Ζήτα και θα λάβεις...

[Αλιόσα]

Αν δεν υπάρχει συνέχεια, για μας που δεν θα μας ξέρει κανεις σε μερικές δεκαετιες, η ζωή δεν έχει κανένα νόημα πέρα από τον πληρώνουμε φόρους ίσως. Επιπλέον δεν έχει νόημα και η ηθική, αφού δεν θα τιμωρηθει στην κόλαση όποιος σφάξει ένα παιδί ή βιάζει γυναίκες ή καθαρίζει στα γκούλαγκς και στους φούρνους αερίων εκατομμύρια ανθρώπους. Καθαρή θα την βγάλουν οι σφαγείς σε μια τέτοια εκδοχή, και οι σφαγεις και η μητέρα Τερέζα θα είναι απλά λίπασμα. Ευτυχώς που δεν είναι έτσι.

[Αχθος Αρουρης]

ψάξε και θα βρεις... ..........
....................................
Παρατηρώντας λοιπόν γύρω μου, πολλούς ανθρώπους, καλούς ανθρώπους, πιστούς ανθρώπους, μέχρι και πολύ πιστούς ανθρώπους, συνειδητοποιώ ότι στους περισσότερους ισχύει αυτό που ίσχυε και σ εμένα κάποτε...δυσκολεύονται πολύ να ζητήσουνε και πολλές φορές δεν ζητάνε καν.

Θα ήθελα λοιπόν να ρωτήσω, όποιον θέλει να απαντήσει.

Εσείς ζητάτε από τον Κύριο? Τακτικά, ακόμα και για απλά καθημερινά πράγματα ή όταν προκύψει κάποιο πρόβλημα?

Και με βάση το προσωπικό σας βίωμα, όταν ζητάτε, λαμβάνετε?

οτι καλο υπαρχει εχει την πηγη του στον θεο,
τα οντως αγαθα δεν αγοραζονται,
...... ειναι .......
................. ΔΩΡΕΑΝ ....................
...........

[sharp]

Μήπως αυτό που θεωρούμε βολικά ως διάβολο ή σατανά είναι η σκοτεινή πλευρά των ανθρώπων και τίποτα περισσότερο;

Η άποψη ότι όλα είναι στο μυαλό μας, ο Θεός είναι μέσα σου κλπ είναι γνωστή και κατά καιρούς διαδεδομένη.

Δεν μπορεί όμως να είναι έτσι, γιατί πεθαίνουμε. Κι αυτό είναι κάτι που δεν το θέλουμε και δεν το ελέγχουμε και σίγουρα δεν πιστεύω ότι είναι στο μυαλό μου το γεγονός ότι κάποιοι που υπήρξαν τριγύρω μου, πλέον έχουν χαθεί.

Εάν δεν πεθαίναμε σίγουρα θα ήταν αλλιώς τα πράγματα. Αλλά τότε δεν θα αρρωσταίναμε, δεν θα χρειαζόταν να φάμε, επομένως ούτε χρήματα θα χρειάζονταν, άρα ούτε πόλεμοι θα γίνονταν, πώς να σκοτώσεις άλλωστε αφού όλοι είναι αθάνατοι. Με άλλα λόγια θα ήμασταν Θεοί με τα όλα μας. Δεν είμαστε όμως.

Υπάρχει η αλήθεια και το ψέμμα. Η επιλογή του καλού και του κακού. Και όλη η αδυναμία μας βρίσκεται στο ποια είναι η σωστή επιλογή, ποια είναι κάθε φορά η επιλογή του καλού.

Το κακό, τώρα, δεν το προκαλεί μόνον η λανθασμένη επιλογή μας. Όταν γίνεται ένα ατύχημα δεν το έχει προκαλέσει πάντοτε η "σκοτεινή πλευρά των ανθρώπων".

