Καθόλου. Μονάχα που υπάρχει το αυτοκριτικό, έτσι το λέω, ρε παιδιά, έτσι το συνήθισα, από το είσαι άσχετος, εγώ τα ξέρω όλα καλύτερα και το λέω σωστά. Είναι γεγονός πως μεγάλωσα λέγοντας στην εφηβεία μου ένα σουβλάκι με γύρο. Τώρα λέω, ένα τυλιχτό με γύρο, ένα πιτόγυρο, μια πίτα-γύρο. Κι αν πω σουβλάκι με γύρο θα αναγνωρίσω πως είναι τοπικός ιδιωμτισμός ή όπως αλλιώς λέγεται. Όχι πως όσοι το θεωρούν λάθος είναι μαλάκες.
Το ελατήριο να γράψω αυτό το αρχικό post ήταν ένα video πουθ έδειχνε έναν ταχυφαγοεστιάτορα sic να δείχνει την παρασκευή ενός club sandwich και να λέει βάλε και κασέρι εννοώντας φέρα τυρί για toast. Θυμήθηκα κι εγώ τους Βόρειους συγγενείς μου που το λέγαν έτσι, αν και ο ξάδερφός μου που είναι ταβερνιάρης στον Βορρά πια τα λέει τα τυριά με τ΄όνομά τους, θεωρώ στην εποχή μας καγκουριά να λες κασέρι όλα τα κίτρινα τυριά. Αλλά ΟΚ, μπορεί να το λες και να λες μάλιστα κύριε, θέλω να διατηρήσω την ντοπιολιαλιά μου. Πώς λέω εγώ μπολωναίζ από νοσταλγία για τις λουτροπόλεις και την Αιδηψό του 80. Κι όταν είμαι στην πλατεία του χωριού μου και πίνω μπίρες θα πω στον κυρ Παύλο, θείο, πιάσε και μια ποικιλία κασεράκια για να κατέβει το ρευστόν, δεν θα κάνω τον εκ Παρισίων. Αλλά να συζητάμε σοβαρά ότι όλα είναι κασέρια ενώ δεν είναι, είναι αυτισμός ή κάτι άλλο.
