισχύει την τάση της παπαγαλίας. Τα ΚΜΔ ενισχύουν την τάση για γρήγορη αντίδραση και μικρό διάστημα προσήλωσης. Το σκάκι καταπολεμάει και τις δύο τάσεις: μπορείς ίσως να μάθεις κάποιες δημοφιλείς βαριάντες ανοιγμάτων απέξω αλλά σε 5-10-15 κινήσεις θα αναγκαστείς να σκεφτείς. Μια χαρά τα έγραφε ο Σιαπέρας δεκαετίες πριν στον Α' τόμο του έργου του "Το σκάκι", που ακόμη χρησιμοποιείται από σκακιστικούς συλλόγους (ωραίος ο Παλαιοελλαδίτης που το θυμήθηκε):



Για όσα παιδιά έχουν έφεση είναι ωραίο χόμπι αλλά ίσως και εναλλακτικός δρόμος καταξίωσης, όπως αντίστοιχα άλλα παιδιά έχουν το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ κτλ. Δεν ξέρω αν υπάρχει συσχέτιση ενασχόλησης με το σκάκι και αυτισμού αλλά είμαι σίγουρος ότι κάποιος μπορεί να σκαρώσει και συσχέτιση πχ ενασχόλησης με κάποιο σωματικό άθλημα και διάσπασης προσοχής ή κάποιας άλλης "διαταραχής". Όλες αυτές οι ξεχειλωμένες λέξεις είναι απλώς μετατροπή υπαρκτών τάσεων σε ασθένειες αν και το πρώτο βραβείο ξεχειλωμένης έννοιας ανήκει δικαιωματικά στη λέξη "τοξικός" που είναι κάτι σαν τη λέξη "φασίστας" για απολιτίκ φασαίες. Έχω καταλάβει καλά πλέον γιατί ένας καλός φίλος ουρλιάζει επί 15 χρόνια ότι άλλο πράγμα είναι η ψυχιατρική και άλλο η ψυχολογία. Το πρώτο είναι επιστήμη, το δεύτερο είναι μια απλή εφαρμογή της θεωρίας της ομάδων πίεσης, καθώς και κοσμική εναλλακτική για τη χριστιανική εξομολόγηση αν και τυπικά δεν εξυπηρετεί τον ίδιο σκοπό.

Αν και ξέρω σκάκι (έπαιζα ως παιδί χωρίς όμως ιδιαίτερη επιτυχία καθώς δεν ήταν 100% επιλογή μου) νομίζω πως μπερδεύεις με άλλον.

[hellegennes]

ενα απο τα πιο σημαντικα, ειναι οτι διδασκει διαχειρηση νικης και ηττας. και τα 2 γινονται με μια χειραψια, χωρις ποδοσφαιρικους αλαλαγμους, κλαμματα, κλπ.

Εμμμ... τι σχέση έχει αυτό με το σκάκι συγκεκριμένα;

Καμμία σχέση. Στο τάβλι, το πόκερ, τη μονόπολη, παίζει και ο παράγων τύχη, το ρίσκο κλπ Σαφώς ένας "άτυχος" καλός παίκτης μπορεί να νικήσει έναν "τυχερό" γιατί μπορεί να κάνει καλύτερη διαχείριση δεδομένων αλλά το τελικό αποτέλεσμα, πάντα το κρίνει η τύχη.

Δηλαδή αυτό ακριβώς που συμβαίνει στην πραγματικότητα.

Όσον αφορά τον λόγο που κάποιοι είμαστε εχθρικοί απέναντί του, για μένα έχει να κάνει με δύο πράγματα: είναι από τα πιο βαρετά παιχνίδια όλων των εποχών και δημιουργεί άτομα με συμπλέγματα ανωτερότητας.

[Null]

Μικρός (δημοτικό) έμαθα τους κανόνες στο σκάκι και έπαιζα για λίγο καιρό με τον πατέρα μου,
βέβαια πέρα από τους κανόνες δεν είχα μελετήσει καμία στρατηγική. Για χρόνια σνόμπαρα το
τάβλι, το θεωρούσα καφενειακο, αργότερα έμαθα για το αγωνιστικό τάβλι και ξεκίνησα να
παίζω ένα διάστημα online. Το βρήκα πιο διασκεδαστικό από το σκάκι. Θετικό να μπει το
σκάκι σαν μάθημα επιλογής. Και το αγωνιστικό τάβλι υπάρχει σε ορισμένες χώρες, η
Δανία είναι μία από αυτές αν θυμάμαι σωστά. Οι Δανοί θεωρούνται από τους καλύτερους παγκοσμίως
στο backgammon.

[ΓΑΛΗ]

ενα απο τα πιο σημαντικα, ειναι οτι διδασκει διαχειρηση νικης και ηττας. και τα 2 γινονται με μια χειραψια, χωρις ποδοσφαιρικους αλαλαγμους, κλαμματα, κλπ.

Εμμμ... τι σχέση έχει αυτό με το σκάκι συγκεκριμένα;

Καμμία σχέση. Στο τάβλι, το πόκερ, τη μονόπολη, παίζει και ο παράγων τύχη, το ρίσκο κλπ Σαφώς ένας "άτυχος" καλός παίκτης μπορεί να νικήσει έναν "τυχερό" γιατί μπορεί να κάνει καλύτερη διαχείριση δεδομένων αλλά το τελικό αποτέλεσμα, πάντα το κρίνει η τύχη.

Δηλαδή αυτό ακριβώς που συμβαίνει στην πραγματικότητα.

Όσον αφορά τον λόγο που κάποιοι είμαστε εχθρικοί απέναντί του, για μένα έχει να κάνει με δύο πράγματα: είναι από τα πιο βαρετά παιχνίδια όλων των εποχών και δημιουργεί άτομα με συμπλέγματα ανωτερότητας.

Συμπλέγματα ανωτερότητας σε τί; Και σε σχέση με τί;

Σε πάω ό,τι στοίχημα θες ότι μια μεγάλη κατηγορία από αυτούς που είναι εχθρικοί στο σκάκι, είναι εχθρικοί και σε δραστηριότητες που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με σκάκι.

Παραδείγματος χάριν τον αθλητισμό.

Μπορώ να αναφέρω και πολλά άλλα παραδείγματα.

Ισχύει ή όχι;