Μα είναι όλα στο μυαλό μας. Και ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν "χωράει" στο μυαλό μας η έννοια και αποδοχή της βιολογικής μας προσωρινότητας. Γιατί θα πρέπει να υπάρχει κάποια υπόσχεση συνέχειας της ύπαρξης μας, για να χαρούμε τα θετικά που μας προσφέρει η ζωή;

Με λίγα λόγια, πιστεύω ότι ακόμη και η έννοια του Θεού έχει αξία, όταν γίνεται αντιληπτή σ' αυτό το συνειδησιακό πλαίσιο της αποδοχής του τέλους μας. Αν δεν υπάρχει ο θάνατος, δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα και η ζωή. Και όσο γι' αυτούς που έφυγαν, η απουσία τους και μόνον επιβεβαιώνει το ότι υπήρξαν ως κάτι σημαντικό για μας ή κάποιους άλλους. Θάνατος είναι η λήθη.

Μα ο θάνατος είναι λήθη. Πιστεύεις ότι θα σε θυμάται κανείς 300 χρόνια μετά το θάνατο σου; Γνωρίζει κανείς σήμερα έναν που να έζησε στην εποχή του Γαλιλαίου, εκτός φυσικά από τον ίδιο;

Ο θάνατος είναι το απόλυτο κακό, δεν προσδίζει καμμία αξία στη ζωή. Αυτές οι σκέψεις είναι τρικλοποδιές που σου βάζει αυτός που λες ότι δεν υπάρχει για να σου χρυσώσει το χάπι και να σε αποτρέψει από το να ψάξεις την αλήθεια.

Δεν υπάρχει "πρέπει να υπάρχει κάποια υπόσχεση συνέχειας της ύπαρξης μας", δεν είναι εξαναγκασμός. Όπως έγραψα γνώρισα και ξέρω. Το βασανιστικό ερώτημα του ανθρώπου, ακόμη κι όταν το παίζει άνετος, δεν είναι αν υπάρχει ανώτερο ον. Αυτό λίγο πολύ όλοι το δεχόμαστε, πολλοί το λένε φύση επειδή η λέξη "Θεός" τούς είναι ταμπού.

Το ερώτημα είναι, ποια είναι η στάση του απέναντι μας. Υπήρξαν κοινωνίες που είχαν τον Θεό ή τους Θεούς τους για κάτι πολύ κακό, εκδικητικό, προσπαθώντας να αιτιολογήσουν τις καταστροφές που τους συνέβαιναν.

Εάν γνωρίσεις όμως, βλέπεις ότι ισχύουν τα όσα λένε. Και είναι το πλέον σημαντικό να μη σταματά η ζωή με το θάνατο κι όπως επίσης να έχεις το νου σου, ώστε να μην καταλήξεις στην Κόλαση.

[Νατάσα]

Μπραβο σου για το μηνυμα που περνας, μονο να ξερεις οτι, οταν αμαρτανουμε, χανουμε την παρρησια μας απεναντι στον Θεο και γι αυτον τον λόγο επικαλουμαστε τους αγιους και την Παναγια...

Οταν λές το Πάτερ ημών απευθείας προς τον Θεό δεν προσεύχεσαι;

Ναι, αλλα ειναι φορες που η συνειδηση "πεφτει" και νομιζεις οτι ο Θεος δεν σε ακουει επειδη δεν το αξιζεις κατα καποιον τροπο. Οταν ομως η συνειδηση ανεβει, ολα ειναι καλα παλι.

[sharp]

Μπραβο σου για το μηνυμα που περνας, μονο να ξερεις οτι, οταν αμαρτανουμε, χανουμε την παρρησια μας απεναντι στον Θεο και γι αυτον τον λόγο επικαλουμαστε τους αγιους και την Παναγια...

Οταν λές το Πάτερ ημών απευθείας προς τον Θεό δεν προσεύχεσαι;

Ναι, αλλα ειναι φορες που η συνειδηση "πεφτει" και νομιζεις οτι ο Θεος δεν σε ακουει επειδη δεν το αξιζεις κατα καποιον τροπο. Οταν ομως η συνειδηση ανεβει, ολα ειναι καλα παλι.

Άνοιξε την καρδιά σου και όχι το μυαλό σου, είπε ο Χριστός σε έναν από τους μαθητές του (νομίζω στον Θωμά).

