Μα το ζητούμενο είναι η συμβολή του "μπαρμπα Γιάννη" στο ´40.Scouser έγραψε: ↑28 Οκτ 2024, 11:48Το ξεδόντιασε τόσο πολύ ο Μεταξάς, που λιγότερο από ένα χρόνο μετά τον θάνατό του είχε δημιουργήσει το μεγαλύτερο ένοπλο κίνημα στη χώρα.Golden Age έγραψε: ↑28 Οκτ 2024, 01:41Ξεδοντιασμένο δεν ήταν. Ένα κομμουνιστικό κόμμα στην δεκαετία του '30 με 5,7%, με ηγεσία που είχε πολιτική εκπαίδευση στα ΚΟΥΤΒ κι έπαιρνε γραμμή απο την ΕΣΣΔ - Τρίτη Διεθνή και με προπαγάνδα στην κοινωνία, που οργάνωνε απεργίες και ταρραχές και προκαλούσε αποσταθεροποίηση, κάθε άλλο παρα ξεδοντιασμένο ήταν. Ξεδοντιασμένο έγινε επι δικτατορίας Μεταξά.Scouser έγραψε: ↑28 Οκτ 2024, 01:08
Έλα τώρα, αστειότητες. Κανένας κίνδυνος εμφυλίου δεν υπήρχε, το ΚΚΕ της εποχής πριν το Μεταξά ήταν ξεδοντιασμένο. 5,7% είχε πάρει στις εκλογές του 1936, στις Ένοπλες Δυνάμεις είχε μηδενική διείσδυση, ήταν άοπλο και φυσικά δεν υπήρχε κανένα γειτονικό καθεστώς για να το στηρίξει. Δεν υπήρχε καμία ανάγκη να μας κατσικωθεί ένας φασίστας δικτάτορας, επικεφαλής ενός κόμματος του 3%, που ήταν αντίθετος σε όλους τους πολέμους που είχε συμμετάσχει η Ελλάδα από το 1821 και μετά. Φυσικά, για να είμαστε δίκαιοι, η προετοιμασία που έγινε για τον ελληνοϊταλικό πόλεμο ήταν καλή και οι διπλωματικοί του ελιγμοί επίσης ό,τι καλύτερο μπορούσε να γίνει. Αρκεί μόνο αυτό για να σώσει την υστεροφημία του; Για εμένα όχι.Και για να επιτευχθεί αυτό δεν εφαρμόστηκαν μόνο διώξεις. Δημιουργήθηκε ελεγχόμενη απο το καθεστώς ηγετική φράξια που το δίχασε για να ξεδοντιαστεί. Και πάλι, στον ελληνοϊταλικό πόλεμο βρήκε ευκαιρία και έκανε αντιπολεμική προπαγάνδα, η οποία χάρη στα μέτρα του καθεστώτος δεν έφτανε στο μέτωπο και δεν διαδιδόταν στην κοινωνία. Εαν δεν υπήρχε το μεταξικό καθεστώς, μπορείς να αναλογιστείς τί θα μπορούσε να πετύχει στο μέτωπο.
Επίσης, το μεταξικό καθεστώς διαφύλαξε την χώρα και απο φιλοαξονικά στοιχεία, που υπήρχαν και στις ένοπλες δυνάμεις. Το ίδιο το καθεστώς είχε κινδυνέψει εκ των έσω απο τέτοιους.Φαντάσου να μην υπήρχε το καθεστώς Μεταξά - Μανιαδάκη και να κυβερνούσαν τίποτε παλαιοπολιτικοί ή τίποτε πραξικοπηματίες στρατιωτικοί χωρίς πολιτική διορατικότητα.
Κοίταξε, εγώ δεν θέλω να ισοπεδώνω τα πάντα, έκανε και θετικά ο μπαρμπα Γιάννης όσο κυβέρνησε. Σίγουρα πρέπει να του πιστωθούν η καλή πολεμική προετοιμασία της χώρας (βέβαια η καθυστερημένη πολεμική κινητοποίηση της χώρας θα είχε κοστίσει πολύ ακριβά, αν οι Ιταλοί είχαν διαθέσει τις δυνάμεις που απαιτούνταν για την υλοποίηση του κατά τα άλλα πολύ καλού τους σχεδίου), η αριστοτεχνική ισορροπία μεταξύ Βρετανίας και Γερμανίας, που δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση, και η επιτυχής πρόβλεψη του τελικού αποτελέσματος του Β΄ΠΠ.
Αλλά από την άλλη, η δικτατορία της 4ης Αυγούστου ήταν εντελώς άχρηστη. Ούτε σοβαρές κοινωνικές αναταραχές υπήρχαν στη χώρα, ούτε κάποιο ένοπλο κίνημα στα σπάργανα, τα παραμύθια των Απριλιανών με τα σαμποτάζ των αρμάτων με ζάχαρη από τους κομμουνιστές 30 χρόνια αργότερα πιο σοβαρά ήταν. Επρόκειτο για καθαρά προσωπικό πρότζεκτ του Μεταξά για να πάρει την εξουσία (την οποία ο λαός στις εκλογές του είχε αρνηθεί κατ'επανάληψη) και του Γεώργιου για να ξεφορτωθεί τους ενοχλητικούς κοινοβουλευτικούς. Από εκεί και πέρα: δεν του πιστώνω την απόρριψη του ιταλικού τελεσιγράφου γιατί τη θεωρώ τελείως αυτονόητη κίνηση και με προσβάλλει σαν Έλληνα το ότι θα πρέπει να συγχαίρω έναν ηγέτη γιατί έπραξε το εντελώς αυτονόητο. ΟΚ, στην Ελλάδα ζούμε, δεν πρέπει να περιμένουμε πολλά από τους ηγέτες μας, αλλά και πάλι το μέτρο σύγκρισης δεν μπορεί να είναι ο Εφιάλτης. Και τέλος, ο συνολικός απολογισμός του Μεταξά στην ελληνική Ιστορία μέχρι και το 1936 είναι αρνητικός. Όχι απλά ουδέτερος, είχε αρνητική επίδραση.
Γιατί αν αρχίζουμε και αναλύουμε τα αποτελέσματα της συλλογικής πολιτικής του καθενός, θα προκύψουν αμφισβητούμενα αποτελέσματα.