[Νατάσα]

Οταν λές το Πάτερ ημών απευθείας προς τον Θεό δεν προσεύχεσαι;

Ναι, αλλα ειναι φορες που η συνειδηση "πεφτει" και νομιζεις οτι ο Θεος δεν σε ακουει επειδη δεν το αξιζεις κατα καποιον τροπο. Οταν ομως η συνειδηση ανεβει, ολα ειναι καλα παλι.

Άνοιξε την καρδιά σου και όχι το μυαλό σου, είπε ο Χριστός σε έναν από τους μαθητές του (νομίζω στον Θωμά).

[ΓΑΛΗ]

Αν δεν υπάρχει συνέχεια, για μας που δεν θα μας ξέρει κανεις σε μερικές δεκαετιες, η ζωή δεν έχει κανένα νόημα πέρα από τον πληρώνουμε φόρους ίσως. Επιπλέον δεν έχει νόημα και η ηθική, αφού δεν θα τιμωρηθει στην κόλαση όποιος σφάξει ένα παιδί ή βιάζει γυναίκες ή καθαρίζει στα γκούλαγκς και στους φούρνους αερίων εκατομμύρια ανθρώπους. Καθαρή θα την βγάλουν οι σφαγείς σε μια τέτοια εκδοχή, και οι σφαγεις και η μητέρα Τερέζα θα είναι απλά λίπασμα. Ευτυχώς που δεν είναι έτσι.

Εσύ δηλαδή όντως πιστεύεις ότι οι "κακοί" θα καίγονται αιωνίως στην κόλαση και οι "καλοί" θα σεργιανούν σε ανθισμένα λιβάδια.

Οκ, το κόβω εδώ.

[sharp]

Ναι, αλλα ειναι φορες που η συνειδηση "πεφτει" και νομιζεις οτι ο Θεος δεν σε ακουει επειδη δεν το αξιζεις κατα καποιον τροπο. Οταν ομως η συνειδηση ανεβει, ολα ειναι καλα παλι.

Άνοιξε την καρδιά σου και όχι το μυαλό σου, είπε ο Χριστός σε έναν από τους μαθητές του (νομίζω στον Θωμά).

ΟΚ, αλλά το κάνεις;

[Αλιόσα]

Αν δεν υπάρχει συνέχεια, για μας που δεν θα μας ξέρει κανεις σε μερικές δεκαετιες, η ζωή δεν έχει κανένα νόημα πέρα από τον πληρώνουμε φόρους ίσως. Επιπλέον δεν έχει νόημα και η ηθική, αφού δεν θα τιμωρηθει στην κόλαση όποιος σφάξει ένα παιδί ή βιάζει γυναίκες ή καθαρίζει στα γκούλαγκς και στους φούρνους αερίων εκατομμύρια ανθρώπους. Καθαρή θα την βγάλουν οι σφαγείς σε μια τέτοια εκδοχή, και οι σφαγεις και η μητέρα Τερέζα θα είναι απλά λίπασμα. Ευτυχώς που δεν είναι έτσι.

Εσύ δηλαδή όντως πιστεύεις ότι οι "κακοί" θα καίγονται αιωνίως στην κόλαση και οι "καλοί" θα σεργιανούν σε ανθισμένα λιβάδια.

Οκ, το κόβω εδώ.

Πιστεύω ό,τι είπε ο Χριστός, εσυ τι πιστεύεις;

Μπραβο σου για το μηνυμα που περνας, μονο να ξερεις οτι, οταν αμαρτανουμε, χανουμε την παρρησια μας απεναντι στον Θεο και γι αυτον τον λόγο επικαλουμαστε τους αγιους και την Παναγια...

Οταν λές το Πάτερ ημών απευθείας προς τον Θεό δεν προσεύχεσαι;

Ναι, αλλα ειναι φορες που η συνειδηση "πεφτει" και νομιζεις οτι ο Θεος δεν σε ακουει επειδη δεν το αξιζεις κατα καποιον τροπο. Οταν ομως η συνειδηση ανεβει, ολα ειναι καλα παλι.

Εγώ συνέχεια το Πάτερ ημών λέω, δεν προσεύχομαι στους αγίους ή στην Παναγία. Πες το και συνήθεια, αλλά έτσι συνήθισα.

[ΓΑΛΗ]

Η άποψη ότι όλα είναι στο μυαλό μας, ο Θεός είναι μέσα σου κλπ είναι γνωστή και κατά καιρούς διαδεδομένη.

Δεν μπορεί όμως να είναι έτσι, γιατί πεθαίνουμε. Κι αυτό είναι κάτι που δεν το θέλουμε και δεν το ελέγχουμε και σίγουρα δεν πιστεύω ότι είναι στο μυαλό μου το γεγονός ότι κάποιοι που υπήρξαν τριγύρω μου, πλέον έχουν χαθεί.

Εάν δεν πεθαίναμε σίγουρα θα ήταν αλλιώς τα πράγματα. Αλλά τότε δεν θα αρρωσταίναμε, δεν θα χρειαζόταν να φάμε, επομένως ούτε χρήματα θα χρειάζονταν, άρα ούτε πόλεμοι θα γίνονταν, πώς να σκοτώσεις άλλωστε αφού όλοι είναι αθάνατοι. Με άλλα λόγια θα ήμασταν Θεοί με τα όλα μας. Δεν είμαστε όμως.

Υπάρχει η αλήθεια και το ψέμμα. Η επιλογή του καλού και του κακού. Και όλη η αδυναμία μας βρίσκεται στο ποια είναι η σωστή επιλογή, ποια είναι κάθε φορά η επιλογή του καλού.

Το κακό, τώρα, δεν το προκαλεί μόνον η λανθασμένη επιλογή μας. Όταν γίνεται ένα ατύχημα δεν το έχει προκαλέσει πάντοτε η "σκοτεινή πλευρά των ανθρώπων".

Μα είναι όλα στο μυαλό μας. Και ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν "χωράει" στο μυαλό μας η έννοια και αποδοχή της βιολογικής μας προσωρινότητας. Γιατί θα πρέπει να υπάρχει κάποια υπόσχεση συνέχειας της ύπαρξης μας, για να χαρούμε τα θετικά που μας προσφέρει η ζωή;

Με λίγα λόγια, πιστεύω ότι ακόμη και η έννοια του Θεού έχει αξία, όταν γίνεται αντιληπτή σ' αυτό το συνειδησιακό πλαίσιο της αποδοχής του τέλους μας. Αν δεν υπάρχει ο θάνατος, δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα και η ζωή. Και όσο γι' αυτούς που έφυγαν, η απουσία τους και μόνον επιβεβαιώνει το ότι υπήρξαν ως κάτι σημαντικό για μας ή κάποιους άλλους. Θάνατος είναι η λήθη.

Μα ο θάνατος είναι λήθη. Πιστεύεις ότι θα σε θυμάται κανείς 300 χρόνια μετά το θάνατο σου; Γνωρίζει κανείς σήμερα έναν που να έζησε στην εποχή του Γαλιλαίου, εκτός φυσικά από τον ίδιο;

Ο θάνατος είναι το απόλυτο κακό, δεν προσδίζει καμμία αξία στη ζωή. Αυτές οι σκέψεις είναι τρικλοποδιές που σου βάζει αυτός που λες ότι δεν υπάρχει για να σου χρυσώσει το χάπι και να σε αποτρέψει από το να ψάξεις την αλήθεια.

Δεν υπάρχει "πρέπει να υπάρχει κάποια υπόσχεση συνέχειας της ύπαρξης μας", δεν είναι εξαναγκασμός. Όπως έγραψα γνώρισα και ξέρω. Το βασανιστικό ερώτημα του ανθρώπου, ακόμη κι όταν το παίζει άνετος, δεν είναι αν υπάρχει ανώτερο ον. Αυτό λίγο πολύ όλοι το δεχόμαστε, πολλοί το λένε φύση επειδή η λέξη "Θεός" τούς είναι ταμπού.

Το ερώτημα είναι, ποια είναι η στάση του απέναντι μας. Υπήρξαν κοινωνίες που είχαν τον Θεό ή τους Θεούς τους για κάτι πολύ κακό, εκδικητικό, προσπαθώντας να αιτιολογήσουν τις καταστροφές που τους συνέβαιναν.

Εάν γνωρίσεις όμως, βλέπεις ότι ισχύει τα όσα λένε. Και είναι το πλέον σημαντικό να μη σταματά η ζωή με το θάνατο κι όπως επίσης να έχεις το νου σου, ώστε να μην καταλήξεις στην Κόλαση.

Μα εγώ δεν αμφισβητώ την πιθανή ύπαρξη ανώτερων όντων από τον άνθρωπο ούτε τις μεταφυσικές εμπειρίες που μπορεί να έχει ο καθένας. Κι εγώ είχα.

Απλώς δεν προτίθεμαι να τις βάλω σε κουτάκια χρήσης με το αντίστοιχο κοπυράιτ. Τις αποδέχομαι ως κάτι φυσικό, πέρα από μένα και ανταπεξέρχομαι εξ ίσου φυσικά με τον συμβολισμό που μπορώ να δώσω βάσει των δικών μου πεπερασμένων νοητικών δυνατοτήτων, στο οτιδήποτε με ισορροπεί ως έμβιο αλλά συνειδητά πεπερασμένο όν. Τα υπόλοιπα, τα θεωρώ ως μια μορφή ανθρώπινου ναρκισσισμού και τίποτα παραπάνω. Μπορεί να κάνω λάθος.

[sharp]

Τα υπόλοιπα, τα θεωρώ ως μια μορφή ανθρώπινου ναρκισσισμού και τίποτα παραπάνω. Μπορεί να κάνω λάθος.

Ποια υπόλοιπα; Ναρκισσισμός είναι να φοβάσαι τον θάνατο και την ανυπαρξία;

Με συγχωρείς τώρα, να μου τό 'λεγε μια 20άρα θα το καταλάβαινα και δεν θα το συνέχιζα.

Εδώ ο Χούσερλ που υπήρξε δεδηλωμένος άθεος και δάσκαλος του επίσης άθεου Σαρτρ στη Φαινομενολογία, λίγο πριν πεθάνει στο κρεββάτι είπε "ελπίζω ο Θεός να είναι ευσπλαχνικός μαζί μου".

Αν μη τι άλλο έχεις λανθασμένη εντύπωση για το τι είναι Ναρκισσισμός.

[sharp]

Μα εγώ δεν αμφισβητώ την πιθανή ύπαρξη ανώτερων όντων από τον άνθρωπο ούτε τις μεταφυσικές εμπειρίες που μπορεί να έχει ο καθένας. Κι εγώ είχα.

Δεν είχα ποτέ μεταφυσικές εμπειρίες, ούτε συνέβη στη ζωή μου κάτι το υπερφυσικό. Συνειδητοποίηση ήταν και συμβάντα που θα μπορούσαν να είναι τυχαία. Δεν ήταν όμως.

[ΓΑΛΗ]

Μα εγώ δεν αμφισβητώ την πιθανή ύπαρξη ανώτερων όντων από τον άνθρωπο ούτε τις μεταφυσικές εμπειρίες που μπορεί να έχει ο καθένας. Κι εγώ είχα.

Δεν είχα ποτέ μεταφυσικές εμπειρίες, ούτε συνέβη στη ζωή μου κάτι το υπερφυσικό. Συνειδητοποίηση ήταν και συμβάντα που θα μπορούσαν να είναι τυχαία. Δεν ήταν όμως.

Επαναλαμβάνω ότι ούτε τα αμφισβητώ ούτε τα υποτιμώ ως εμπειρίες. Αντιθέτως.

Και αν η θρησκεία μπορεί να δώσει απάντηση σε ό,τι δεν δίνει η οποιαδήποτε προχώ θεώρηση (που αλλού πατάει κι αλλού βρίσκεται κατά περίπτωση) τότε σαφώς και τη θεωρώ ως κάτι θετικό, που μπορεί να διευρύνει και όχι να βάλει επιλεκτικά σύνορα στο ανθρώπινο μυαλό.

Δεν θεωρώ τη θρησκεία τέρμα διαδρομής αλλά βατήρα εκκίνησης, πέρα από δογματισμούς.

Κι ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ.

[ΓΑΛΗ]

Τα υπόλοιπα, τα θεωρώ ως μια μορφή ανθρώπινου ναρκισσισμού και τίποτα παραπάνω. Μπορεί να κάνω λάθος.

Ποια υπόλοιπα; Ναρκισσισμός είναι να φοβάσαι τον θάνατο και την ανυπαρξία;

Με συγχωρείς τώρα, να μου τό 'λεγε μια 20άρα θα το καταλάβαινα και δεν θα το συνέχιζα.

Εδώ ο Χούσερλ που υπήρξε δεδηλωμένος άθεος και δάσκαλος του επίσης άθεου Σαρτρ στη Φαινομενολογία, λίγο πριν πεθάνει στο κρεββάτι είπε "ελπίζω ο Θεός να είναι ευσπλαχνικός μαζί μου".

Αν μη τι άλλο έχεις λανθασμένη εντύπωση για το τι είναι Ναρκισσισμός.

Έχω επαρκέστατη άποψη για το τι είναι Ναρκισσισμός.

Απλώς θυμάμαι καθημερινά ανθρώπους, που ήταν σημεία αναφοράς για μένα, ακόμη και αν έχουν φύγει εδώ και καιρό, ενώ έχω διαγράψει ως αδιάφορες/κοινότυπες υπάρξεις πολλούς "ζωντανούς". Και αυτό θεωρώ ουσιαστική ύπαρξη και καταξίωση της επίγειας ζωής τους.

Όπως αποδέχομαι και τη δική μου ασημαντότητα/γραφικότητα/γελοιότητα για κάποιους άλλους, με διαφορετικές από τις δικές μου ανάγκες/σημειολογικές αναφορές.


Σε ποιο πεδίο, θέλεις να συνεχίσουμε τη συζήτηση, στο ψυχολογικό ή θρησκευτικό;

Πες το κι έγινε, κατά τη γνώμη μου είναι απολύτως συμβατά.

[sharp]

Τα υπόλοιπα, τα θεωρώ ως μια μορφή ανθρώπινου ναρκισσισμού και τίποτα παραπάνω. Μπορεί να κάνω λάθος.

Ποια υπόλοιπα; Ναρκισσισμός είναι να φοβάσαι τον θάνατο και την ανυπαρξία;

Με συγχωρείς τώρα, να μου τό 'λεγε μια 20άρα θα το καταλάβαινα και δεν θα το συνέχιζα.

Εδώ ο Χούσερλ που υπήρξε δεδηλωμένος άθεος και δάσκαλος του επίσης άθεου Σαρτρ στη Φαινομενολογία, λίγο πριν πεθάνει στο κρεββάτι είπε "ελπίζω ο Θεός να είναι ευσπλαχνικός μαζί μου".

Αν μη τι άλλο έχεις λανθασμένη εντύπωση για το τι είναι Ναρκισσισμός.

Έχω επαρκέστατη άποψη για το τι είναι Ναρκισσισμός.

Απλώς θυμάμαι καθημερινά ανθρώπους, που ήταν σημεία αναφοράς για μένα, ακόμη και αν έχουν φύγει εδώ και καιρό, ενώ έχω διαγράψει ως αδιάφορες/κοινότυπες υπάρξεις πολλούς "ζωντανούς". Και αυτό θεωρώ ουσιαστική ύπαρξη και καταξίωση της επίγειας ζωής τους.

Όπως αποδέχομαι και τη δική μου ασημαντότητα/γραφικότητα/γελοιότητα για κάποιους άλλους, με διαφορετικές από τις δικές μου ανάγκες/σημειολογικές αναφορές.


Σε ποιο πεδίο, θέλεις να συνεχίσουμε τη συζήτηση, στο ψυχολογικό ή θρησκευτικό;

Πες το κι έγινε, κατά τη γνώμη μου είναι απολύτως συμβατά.

Οπότε όταν θα πεθάνεις θα σε θυμούνται καθημερινά εκείνοι για τους οποίους υπήρξες σημείο αναφοράς, ενώ όσοι σε έχουν διαγράψει από τώρα θα εξακολουθούν να μην σε σκέφτονται.

Κι αυτό σημαίνει ότι για εσένα δεν θα έχει αλλάξει τίποτε. Αυτό προσπαθείς να πεις;